Time & Lalin 3 - สำหรับคนพิเศษเท่านั้น

1460 คำ

“ผมเป็นเจ้าของที่นี่” “อ้อ ค่ะ” ทันทีที่ได้ยินคำตอบของเขา คนตัวเล็กก็รู้สึกแปลกใจ...ที่เธอนั้นดันโล่งอก โล่งอกเพราะได้ทราบว่าเขาเป็นเจ้าของที่นี่ ไม่ใช่นักท่องราตรีจนจำหน้าได้ทุกคนอย่างที่แอบคิดไปก่อนหน้า “ตามผมมาครับ” เสียงทุ้มเอ่ยบอก ก่อนจะเดินนำเธอเดินขึ้นไปยังชั้นสองและชั้นสามเรื่อย ๆ เขาพาเธอเดินมาหยุดที่หน้าห้องน้ำชั้นสี่ ที่เป็นห้องน้ำส่วนตัวของพวกเขาเท่านั้น ซึ่งผับนี้มีเจย์และมาคัสร่วมเป็นหุ้นส่วนด้วย “เป็นห้องน้ำวีไอพี สำหรับคนพิเศษเท่านั้น” คนตัวสูงหันกลับมาหาใบหน้าหวานที่แดงซ่านชวนมอง พร้อมพูดด้วยแววตาชวนคิดกับประโยคแฝงความนัย “ขอบคุณค่ะ” คนตัวเล็กรู้สึกร้อนวูบวาบไปทั้งตัว เมื่อเผลอคิดลึกไปไกลในสิ่งที่อีกคนเอ่ยเมื่อครู่ ก่อนจะรีบเดินเข้าไปในห้องน้ำหรูที่สะอาดสะอ้านและมีกลิ่นหอมทำให้รู้สึกผ่อนคลาย “นี่หน้าเราแดงเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์...” ลลินพูดกับตัวเองในกระจก เมื่อเห็นว่าทั้งใบหน้านั้นเห่อแดงออกมาอย่างเห็นได้ชัด พร้อมกับยกมือขึ้นสัมผัสแก้มนวลของตัวเอง ก่อนจะเลื่อนลงมายังอกข้างซ้ายที่กำลังเต้นรัวไม่หยุดหย่อน “...หรือว่า...คนด้านนอกกันแน่” “สร่างเมาหรือยังครับ” ขณะที่เธอกำลังพูดคุยกับตัวเองในกระจกอยู่นั้น เสียงหล่อทุ้มก็ดังขึ้นจากทางด้านหลัง ทำให้ลลินเบนสายตามองคนที่เข้ามาใหม่ผ่านบานกระจก และเมื่อรู้ว่าเป็นเขา เธอก็รีบหันหลังกลับไปในทันที “ฉัน...” สายตาของคนตรงหน้าทำเธอลืมไปเลยว่าควรพูดอะไร เขาสะกดเธอด้วยแววตาที่กำลังจ้องลึกเข้ามาในดวงตาของเธอ ขายาวก้าวประชิดร่างบาง และเมื่อเธอจะถอยหลังมือแกร่งก็โอบเอวคอดไว้ ก่อนรั้งตัวเธอเข้ามาให้แนบชิดที่อกของเขา ใบหน้าโน้มเข้าใกล้เธออย่างช้า ๆ สายตาคมจ้องมองดวงตาหวานอย่างกับร่ายมนตร์สะกด ให้เธอหลงมัวเมาในสิ่งที่เขากำลังจะเอ่ยต่อจากนี้ “ผมชอบคุณ” ตาหวานเบิกโพลงด้วยความตกใจ ใจที่เต้นแรงอยู่แล้วก็ยิ่งเต้นแรงขึ้นไปอีก เธอไม่เคยตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้มาก่อน ไม่เคยมีใครรุกเธอแรงขนาดนี้มาก่อน เขาเป็นคนแรก... ตาหวานจ้องมองใบหน้าหล่อไม่กะพริบ ปฏิเสธไม่ได้ว่าเขานั้นเป็นคนหล่อเหลาเอาการ และหล่อมากจนทำเธอเผลอเคลิบเคลิ้ม เมื่อลลินเงียบ คนตัวโตก็ค่อย ๆ ขยับใบหน้าเข้าใกล้เธออีก ตาหวานจ้องมองริมฝีปากหนาที่ค่อย ๆ ขยับเลื่อนเข้ามาใกล้ เข้ามาอีก...