“เดี๋ยวพี่จะพาไปอาบน้ำนะครับ” เขาขยับใบหน้าเข้ามาหา กระซิบบอกเธอเสียงนุ่มที่ริมหู
“แก้วอาบเองดีกว่าค่ะ” เธอบอกเขาอย่างเขินอาย
“สองวันนี้พี่หยุดอยู่บ้าน อยากดูแลแก้วให้ดีที่สุด” เขาไม่พูดพร่ำทำเพลงอุ้มเธอเข้าห้องน้ำ ไม่สนใจเสียงประท้วงนั้นของเธอแม้แต่น้อย
คุณหมอหนุ่มบีบยาสีฟันให้และแปรงฟันพร้อมกับเธอ ก่อนจะจับเธออาบน้ำเหมือนเธอเป็นเด็กๆ ก่อนจัดการห่อเธอด้วยผ้าเช็ดตัวผืนหนาออกมาจากห้องน้ำ พาเธอออกมาแต่งตัวนอกห้อง
ความอ่อนโยนและใส่ใจของเขาทำให้เธอค่อยๆ ซึมซับมันเข้าไปในหัวใจอย่างเงียบเชียบ
“อาบน้ำเสร็จก็ต้องทายานะครับ รอยแผลเป็นจะได้หายเร็วๆ” เขาทายาให้เธออย่างอ่อนโยน แก้วกัลยาทำตามอย่างว่าง่ายอาจเพราะเสียงทุ้มนุ่มหูของเขา และสัมผัสอ่อนโยนทำให้เธอเคลิบเคลิ้ม
“ทำไมแก้วถึงประสบอุบัติเหตุคะ”
“แก้วประสบอุบัติเหตุระหว่างเดินทางไปร้านกาแฟครับ”
“แก้วมีร้านกาแฟด้วยเหรอคะ”
“กำลังจะเปิดครับ”
