17
ฉันนอนซังกะตายอยู่บนเตียงมาสามวันเต็ม ข้าวปลาก็กินเหมือนแมวดม เอวาที่รู้เรื่องทุกอย่างก็เลยมานอนค้างที่บ้านฉันเพื่ออยู่เป็นเพื่อนฉันทุกวัน แม่ก็เลยต้องปิดร้านเพราะไม่มีคนช่วย ทุกๆ วันฉันได้แต่นั่งมองดอกกุหลาบที่ทาเฟลให้ ทั้งที่มันเหี่ยวจนไม่รู้จะเหี่ยวยังไงแล้ว แต่ฉันก็ยังเก็บมันเอาไว้อย่างดีครบทุกดอก เพราะมันคือตัวแทนของทาเฟล ผู้ชายที่ฉันรัก แต่ฉันก็ทำใจให้รักกับเขาไม่ได้ เพราะพ่อของเขา...
“ยัยเพื่อนบ้าเอ๊ย เธอนอนเป็นศพมาสามวันแล้วนะ กะจิตกะใจเธอกะจะไม่ทำอะไรเลยหรือไง”
เอวาที่เอาข้าวต้มปลาขึ้นมาให้เอ่ยถาม มันนั่งปุลงบนเตียงข้างตัวฉัน
“เธอยังมีฟอลคอนอยู่อีกคนหนึ่งนะ เขามาหาเธอทุกวันเลย หมอนั่นเป็นห่วงเธอมากนะ”
สำหรับฟอลคอน ถึงฉันจะรับรู้ถึงความรู้สึกดีๆ ที่เขามอบให้ แต่ฉันก็ยังไม่สามารถตอบรับมันได้ในตอนนี้ ตราบใดที่ฉันยังลบทาเฟลออกไปจากหัวใจไม่ได้ ฉันก็จะไม่ให้ความหวังเขาเด็ดขาด
