FIN : Talk
“..ปากหมอ” ตอนนี้ฉันเหมือนตกอยู่ในห้วงภวังค์ที่ตัวเองกำลังสร้างมันขึ้นมา ริมฝีปากที่ฉ่ำสีแดงระเรื่อนั่น มันช่างน่าสร้างความทรงจำเอาไว้เหลือเกิน
ฟู่ววว..แล้วหมอกสีเทาก็ลอยมาใส่หน้าเต็มๆ ฉัน!
“แค่กๆ เล่นอะไรเนี่ย!” บ้าหรือไงกัน? อยู่ๆ ก็มาพ่นควันใส่ ถ้าฉันสำลักควันตายขึ้นมาจะทำยังไง
หมอบ้าเอ้ย!
“หึ..” หึ..งั้นเหรอ?
เดี๋ยวนะ! นี่..พ่นควันใส่แล้วคิดจะเดินหนียังงั้นเหรอ
เหอะ..รู้จักอีฟินน้อยไปแล้ว!!
หมับ! “พ่นสารพิษใส่คนอื่นแล้วคิดจะหนีเหรอ..คุณหมอ”
“...” -.- ดูๆ ดูมองเข้าดิ เขาคิดว่าตัวเองนั้นหล่อมากสินะ
เออ! หล่อมากกกกกกกกก ก.ล้านตัวเลยค่ะ!
“มองแบบนี้ นี่คือ..”
“ปล่อย..” งื้อ..หน้าตาหมอหล่อแล้ว น้ำเสียงเขายังดูอบอุ่นเข้าไปอีก!
“ไม่ปล่อย..จนกว่าหมอจะรับผิดชอบฉัน”
“รับผิดชอบ..” ไม่เห็นจะต้องคิ้วขมวดเข้าหากันเป็นปมขนาดนั้นเลย แค่รับผิดชอบเอ๊งงง..
“ใช่ หมอเป็นหมอ.. แต่ดันมาพ่นควันใส่คนอื่นแบบนี้ หมอต้องรับผิดชอบ”
“หึ..” งึกๆ หมอพยักหน้าแบบนี้หมายความว่าไงอ่า
ตึก..ตึก..ยืนนิ่งสิคร้าบบ เล่นเดินเข้ามาประชิดแบบนี้ งื้ออ..หมอจะทำอะไร? เอาเลย..ทำให้ไวเลย!
เฮ้ย!! อีฟินแกจะคิดแบบนี้ไม่ได้นะเว้ยย!!!
“ให้รับผิดชอบยังงั้นเหรอ? "
ตึก ตัก ตึก ตัก ~~~
อ่า..น้ำเสียงแบบนี้ทำไมฉันต้องรู้สึกหวิวๆ ด้วยนะ หัวใจบ้านี่มันดันเต้นแรงอีกต่างหาก เอาสิมาประชิดตัวแบบนี้แล้วเงยหน้าสู้ไปเลยอีฟิน
พรึ่บ! เงยหน้าสู้ซะ!
“ใช่ หมอ..อื้อ!” O.O
FIN : Talk End
CHON : Talk
คุณเคยตกหลุมรักใครครั้งแรกไหม?
หลุมความรักครั้งแรกผม มันเกิดขึ้นเมื่อตอนผมยังอายุ14ปี เธอเป็นเด็กผู้หญิงที่น่ารัก แสนดีและน่าทะนุถนอม เธออยู่ข้างบ้านของผม เธอชื่ิอ ซิน
แต่ตอนนี้เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่ผมจะดูแลอีกต่อไปแล้วเพราะเธอได้ขึ้นชื่อว่าเป็นภรรยาของเพื่อนรักของผมนั่นเอง ผู้หญิงชื่อซินเลยกลายเป็นความทรงจำที่ดีที่สุดในช่วงชีวิตของผม ที่ทำให้ได้รู้จักเธอ
ตอนนี้ผมกำลังมองท้องฟ้าที่กำลังเริ่มต้นเป็นวันใหม่ของทุกๆ วัน ผมชอบขึ้นมาบนนี้บ่อยๆ มาปลดปล่อยห้วงอารมณ์ที่มันรู้สึกอ้อนล้า
ฟู่ววว ควันเทาๆ ออกจากปากของผม มันกำลังล่องลอยอยู่ในอากาศเหมือนจิตใจของผมในตอนนี้..
ตึก..ตึก..เสียงฝีเท้าของใครบางคนดังขึ้น มันทำให้ผมหลุดออกจากห้วงความคิดของตัวเอง ก่อนหันมาเจอกับผู้หญิงคนหนึ่ง
ตึก ตัก ตึก ตัก~~
อ่า..หัวใจทำไมเต้นแรงแบบนี้นะ?
“อยากดูด..” หืม?
“บุหรี่..” ผมเอ่ยถามเธอออกไป หรือว่าเธออยากดูดบุหรี่ ผู้หญิงตัวเล็กๆ แค่นี้ รู้จักดูดแล้วเหรอ =.=
“..ปากหมอ”
เหอะ..เธอต้องเสียสติไปแล้วแน่ๆ ดูจากสภาพแล้ว เหมือนจะพึ่งผ่านการร้องไห้มาด้วย แต่ท่าทางก็ดูก๋ากั่นเอาเรื่องอยู่
ฟู่ววว..~
“แค่กๆ เล่นอะไรเนี่ย!”
ผมเปล่าเล่นนะ..ก็แค่ลองเชิงว่าเธอดูดเป็นหรือเปล่าก็แค่นั้นเองจริงๆ
“หึ..” ตลกฉิบ..เอาตรงๆ ผมไม่ชอบผู้หญิงที่ออกตัวแรงหรือมั่นใจในตัวเองมากเกินไป ซึ่งเธอคนนี้เข้าข่ายอยู่ในนั้น
แต่ก็แปลกนะที่ผมเห็นเธอครั้งแรก หัวใจมันกับเต้นแรงอย่างห้ามไม่อยู่
ไม่หรอกหนา..ผู้หญิงของผมต้องไม่ใช่เธออย่างแน่นอน ผมครุ่นคิดเรื่องไร้สาระอยู่พัก ก่อนจะเดินผ่านตัวเธอ
หมับ! “พ่นสารพิษใส่คนอื่นแล้วคิดจะหนีเหรอ..คุณหมอ”
“...” -.- นั่นไง..พูดผิดที่ไหนคนอย่างเธอคงไม่ยอมใครง่ายๆ
“มองแบบนี้ นี่คือ..”
“ปล่อย..” ใช่ เธอควรจะปล่อยผมเพราะยิ่งเธอสัมผัสผม
หัวใจไม่รักดีก็เต้นแรงอีกแล้ว เต้นอยู่ได้ น่ารำคาญฉิบ!
“ไม่ปล่อย..จนกว่าหมอจะรับผิดชอบฉัน”
“รับผิดชอบ..” แล้วจะรับผิดชอบยังไง?
ผมจับจ้องมองไปที่ดวงตาของเธอ ภายนอกดูแข็งแกร่งแต่ภายในกับดูเศร้าหม่นหมอง ที่แท้ก็อ่อนแอเก่งอยู่เหมือนกัน น่าสนใจดีแหะ..
“ใช่ หมอเป็นหมอ..แต่ดันมาพ่นควันใส่คนอื่นแบบนี้ หมอต้องรับผิดชอบ”
“หึ..” ตื้อไม่เลิกซะด้วย
ตึก..ตึก..ผมก้าวเดินเข้าหาเธอเพียงไม่กี่ก้าว..ใบหน้าของเธอก็เกือบงุดเข้ากับแผ่นอกของผมแล้ว คนอะไรตัวเล็กเท่าลูกแมว
อ่า..กลิ่นของเธอหอมเป็นบ้าเลย มันช่างดึงดูดความเห่อร้อนในร่างกายของผมเป็นอย่างมาก หึ..
“ให้รับผิดชอบยังงั้นเหรอ? "
ดูตัวเธอสั่นเทาเล็กน้อย ไหนเอาความอ่อนแอออกมาให้ดูหน่อยสิ..
พรึ่บ!
“ใช่ หมอ..อื้อ!” ผมก้มลงประกบจูบริมฝีปากบางทันที
อื้ม..มันหวานกลิ่นลูกพีชที่เคลือบติดอยู่บนริมฝีปากของเธอมันยิ่งทำให้ผมแทบคลั่ง
หมับ! “อ๊ะ อื้อ!”
ผมคว้าตัวเธอเข้าหาแล้วกระชับกอดแน่น ก่อนจะยกมือขึ้นลูบสะโพกมนจนเธอเผยปากออกมา ลิ้นร้อนไม่รีรอรีบเข้าแทรกผ่านโพรงหวานเข้าไป ก่อนจะเกี้ยวหยอกล้ออย่างนึกหอมหวน
“อื้ม...” ไม่นาน เสียงครางก็เล็กลอดดังออกมาอย่างสุขสม เธอจูบตอบผม เธอดูจะช่ำชองอยู่มากด้วย รสจูบของเธอมันร้อนแรง ยิ่งทำให้ร่างกายของผมมีความต้องการ สมองมันสั่งการบางอย่างออกมาว่า..
ผมต้องได้ครอบครองเธอ..
CHON: Talk End