ใจดวงน้อยเต้นระรัวอย่างบ้าคลั่ง เมื่ออีกคนเข้าใกล้จนริมฝีปากเริ่มจะสัมผัสกัน ลลินก็ถอยใบหน้าห่างออกเล็กน้อยตามสัญชาตญาณ ก่อนจะหลับตาลง ตึก ตัก ตึก ตัก เสียงหัวใจดวงน้อยเต้นโครมครามแทบหลุดออกจากอกเสียให้ได้ จุ๊บ.. ในตอนที่ริมฝีปากของเขาแตะโดนริมฝีปากเธอ ลลินหยุดหายใจไปชั่วขณะ มือเรียวกำเข้าหากันแน่น “อื้อ” คนตัวเล็กร้องครางในลำคอ เมื่อจูบแรกโดนคนตรงหน้าที่เพิ่งเจอกันเพียงไม่กี่นาทีพรากไป ไม่เพียงแค่นั้น ลิ้นร้อนยังเข้ามาตวัดหยอกเล่นกับลิ้นหวานอย่างเอาแต่ใจ “อื้อ” คนใต้อาณัติได้แต่ร้องครางประท้วงในลำคออย่างทำอะไรไม่ได้ คนตัวโตอาศัยความชำนาญหลอกล่อให้คนตัวเล็กเผลอไผลไปกับตน มอบจุมพิตนุ่มนวลและสัมผัสที่แผ่วเบา ค่อย ๆ หยอกเย้าเล่นกับลิ้นหวาน จนเธอเริ่มเคลิ้มตามอย่างง่ายดาย เธอที่ไม่เคยมาก่อน ได้แต่ยอมเผยอปากให้อีกคนได้ทำตามใจ...ไม่นานเขาก็ปล่อยปากนุ่มให้เป็นอิสระ “คุณ” เมื่อใบหน้าหล่อเหลาผละออก ลลินก็หน้าแดงเห่อร้อนเขินอายขึ้นมาในทันที “ไทม์ครับ” แม้หญิงสาวตรงหน้าไม่ได้เอ่ยถาม แต่เขาอยากจะบอก เมื่อเห็นแววตาใสซื่อตรงหน้าแล้ว เขาก็ก้มลงประกบจูบริมฝีปากอวบอิ่มอีกครั้งอย่างห้ามไม่ได้ “อื้อ” เขาประกบจูบเธออีกครั้งอย่างพึงพอใจ ปากเธอทั้งหวานและนุ่ม มันดีเอามาก ๆ จนแทบไม่อยากจะหยุด และคงหยุดไม่ได้ง่าย ๆ แน่ ลิ้นร้อนหยอกเล่นลิ้นหวานอยู่อย่างนั้นเนิ่นนาน เขาแทบไม่อยากผละออก เพราะยิ่งชิมก็ยิ่งติดใจ เขารับรู้ได้ทันทีว่าเธอไม่เคยทำเรื่องแบบนี้มาก่อน จากความไร้เดียงสาที่แสดงออกมา นั่นยิ่งทำให้เขาสนใจในตัวเธอมากขึ้นไปอีก จุ๊บ... ไทม์ผละริมฝีปากหนาออก เมื่อคิดแล้วก็อดใจไม่ไหวอีกต่อไป “ถ้าไม่ติดอะไร คืนนี้อยู่ต่อกับผมนะครับ” เขาโพล่งออกมาด้วยเสียงแหบพร่า ลมหายใจถี่กระชั้นตามแรงอารมณ์ที่พุ่งสูงขึ้น “ตะ ต่อ” คนตัวเล็กในอ้อมกอดอ้ำอึ้ง เธอก็รู้สึกดีและเคลิบเคลิ้มไปกับรสจูบจากเขา อีกฝ่ายทั้งหล่อและดูดี คือชายในฝันเลยเหมือนกัน แต่อีกใจหนึ่งก็ยังลังเล เพราะไม่เคยพบเจอหรือทำความรู้จักอะไรกันมาก่อน ให้ทำแบบนี้ก็ดูจะข้ามขั้นตอนไปอยู่บ้าง “วันไนต์สแตนด์เหรอคะ” ลลินครุ่นคิดอยู่นาน ก่อนจะหาคำนิยามให้กับความสัมพันธ์ในค่ำคืนนี้ของเธอและเขาได้ “ครับ” ไทม์จ้องมองใบหน้าหวานที่กำลังลังเลอย่างใจจดจ่อ ไม่เคยมีใครลังเลและคิดนานขนาดนี้หากรู้ว่าเขาสนใจ ยกเว้น เธอคนนี้... ทำเอาไทม์รู้สึกประหม่าเป็นครั้งแรก “ไม่ต้องคิดแล้วครับ” ดังนั้นเขาจะไม่ปล่อยให้เธอได้คิดนาน พรึบ แขนแกร่งอุ้มร่างบางขึ้นในท่าเจ้าสาว ก่อนจะเดินพาเธอไปยังห้องนอนส่วนตัวที่อยู่ชั้นห้า เมื่อเปิดประตูเข้ามาในห้องก็เจอกับโต๊ะทำงาน อุ้มร่างบางเดินผ่านไปอีกห้องที่เป็นห้องนอน เมื่อมาถึงขอบเตียงแขนแกร่งก็ค่อย ๆ วางคนตัวเล็กลงอย่างนุ่มนวล และขึ้นคร่อมเธอในทันที “คุณ” ลลินเรียกคนด้านบนที่กำลังคร่อมเธออยู่อย่างใจเต้นระรัว ฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่เล่นงานก่อนหน้าหายไปหมดแทบไม่หลงเหลืออยู่แล้ว “คุณไม่เคยมาก่อนใช่ไหม” เสียงทุ้มเอ่ยถาม …ลลินพยักหน้าขึ้นลง สบสายตาคู่คมตรงหน้า “ผมจะทะนุถนอมคุณให้เป็นอย่างดีเลยครับ” มือหนาลูบไล้แขนเนียนอย่างหลงใหล ตัวเธอนุ่มนิ่มและหอมอ่อน ๆ ทำเอาประหม่าอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน และในขณะที่มือหนากำลังลูบไล้คนตัวเล็กใต้ร่างด้วยอารมณ์ที่เริ่มพลุ่งพล่านอยู่นั้น “ดะ เดี๋ยวค่ะ...” ลลินผลักอกแกร่งด้วยมือเล็กทั้งสองออกเบา ๆ ไทม์หน้าเสียในทันที แต่เมื่อได้ยินประโยคถัดไปของคนใต้ร่างก็พอให้โล่งใจขึ้นมาได้ “...คุณมีเครื่องดื่มไหมคะ” ลลินเองก็ไม่อยากปล่อยให้โอกาสนี้หลุดลอยไป เขาทั้งหล่อและรวย เป็นถึงเจ้าของผับหรูขนาดนี้ก็ต้องรวยมากแน่ ๆ แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น ประเด็นมันอยู่ที่ว่า เธอหลงใหลในหน้าตาและกลิ่นหอมที่ลอยโชยมาจากกายเขา เขาที่แสนเพอร์เฟกต์ ฐานะต่างจากเธอลิบลับ เธอเป็นเพียงแค่คนธรรมดาลูกชาวไร่ชาวสวนคนหนึ่ง ส่วนเขานี่สิ ดูแล้วต้องรวยและเป็นถึงไฮโซลูกคุณหนูแน่ ๆ หากพบกันตามท้องถนน ไม่มีวันที่เขาจะชายตามองเธอด้วยซ้ำ “ได้สิครับ” ไทม์ยกยิ้มพร้อมกับผละตัวออก แล้วเดินไปยังตู้เย็นไซซ์เล็กที่แช่เครื่องดื่มเอาไว้ เขาหยิบเหล้ามาหนึ่งขวดพร้อมกับแก้วเล็กอีกสองใบ ไทม์เดินมานั่งที่ขอบเตียงข้างร่างบาง ซึ่งตอนนี้ก็ลุกมานั่งรอเครื่องดื่มตามที่ขอไป “ผมคงใจร้อนเกินไป ขอโทษด้วยนะครับ...” ไทม์เอ่ยขอโทษคนตัวเล็กด้านข้างพร้อมรินเหล้าลงแก้ว “คุณ...” มือหนายื่นแก้วให้หญิงสาว แต่ก็ไม่วายส่งสายตาแฝงหลอกถามชื่อ “ลลินค่ะ” มือเรียวรับแก้วเหล้าพร้อมบอกชื่อแก่เขา “ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ คุณลลิน” “เช่นกันค่ะ” ลลินเองก็จ้องมองลึกเข้าไปในดวงตาคมเบื้องหน้า

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more