สุดท้ายเขาก็พาฉันมาเเก้อาการกลัวจนขี้ขึ้นสมองด้วยการเลี้ยงราเมงร้อนๆ ห้างเขาก็ใกล้จะปิดเเล้วเเต่โชคดีที่นี่ยังเปิดอยู่ กระเพาะฉันมันร้องจนไส้จะขาดอยู่เเล้วเนี่ย
อายด้วยที่ไปกอดเขา -.-
"ค่อยๆกินสิ ไม่มีใครเเย่งเธอหรอก"คนตรงหน้าว่าเเล้วขำฉัน ฉันไม่ได้หิวขนาดนั้นซะหน่อย
"ชิ.." ฉันย่นจมูกใส่เเล้วกินอาหารตรงหน้าต่อไป
"เรามีเรื่องต้องคุยกันหลายเรื่องเลย"
ฉันเลิกคิ้วขึ้นเเล้วก้มหน้าไม่สนใจเขาต่อ พี่คิงถอนหายใจออกมาเบาๆก่อนจะหยิบกล่องอะไรบางอย่างออกมาจากกระเป๋ากางเกงเเล้วส่งมันมาให้ฉัน
"ใส่เอาไว้"
"หะ ?"
"ยื่นมือมา"
"อะ"
ฉันยื่นมือไปตามที่เขาขอ ถึงเเม้มันจะดูเหมือนท่าขอมือน้องหมาก็เถอะ สักพักเเหวนเพชรขนาดพอดีนิ้วฉันก็ถูกสวมเข้ามาที่นิ้วนางข้างขวาเเล้วเขาก็ชักมือตัวเองกลับไปเมื่อสวมมันเสร็จ
"เธออย่าพึ่งตกใจนะ"เขาพูดพลางทำมือให้ฉันใจเย็นลง รู้ได้ยังไงว่าฉันกำลังจะสติเเตก!
"อ้อ.." ฉันพย
