"ยืนทำอะไรตรงนั้นเจ้าขาไม่ปิดประตู"
ฉันสะดุ้งขึ้นมาทันทีที่ได้ยินเสียงเขาที่เดินเข้าห้องไปแล้วตะโกนออกมาพร้อมกับยืนท้าเอวมองฉันอยู่
"แล้วนี่อะไร"
"บะหมี่ไงพี่ไม่รู้จักเหรอตายแล้วจะอืดแล้วมั้งเนี้ย"
ฉันตอบเขาออกไปแล้วรีบเดินไปนั่งที่เก้าอี้ก่อนที่จะลากชามบะหมี่มากินต่อเผลอแปปเดียวเส้นอืดหมดแล้ว
"ทำไมไม่กินอะไรที่มันดีกว่านี้เจ้าขาเงินพี่ก็ให้ใช้"
เขานั่งลงตรงข้ามฉันแล้วนั่งกอดอกถามฉันออกมา
"ก็เจ้าขารีบกลับมาที่ห้องตามคำสั่งพี่ไงเลยไม่ได้แวะที่ไหนหิวก็หิวก็เลยต้มบะหมี่กิน"
"ความผิดพี่ว่างั้น"
"ยังไม่ได้พูดสักคำ"
จริงนะฉันยังไม่ได้ว่าเป็นความผิดของเขาเลยคิดเองเออเอง
"เถียงเก่งนะเรา"
"ไม่ได้เถียงแค่อธิบาย"
"เจ้าขา"
"ขาาาา"
"เรานี่มัน..."
จะอะไรก็ช่างเถอะฉันไม่อยากต่อปากต่อคำกับเขาแล้วฉันหิว ก้มหน้าโช้ยบะหมี่แซ่บๆตรงหน้าดีกว่าอยากจะซูดปากดูดเส้นเข้าปากดังๆก็ติดที่เขามานั่งมองอยู
