16
และแล้วก็ถึงวันนั้นที่พวกมันจะกลับมาอีกครั้ง ไอ้พวกมาเฟียเรียกเก็บค่าคุ้มครอง ฉันหยุดเรียนอีกครั้งเพื่อรอเผชิญหน้ากับพวกมัน ทั้งที่แม่บังคับให้ฉันไปโรงเรียน ฉันตัดสินใจที่จะยังไม่เปิดร้านก่อน เพื่อกันข้าวของเสียหายเวลาพวกมันมาเรียกเก็บเงิน
โครม!
เสียงเตะเก้าอี้จนล้มระเนระนาดดังขึ้นพร้อมกับพวกมาเฟียชุดดำนับสิบคน พวกมันเดินกร่างเข้ามาในร้านของฉันราวกับตัวเองเป็นพระเจ้าและยิ่งใหญ่คับฟ้า หนึ่งในพวกมันที่ดูจะเป็นหัวหน้าเดินไปนั่งที่เก้าอี้ตัวหนึ่งและเอาขาพาดไปบนโต๊ะ ฉันรีบเดินเข้าไปหาพวกมันพร้อมกับมีดอีโต้เล่มหนึ่ง โดยบังคับให้แม่หลบอยู่หลังเคาน์เตอร์ เป็นไงเป็นกันล่ะวันนี้! ฉันทนกับพวกแกมานานเกินไปแล้ว
“ออกจากร้านของฉันไปเดี๋ยวนี้ ไอ้พวกมาเฟียใจหยาบ!”
ฉันชูมีดอีโต้ขึ้นขู่และประจันหน้ากับพวกมันอย่างไม่เกรงกลัว แต่ความจริงคือในใจฉันกลัวจนฉี่แทบจะราด T^T
“เฮ้ย! กล้าดียังไงมาตะคอกใส่
