รุ่งเช้าผมตื่นขึ้นมาพร้อมกับสั่งอาหารมากินเพราะตอนนี้แอลยังคงนอนอยู่ ผมจึงให้เธอได้นอนหลับสบาย เพราะตลอดคืนที่ผ่านมาแอลสะดุ้งตกใจและร้องไห้กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ผมจึงโทรบอกพี่เอ็มว่าช่วงนี้ให้แอลอยู่กับผมไปก่อน เขาก็ไม่ว่าอะไรและฝากแอลกับผมด้วย
ออด ออด~
เสียงกริ่งหน้าห้องดันขึ้นผมซึ่งคิดว่าเป็นคนส่งอาหารของคอนโดก็มึนงงเหมือนเห็นสีหน้าของคนสองคนที่จับจ้องมองด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
“มีอะไร?”
“แอลเป็นไงมั้งวะ” ไอ้เทียนถามพร้อมกับเดินแทรกตัวเข้ามาหาผมพร้อมกับไอ้ไฟ “รู้ข่าวแล้วเป็นห่วงฉิบหาย”
“นั่นดิ บอกกูหน่อยก็ได้ จะได้กระทืบไอ้สัดนรกด้วยอีกคน”
“กูว่าแค่ไอ้รามมันก็ไปนอนหยอดน้ำข้าวต้มที่โรงบาลแล้ว มีมึงด้วยอีกคนคงต้องจองโลง” ไอ้ไฟส่ายหน้าไปมาก่อนจะหยิบบุหรี่ขึ้นจุดสูบ
“แอลโอเคปะมึง”
“เมื่อคืนนอนสะดุ้งทั้งคืน” ทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาตรงข้ามกับพวกมัน “ร้องไห้”
“เจอเรื่องแบบนั้น เป็นใครบ้าง
