เวลาต่อมา..
มหาวิทยาลัย A
“เดี๋ยว..เลิกกี่โมงครับ?” โชนรั้งแขนของหญิงสาวเอาไว้เอ่ยถามเพราะตั้งแต่ออกจากคอนโดมา ฟินก็เอาแต่เงียบเธอไม่เอ่ยปากอะไรออกมาเลย
“...” ฟินไม่ตอบ ริมฝีปากเม้มเข้าหากันแน่น ยิ่งเธอนึกถึงเรื่องของพยาบาลสาวนั่น ในใจก็ยิ่งคุกรุ่นไหน คนของเธอยังจะพูดทำนองไม่เชื่อเธออีก
“ฟิน..” โชนเอ่ยเรียกหญิงสาวอีกครั้งด้วยน้ำเสียงอ้อนวอนและอ่อนโยน เขาบีบมือบางเบาๆ
“...” ฟินหันหน้ามาสบตากับโชน เธอยังคงปิดปากเงียบ มองชายหนุ่มด้วยสายตาอย่างตัดพ้อ
“โอเค ผมขอโทษ ต่อไปนี้ผมจะวางตัวและเว้นระยะห่างจากอิงดาวโอเคไหม?” โชนเอ่ยขึ้นอย่างยอมจำนน เพราะเขาทนเห็นเธอเป็นแบบนี้ต่อไม่ได้
คนอื่นกับเมีย เขาก็ต้องเลือกเมียตัวเองอยู่แล้ว
“แล้วแต่หมอเถอะค่ะ..ฟินพูดไปก็เหมือนคนโกหก”
“ผมไม่ได้พูดว่าผมไม่เชื่อฟิน ผมแค่ไม่อยากให้ฟินคิดมาก”
ใช่ เขาไม่อยากให้เธอมาคิดมากหรือหวาดระแวง แล้วต้องมาทะเลาะกันเพราะ
