Time & Lalin 1 - เกมล่าเหยื่อ
679 คำ
“ผู้หญิงคนนั้นตรงสเปกมึงหรือไง” เจย์เอ่ยถามเพื่อนชายที่เอาแต่จ้องมองยังหญิงสาวโต๊ะตรงข้ามไม่กะพริบตา
“ใช่ ตรงแบบ โดนใจกูมาก ๆ เลยละ” เสียงทุ้มตอบเพื่อนที่นั่งข้างกัน หากแต่สายตายังคงจับจ้องตาหวานที่มองมายังเขาไม่ละสายตา
เธอไม่หลบตาเขาสักนิด แถมยังจ้องกลับอย่างสู้สายตา
ไทม์ ยกยิ้มมุมปาก พร้อมกับส่งแววตาเจ้าเล่ห์
สองสายตาสบจ้องมองกันไปมาอย่างไม่มีใครยอมใคร ในแววตาของทั้งคู่ดูเหมือนกำลังต่างคนต่างเชิญชวน
“แล้วจะมัวรออะไรอยู่วะ เข้าไปทำความรู้จักเลยดิ” มาคัสเพื่อนร่วมโต๊ะอีกคนที่นั่งอยู่เอ่ยยุ
เมื่อเห็นว่าทั้งสองคนแสดงความต้องการกันและกันผ่านทางสายตาเสียขนาดนั้น จะมัวรั้งรออะไรอยู่อีก
“กูเข้าไปแน่ แต่รอ...ให้เธอสนุกให้เต็มที่กว่านี้ก่อน” มือแกร่งยกแก้วเหล้าขึ้นกระดกดื่มรวดเดียวอย่างคนมีแผน
ก็เขามีแผนจริง ๆ แผนที่ว่าคือการรอให้เธอได้ดื่มเครื่องดื่มในมือให้มึนเมาไปมากกว่านี้ก่อน เพราะมันจะง่าย...ต่อการหลอกล่อเหยื่อให้มาติดกับ
“ไอ้นี่ มันรู้งานว่ะ” เจย์เอ่ยชมอย่างชอบใจในความคิดอันชาญฉลาดของเพื่อน
“แม่งแผนสูงใช้ได้ว่ะ” ไม่ต่างจากมาคัสที่คิดไม่ถึงกับแผนการแบบนี้ของเพื่อน เพราะหากเป็นเขาหรือเจย์ เมื่อเจอเหยื่อที่ถูกใจก็จะรีบเข้าไปหาทันทีโดยไม่ลังเล ซึ่งต่างจากเพื่อนชายอย่างไทม์ ที่นาน ๆ จะเจอคนที่ถูกใจอย่างเธอคนนี้ แต่เขาก็เลือกนั่งรออยู่ที่โต๊ะอย่างใจเย็น ได้แต่คอยจ้องมองเธอ คอยส่งสายตาให้กันไปเรื่อย ๆ เพราะมีแผนอันแยบยลอยู่
“ช้าไปเดี๋ยวมีหมาคาบไปแดกนะมึง” มาคัสเอ่ยเตือน เมื่อสังเกตเห็นว่าหนุ่ม ๆ ในผับต่างก็กำลังจับจ้องไปยังหญิงสาวที่เพื่อนหมายปองไว้เช่นกัน
แต่สิ่งที่เพื่อนสนิทเอ่ยเตือน ไม่อาจทำให้เขาหวั่นใจเลยสักนิด มือแกร่งยกแก้วน้ำสีอำพันขึ้นดื่ม สายตามองไปยังแผ่นหลังขาวเนียนของหญิงสาวผู้เป็นเป้าหมาย ก่อนจะเอ่ยกับเหล่าเพื่อนด้วยความมั่นใจ
“หมาหรือจะสู้...เสืออย่างกูได้วะ” ไทม์ตอบออกมานิ่ง ๆ ด้วยท่าทีมั่นใจ พร้อมกระดกแก้วน้ำสีอำพันเข้าปากรวดเดียวอีกครั้ง
อะไรที่ทำให้เขามั่นใจได้ขนาดนี้น่ะหรือ
คงไม่พ้นสายตาที่เธอใช้จ้องมองเขาเมื่อครู่ ที่มองก็รู้ว่าอีกฝ่ายก็สนใจเขาอยู่เหมือนกัน
คิดแล้วมุมปากก็ยกยิ้มอย่างพึงพอใจ
“เร็ว ๆ นี้ในกลุ่มพวกเราท่าจะมีคนสละโสดว่ะ” เจย์พูดอย่างขำ ๆ เพราะดูจากท่าทางของไทม์ที่เอาแต่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กับตัวเองอย่างคนบ้า
“คิดงั้นเหรอวะ...” ประโยคถัดมาเป็นมาคัสที่หันไปเอ่ยถามเจย์
“...หรือแค่เล่น ๆ” ก่อนจะหันมาเอ่ยถามไทม์อย่างนึกสงสัย
“ไว้ผ่านคืนนี้กูจะให้คำตอบ” เสียงทุ้มราบเรียบเอ่ยบอกเพื่อนทั้งสองคน
พูดเสร็จสายตาคมก็จ้องมองไปยังหญิงสาวดังเดิม
ไทม์ไม่เคยถูกตาต้องใจใครง่าย ๆ มีเพียงเธอคนนี้ที่ทำให้เขาถูกใจตั้งแต่แรกเห็น ทั้งรูปร่างและหน้าตา ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าตรงสเปกเขาเหลือเกิน
จะเหลือก็เพียงแต่...
สิ่งที่ต้องใช้ความใกล้ชิดและความลึกซึ้งเพื่อช่วยตัดสิน ถ้าค่ำคืนนี้เธอทำให้เขาถูกใจได้ ก็ไม่แน่ที่เขาจะสานต่อ...
ไทม์ปล่อยให้หญิงสาวที่ตนแอบมองได้สนุกสนานกับกลุ่มเพื่อนไปก่อน โดยไม่พลาดที่จะสังเกตดูเธอไปพลาง ๆ พร้อมมองหาโอกาสเพื่อเข้าหาในจังหวะที่เหมาะสม
- ผู้เขียน
