----สายเข้า เวกัส---
มือฉันเริ่มสั่นค่ะใจก็เริ่มสั่นเมื่อเห็นว่าใครเป็นคนโทรเข้ามาแล้วคำพูดของเขาเมื่อตอนบ่ายก็ผุดขึ้นมาเตือนความจำของฉัน
'แค่คืนนี้รอรับโทรศัพท์พี่ก็พอว่าพี่จะให้เริ่มงานตอนไหน'
โทรมาแบบนี้ก็คงอยากให้ฉันเริ่มงานแล้วสินะ
"ฮัลโล"
ฉันกดรับสายแล้วพูดออกไปด้วยเสียงที่แผ่วเบามันเบามากจริงๆค่ะเพราะฉันพูดไม่ออก
[ทำไมรับช้าพี่รอสายตั้งนาน]
"นายมีอะไรเหรอ"
[เดี๋ยวไม่เกินเที่ยงคืนพี่เข้าไปหาที่คอนโดอาบน้ำหอมๆรอเลยนะครับคนสวยคืนนี้พี่จะเช็คของลูกจ้างคนใหม่..ทั้งคืน]
ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด
ฉันยังไม่ทันตอบอะไรออกไปเขาพูดจบก็วางสายไปเลยถึงเวลาแล้วสินะเจ้าขาถึงเวลาที่เธอต้องทำในสิ่งที่เธอเลือก
"ฮึก!!"
ฉันฟุบหน้าร้องไห้ที่พวงมาลัยรถจนตัวสั่นฉันเกลียดตัวเองเกลียดทุกอย่างที่เกิดขึ้นเกลียดที่ตัดสินใจทำอะไรแบบนี้ถ้าม๊าอยู่ฉันคงไม่เป็นแบบนี้
"ฮึก!!..ม๊าเจ้าขาคิดถึงม๊าให้เจ้าขาไปอยู่กับม๊
