บทที่ 37

1183 คำ

“แม่ของฉันท่านเสียชีวิตไปตั้งสิบปีแล้ว จากอุบัติเหตุทางรถยนต์” “ใช่! แม่ของคุณตายไปนานแล้ว ผมรู้ความจริงก็ตอนคุณอยู่บนเครื่องบิน เตรียมหนีกลับประเทศไทยพร้อมกับเงินเกือบยี่สิบล้านที่คุณกอบโกยไปจากผู้ชายที่บูชาความรักจนตาบอด” “ฉัน...ฉันไม่รู้จะขอโทษแทนเมขลายังไง” เมื่อได้รู้ถึงสาเหตุที่ทำให้คาลมิลแค้นเมขลาเป็นอย่างมาก นวินดาถึงกับจุกอกได้แต่ตีหน้าเศร้าแทบพูดไม่ออกเลยทีเดียว “ไม่จำเป็น คุณไม่ต้องมาขอโทษผม เพราะผมไม่รับคำขอโทษจากผู้หญิงเลวเช่นคุณ” คำพูดของคาลมิลบอกให้รู้ว่าชายหนุ่มไม่มีทางให้อภัยเมขลาง่ายๆ เมขลาสมควรได้รับการลงทัณฑ์กลับคืนบ้าง แต่นวินดาอยากบอกกับคาลมิลเหลือเกินว่าเขาจับคนมาลงโทษผิดคน “ได้ยินเรื่องความชั่วของตัวเอง ถึงกับนิ่งเงียบเถียงไม่ออกเลยหรือเมขลา” คาลมิลเค้นเสียงเยาะ และไม่เปิดโอกาสให้นวินดาได้โต้แย้ง ชายหนุ่มได้เค้นเสียงบอกต่อ เพื่อเป็นการย้ำถึงความเลวที่ห

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม