ภายในวังไท่เล่อตรงด้านนอกศาลาที่มองเห็นสตรีในอาภรณ์สีชมพูอ่อนหวานกระจ่างใสกำลังยืนสะกดกลั้นอารมณ์พลุ่งพล่านอยู่ไม่ไกล พลันปรากฏร่างงามๆ ของสตรีนางหนึ่งยืนมองสตรีนางนั้นอย่างห่วงใยเหลือเกิน
หลิงเวยในอาภรณ์สีขาวบริสุทธิ์คล้ายสาวใช้แต่มิใช่สาวใช้ทำได้เพียงยืนมองน้องสามีด้วยใบหน้าเศร้าหมอง นางไม่รู้จะช่วยเหลือลี่หลินอย่างไรดี นางช่างไร้ความสามารถยิ่งนัก
ในขณะที่หญิงสาวกำลังยืนอย่างโศกเศร้ามองน้องสามีอย่างเป็นห่วงมากนัก เสียงหวานกังวานของสตรีนางหนึ่งพลันดัง
"เจ้ามายืนทำหน้าเศร้าเยี่ยงนี้ทำไม?"
เจ้าของเสียงนั้นคือหลี่ลี่เหมยนั่นเอง นางคิดถึงรอยยิ้มอ่อนโยนจริงใจของสาวใช้นามว่าหลิงเวยเหลือเกิน นางจึงเดินทางเข้ามายังวังไท่เล่ออย่างถือวิสาสะไม่สนใจกฏระเบียบอันใดทั้งสิ้น
หลิงเวยถึงกับสะดุ้งตกใจเมื่อมองเห็นว่าเป็นใครที่มาทักทายนาง ก่อนจะส่งยิ้มแห้งๆ ให้อย่างฝืนใจเต็มที
หลี่ลี่เหมยมองรอยยิ้มแบบ
