บทที่ 3
1187 คำ
“ขอบคุณมากครับ ถ้ายังงั้นก็ตกลงกันตามนี้ครับ”
ไกด์อิสระรับคำอย่างว่าง่าย มีลูกทัวร์ถึงสามสิบคนด้วยกัน ได้ส่วนลดสิบเปอร์เซ็นต์ก็ทำกำไรให้กับเขาได้อย่างงาม ซึ่งยังไม่นับรวมค่าหัวที่จะได้รับจากการพานักท่องเที่ยวเข้าไปช้อปปิ้งตามร้านค้าต่างๆ ด้วย
“โอเคครับ เดี๋ยวรบกวนคุณส่งรายละเอียดเที่ยวบินให้ผมด้วยครับ ผมจะให้ลูกน้องไปรอรับคุณและลูกทัวร์ที่สนามบินเลยครับ”
“ครับ เดี๋ยวผมจะส่งให้ในข้อความครับ”
“ขอบคุณมากครับที่วางใจใช้บริการจาก The Queen Balloon And Special Tour In Goreme”
คาลมิลเอ่ยขอบคุณจากใจจริง การที่มีลูกค้าวิ่งเข้าหาเป็นกรุ๊ปใหญ่ นำมาซึ่งเงินและผลกำไรไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เลยในยุคที่เต็มไปด้วยการแข่งขันทางธุรกิจ
“ทางเราหวังว่าจะได้รับการบริการที่ประทับใจ ตามที่ผมได้อ่านจากรีวิวของนักท่อง
เที่ยวหลายชาติหลายภาษา ซึ่งรีวิวว่าบริษัทของกัปตันให้บริการดีมาก ทุกคนให้คะแนนห้าดาวทั้งนั้นเลยครับ”
เพราะอ่านรีวิวของนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติจากเว็บท่องเที่ยวชื่อดัง ไกด์อิสระคนนี้จึงตัดสินใจเลือกใช้บริการทัวร์จากบริษัทของคาลมิล
“ผมสัญญาด้วยเกียรติว่าจะไม่ทำให้คุณและลูกทัวร์ทุกคนต้องผิดหวังแน่นอนครับ”
คาลมิลให้คำสัญญาหนักแน่น จากนั้นก็พูดคุยกับไกด์อิสระอยู่อีกหลายนาที ก่อนจะกดวางสายแล้วเดินตรงไปหาบิดา ซึ่งกำลังมองมาที่เขาเพราะอยากรู้ว่าใครโทร.มาติดต่อเรื่องธุรกิจทัวร์
“คุณพ่อครับ เรากำลังจะมีทัวร์กรุ๊ปใหญ่จากประเทศไทยเดินทางมาพักในโรงแรมของเราครับ”
“เป็นข่าวดีมากเลย คาลมิล” ไอเดอร์ฉีกยิ้มกว้างกับข่าวที่ได้ยิน จากนั้นก็เอ่ยถามลูกชายต่อ “พวกเขาจองทัวร์ของเราทุกอย่างเลยใช่ไหม”
คาลมิลพยักหน้ารับ “ใช่ครับ ทั้งโรงแรม โปรแกรมทัวร์ทั่วเมืองเกอเรเมและคัปปาโดเกีย รวมทั้งขึ้นบอลลูนของเราด้วยครับ”
“มีลูกทัวร์มากันทั้งหมดกี่คน” ไอเดอร์ถามต่อ ต้องทราบจำนวนนักท่องเที่ยว เพื่อเตรียมความพร้อมสำหรับการต้อนรับด้วย
“สามสิบคนครับ เป็นกรุ๊ปใหญ่ที่สุดในรอบเดือนนี้ของเราเลยนะครับ” คาลมิลตอบพร้อมกับแย้มยิ้มกว้าง แค่นึกถึงนักท่องเที่ยวที่จะเดินทางมาพักในโรงแรมของตนก็มีความสุขแล้ว
“สามสิบคน”
ไอเดอร์ทวนคำเสียงดัง ดีใจไม่แพ้ลูกชาย ที่บริษัททัวร์ของพวกตนจะได้ต้อนรับนักท่องเที่ยวในคราวเดียวมากถึงเพียงนี้
“ครับ คุณพ่อ และผมคิดว่าพวกเขาต้องซื้อโปรแกรมทัวร์แทบจะทุกโปรแกรมที่เรามี ส่วนขึ้นบอลลูน อาจจะไม่ได้ขึ้นครบทั้งสามสิบคน”
“ไม่เป็นไร แค่นี้ก็ดีมากแล้ว” ไอเดอร์ตบบนต้นแขนของลูกชาย พร้อมกับเอ่ยบอกต่อ “กลับโรงแรมกันเถอะ พ่อจะไปคุมพนักงานให้ทำความสะอาดโรงแรม ปรับแต่งทั่วบริเวณร้านอาหารและโรงแรมของเราให้สวยงาม เพื่อให้ทัวร์จากประเทศไทยกลุ่มนี้ เกิดความประทับใจในโรงแรมของเราให้ได้มากที่สุด”
“ครับ เราจะต้องบริการให้พวกเขาทุกคนได้รับความสะดวกสบายและประทับบริษัททัวร์ของเรา ผมเชื่อว่าทันทีที่พวกเขาได้เข้าพักในโรงแรมของเรา พวกเขาจะประทับไม่มีลืมเลยครับ”
ไอเดอร์คลี่ยิ้มขณะพยักหน้ารับกับคำพูดของลูกชาย รู้ว่าคาลมิลจะทำหน้าที่เป็นเจ้าบ้านที่ดี ดูแลลูกทัวร์ทั้งสามสิบคนจากประเทศไทยให้ได้รับความประทับใจโดยไม่รู้ลืม เฉกเช่นที่เขาได้ให้คำสัญญา
คาลมิลยืนดูลูกน้องเก็บบอลลูนอยู่อีกชั่วครู ก่อนจะเดินไปขึ้นรถกระบะโฟวิลพร้อมๆ กับบิดา เมื่อก้าวขึ้นมานั่งบนตำแหน่งคนขับแล้ว ก็ขับรถกลับโรงแรมซึ่งใช้เวลาไม่ถึงยี่สิบนาทีก็มาถึงโรงแรมหรูหราของครอบครัวของเขาในเมืองเกอเรเม
รอยยิ้มแห่งความภาคภูมิใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าหล่อเหลา ในทันทีที่ดวงตาคมกริบมองปะทะกับโรงแรมที่อยู่บนเนินเขา ซึ่งมีห้องพักรองรับนักท่องเที่ยวถึงห้าสิบห้อง และมีห้องพักแบบถ้ำอันสวยงามอีกสิบห้องด้วยกัน
ห้องพักแบบถ้ำจะซึ่งเป็นที่นิยมของนักท่องเที่ยวมาก หลายคนมาท่องเที่ยวยังเมืองเกอเรเมแล้ว มักจะบอกเป็นเสียงเดียวกันว่า ต้องพักห้องแบบถ้ำให้ได้ เพราะต้องการทดลองใช้ชีวิตเหมือนคนสมัยโบราณ ที่ได้ขุดเจาะเข้าไปอาศัยอยู่ในหินภูเขาไฟ
และในอีกไม่กี่วันที่จะถึงนี้ โรงแรมของกัปตันหนุ่มก็จะได้ต้อนรับนักท่องเที่ยวจากประเทศไทย ที่ได้มาเยือนเมืองแห่งมรดกโลกเป็นครั้งแรกในชีวิต...
ณ คอนโดหรูราคาแพงระยับติดกับแม่น้ำเจ้าพระยา ผู้เป็นเจ้าของห้องในคอนโดแห่งนี้ กำลังนั่งสูบบุหรี่ด้วยความเบื่อหน่าย บุหรี่มวนแล้วมวนเล่าถูกเผาพ่นควันด้วยฝีมือของผู้เป็นเจ้าของห้อง จนส่งกลิ่นบุหรี่ลอยคละคลุ้งอยู่ทั่วห้อง ทำเอาผู้ที่เพิ่งเปิดประตูห้องและเดินเข้ามาได้แค่เพียงก้าวเดียวต้องไอโคลกๆ เพราะสำลักควันบุหรี่
“โอ๊ยยย...คุณน้อง ทำไมในห้องมีแต่กลิ่นบุหรี่ละคะ”
มอลลี่ สาวประเภทสอง ซึ่งทำหน้าเป็นผู้จัดการส่วนตัว ได้โวยวายในทันทีที่เดินมาหยุดยืนเท้าสะเอวอยู่ด้านหน้าหญิงสาวผู้สะสวยคนหนึ่ง และก็ได้รับการตอกกลับที่ทำเอามอลลี่ถึงกันสะอึกไปหลายนาทีด้วยกัน
“สูบบุหรี่ก็ต้องมีกลิ่นบุหรี่สิ จะให้มีกลิ่นน้ำหอมได้ยังไงกัน”
‘เมขลา’ ดาราสาวผู้เป็นเจ้าของห้องเค้นเสียงตอบ โดยไม่เหลือบสายตามองผู้จัดการส่วนตัวแม้แต่นิดเดียว มือเล็กคว้าบุหรี่ที่วางอยู่บนที่เขี่ยบุหรี่มาดูดสารนิโคตินเข้าปอด ก่อนจะพ่นควันสีเทาใส่หน้ามอลลี่ด้วย
มอลลี่ถึงกับไอโคลกๆ เมื่อถูกพ่นควันบุหรี่ใส่เต็มหน้า ยกมือปัดควันบุหรี่ให้วุ่น เค้นเสียงดุใส่ดาราสาวที่ยังคงสูบบุหรี่ไม่หยุด
“นี่คุณน้อง...ไปกินรังแตนมาหรือยังไง อารมณ์ถึงได้ขุ่นมัว กวนโมโหพี่ตั้งแต่เจอหน้ากัน”
เมขลามองผู้จัดการส่วนตัวที่ทรุดตัวลงนั่งตรงข้ามตนเอง ก่อนจะโยนบุหรี่ไปบนที่เขี่ยบุหรี่ แล้วเปลี่ยนเป็นหยิบบรั่นดีมากรอกเข้าปากราวกับดื่มน้ำเปล่าก็ไม่ปาน
“จะไม่ให้โมโหได้ยังไงคะ ฮันนี่นั่งๆ นอนๆ อยู่แต่ในคอนโดจนรากจะงอกแล้ว ไหนพี่มอลลี่บอกว่าฮันนี่จะได้รับบทนางเอกเร็วๆ นี้ละคะ นี่รอแล้วรออีก รอเป็นชาติแล้วยังได้รับแต่บทนางตัวรองเท่านั้น”
- ผู้เขียน
