ผ่านมาสองวันแล้วที่แอบย่องออกมาจากบ้านหลังใหญ่มาบ้านพักคนงานที่เคยอาศัยอยู่กับพ่อแม่ตั้งแต่จำความได้ หรือตั้งแต่เธออยู่ในท้องของแม่ก็ว่าได้ หญิงสาวมองพ่อกับแม่ที่กำลังนั่งดูโทรทัศน์กันที่ห้องรับแขกขนาดเล็กของบ้านพักคนงาน บ้านพักคนงานหลังนี้เป็นบ้านพักที่คุณเกษม พ่อของกองพลยกให้ เพราะพ่อกับแม่เธอเป็นคนงานเก่าแก่ที่อยู่กับท่านมานานเลยให้แยกออกมาจากคนงานคนอื่น
“สละลอยแก้วมาแล้วค่ะ” คนที่หายไปทำสละลอยแก้วก็เดินเข้าไปหาท่านทั้งสองพร้อมถาดถ้วยสละลอยแก้วในมือสองสามถ้วย มีของตัวเองและของพ่อกับแม่
“เสร็จแล้วเหรอรุ้ง” กำปองถามลูกสาวที่นั่งลงข้างๆ โซฟาตัวเล็กที่นั่งกันสามคนพ่อแม่ลูกได้พอดี ใกล้รุ้งหยิบถ้วยสละลอยแก้วส่งให้แม่เพื่อยกให้พ่อและเธอก็ยกวางตรงหน้าแม่อีกหนึ่งถ้วยพร้อมถ้วยของตัวเองก็หยิบยกขึ้นมาตักทาน
“อื้ม...อร่อยชื่นใจจังเลยค่ะ” เธอตักกินไปหนึ่งคำก็อดเอ่ยชมฝีมือตัวเองไม่ได้
“ไหน...อร่อ
