อีกด้านหนึ่ง
โรงพยาบาล N
“จะออกเวรแล้วเหรอคะคุณหมอ? " พยาบาลสาวเอ่ยถาม เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มกำลังเดินออกจากห้องตรวจ
“ครับ คุณอิง” โชนตอบกลับ ส่งยิ้มให้กับพยาบาลสาว ความจริงเขาควรออกเวรตั้งแต่สองทุ่มแล้ว แต่ดันมีเคสด่วนเข้ามาจึงทำให้เขาอยู่เกินเวลาไปมาก
“ก่อนกลับไปทานข้าวด้วยกันก่อนไหมคะ? " อิงดาวเดินเข้ามาก่อนจะส่งสายตาแสนใสซื่อให้กับหมอหนุ่มตรงหน้า
“พรุ่งนี้ผมเข้าเวรเช้าด้วย ไว้วันหน้าแล้วกันนะครับ” โชนปฏิเสธออกไปอย่างสุภาพ เพราะนี้ไม่ใช่ครั้งแรกที่อิงดาวชวนเขา แต่ใช่ว่าเขาจะใจร้ายกับเธอ บางครั้งเขาก็ไปทานข้าวกับเธอเป็นบางครั้งเมื่อมีเวลาว่างจริงๆ
แบบว่าทานข้าวด้วยกันจริงๆ ไม่มีอย่างอื่นแอบแฝง
“ก็ได้ค่ะ งั้นอิงขอติดรถคุณหมอไปลงปากทางเข้าหออิงหน่อยได้ไหมคะ? ตอนนี้ดึกแล้วด้วย” อิงดาวทำท่าทางหวาดหวั่นเล็กน้อย ก้มมองนาฬิกาว่านี่มันเที่ยงคืนแล้ว ถ้าเธอนั่งแท็กซี่กลับคนเดียวตอนนี้ มันคงไม่ดีแน่ๆ
“ได้สะ...” โชนกำลังตอบกลับพยาบาลสาว
แต่เสียงเอะอะดังลั่นขึ้นจากทางประตูฉุกเฉินเสียก่อน ทำให้เขาหันไปให้ความสนใจตรงนั้นแทน มองว่ามันเกิดอะไรขึ้น
“หลบทางหน่อยครับๆ! "
ตึก! ตึก! ตึก! เสียงฝีเท้าวิ่งกันให้วุ่นวายไปหมด
ก่อนที่บุรุษพยาบาลจะเข็นเตียงคนไข้ วิ่งเข้าห้องฉุกเฉินอย่างเร่งรีบ
“สงสัยรถชนกันมาแน่ๆ เลย..” อิงดาวพูดขึ้นพร้อมกับมองไปตรงด้านหน้า แต่เธอก็ตกใจเมื่ออยู่ๆ หมอหนุ่มก็เดินดิ่งตรงไปทางห้องฉุกเฉินโดยไม่ปริปากพูดอะไรกับเธอสักคำ “..อ้าว..คุณหมอ”
ตึก..ตึก..โชนเร่งฝีเท้าเดินเข้าห้องฉุกเฉินอย่างใจจดใจจ่อ
เมื่อเห็นภาพบุคคลที่ประสบเหตุ ใจเขาก็กระตุกขึ้นมาอย่างปวดหน่วง เพราะบุคคลนั้นคล้ายกับใครบางคน..ที่เขาคิดถึงเธอมาตลอด ระยะเวลาหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมา