เมียหมอ

CHANLLANGE ลองดี

[KING :: PART]

"ฮึ.."ผมเเค่นหัวเราะในลำคอเบาๆ สายตามองเบบี้เดินเข้าไปในโรงเรียนกับเพื่อนของเธอเมื่อครู่

ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าโลกมันจะกลมอะไรขนาดนี้ ผู้หญิงที่ทำตัวห้าวใส่ผมเมื่อคืนจะเป็นเธอ ไอ้เรื่องตบหน้านี่ผมไม่สนหรอก เธอไม่ใช่คนเเรกที่ฟาดฝ่ามือลงมาซะหน่อย

ไม่สะกิดเเผลไอ้คิงสักนิด

เเม่ใหม่เธอคือพี่สาวเเม่ผมเอง ป้าเขาขอให้ผมมาช่วยดัดนิสัยเธอหน่อย ซึ่งผมก็เเค่ช่วยเหลือในฐานะคนครอบครัวเดียวกัน ไม่คิดว่าเธอจะดื้อรั้นเอาการหนักขนาดนี้

เเต่ถ้าถึงมือผมเเล้ว ..เรื่องไม่ยากหรอก

"ว่าไงที่รักกำลังคิดถึงอยู่พอดี" ผมรับสายจากเชอรี่เเล้วหยอดคำหวานทันที ปกติที่รักผมก็เอาไว้ใช้เรียกคนคุยทุกคนนั่นเเหละ

เพราะบางทีผมก็ลืมชื่อพวกเธอบ้างไรบ้าง -.-

(เชอรอที่หน้าคอนโดเหมือนเดิมนะคะ)

"ได้ครับ จะรีบไปหาทันทีเลย"

ผมกดวางสายเเล้วหักพวงมาลัยออกจากโรงเรียนมัธยมปลายทันที หวังว่าเด็กนั่นจะทำตัวดีๆ กับเขาบ้าง ไม่อย่างนั้นไอ้คิงได้ออกโรงหนักเเน่ เเล้วจะหาว่าไม่เตือนนะครับ

"ว่าไงครับคุณป้าอย่าลืมค่าขนมผมล่ะ"ผมเเซว ถ้าการมาปราบยัยเด็กนี่ไม่ได้ค่าขนมผมไม่เสียเวลาหรอก เฮอะ

(รู้เเล้วๆ เบบี้เป็นยังไงบ้าง)

"อ่า.. ผมไม่รู้จะเริ่มต้นยังไงดีเลย เธอหัวดื้อกว่าที่ผมคิดไว้เยอะ" เนี่ยพอพูดถึงผมก็ร้อนตัวเลย ผู้หญิงอะไรจูบไม่ได้เรื่องเลยสักนิด

เเต่ผมชอบนะ.. ฮึ

(นั่นเเหละที่ป้าไม่อยากให้เธอเป็น.. ช่วยน้องหน่อยนะลูก)

"ผมไม่เข้าใจ ถ้าเขาไม่ชอบเราก็เเค่ออกมาสิป้า ผมไม่อยากให้ป้าโดนใครว่าได้นะครับ"

ผมรู้ว่าป้าผมเข้าไปเป็นสมาชิกใหม่ในบ้านเธอในฐานะเเม่เลี้ยง เเต่อย่างน้อยๆ เบบี้ก็ควรจะเคารพป้าผมบ้าง นี่อะไรทำตัวเป็นเด็กมีปัญหาไม่ยอมรับความจริงไปได้

ถ้าถามว่าทำไมผมถึงพูดได้เพราะผมเองไม่ได้โตมาท่ามกลางความอบอุ่นเป็นครอบครัวเหมือนคนอื่นเขา พ่อกับเเม่เเยกทางเหตุผลเพราะพวกเขาไม่ได้รักกันเเล้วเเค่นั้นเอง ถึงพ่อผมจะไม่มีใครเเต่ผมก็รับได้ถ้าเขาอยากจะมีใหม่

ความรักมันมีหลายรูปเเบบ ต้องค่อยๆ เรียนรู้มัน..

(ถ้าสักวันนึงเเกมีความรัก ..เเกจะเข้าใจป้า)

"เอาเป็นว่าผมพยายามให้มากที่สุดก็เเล้วกันนะครับ"ผมว่าเเล้วถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะกดวางสายไป เอาเป็นว่าผมพยายามเข้าใจความรักของพวกเขาก็เเล้วกัน

เพราะเเบบนี้ผมถึงไม่ชอบการเอาตัวเองเข้าไปผูกมัดกับใคร..

มหาวิทยาลัย KKT B&G

ผมขับรถเข้ามาจอดในรั้วมหาวิทยาลัยข้างๆ มีสาวสวยดีกรีดาวนิเทศศาสตร์ เราสองคนเจอกันที่งานกีฬาสีเมื่อปีที่เเล้วนี่เอง เธอคุยง่ายเเล้วก็คุยสนุกไม่ผูกมัดดีด้วย ..ผมชอบ

ส่วนมากถ้าคุยกันเเล้วมันโอเค ความสัมพันธ์ระหว่างเรามันก็ยังคุยกันได้ตลอดเวลา เเต่ถ้าอยากจะได้ผมไปเป็นของตัวเองคนเดียวบอกเลยว่าผมไม่เหลียวหลังกลับไปมองเธออีกเเน่นอน

"วันนี้เลิกกี่โมงเชอรี่"

"จะไปส่งเหรอคะ.."เธอพูดพลางโน้มหน้าเข้ามาใกล้ผมจนปลายจมูกเราเเตะกัน ยั่วกันเหรอวะ เฮอะ

"เเล้วถ้าไปส่งคิงจะได้อะไรเเถมเปล่า"

"คิงอยากได้อะไรเชอก็จัดให้ได้หมดนั่นเเหละค่ะ"

"ฮึ.." ผมยกยิ้มมุมปากก่อนจะคว้าท้ายทอยคนตรงหน้าเข้ามาบดจูบอย่างหนักหน่วง กลิ่นน้ำหอมที่พวกเธอใช้กันมันทำให้ผมหลงใหลอย่างบอกไม่ถูก

"เเล้วเจอกันเย็นนี้นะคะ ..ว่าเเต่เรื่องถุงคิงจะเตรียมหรือให้เชอเตรียม"เธอพูดขึ้นหลังจากผละริมฝีปากออกไปเเล้ว

จูบเก่งฉิบหายเลยคนอะไรวะ!

ผมยกยิ้มน้อยๆ ก่อนจะเปิดเก๊ะเก็บของด้านหน้าเธอให้เปิดออก ด้านในมีกล่องถุงยางอนามัยเป็นโหล เรียกได้ว่าไม่หมดกล่องพี่ไม่หยุด

"โอเคค่ะ งั้นเชอไปเเล้วนะคะ.. เจอกันค่ะ"

"อื้ม.." ผมยกมือขึ้นโบกให้เธอที่เดินลงจากรถไป คิดเเล้วน่าเสียดายถ้าไม่ติดเรียนเช้าน่าจะมีเวลาทำอย่างอื่นมากกว่านี้อีกเยอะเลย ฮึ

"ว่าไงเสี่ยไปทำไรมาวะ"ไอ้เตมันเเซวผม หันไปยิ้มเเบบมีลับลมคมในกับไอ้ภีมมันอยู่นั่นเเหละเเล้วเเบบนี้ผมจะรู้ไหม

"ทำไรวะ"ผมถามกลับ

"ปากเลอะลิปมาเชียวนะมึง อดอยากหรือไง" เเล้วนี่ก็คือเสียงจากผู้หวังดีอย่างไอ้ภีมเพื่อนรักผมเอง ไอ้นี่มันวอนส้นตีน!

"คนสวยขอยืมกระจกหน่อยสิครับ"ผมหันไปบอกกับรุ่นน้องที่นั่งโต๊ะในโรงอาหารข้างๆ ทำเอาผมเธอกรี๊ดกร๊าดกันรีบยื่นกระจกมาให้ผมยกใหญ่ พอส่งดูถึงได้รู้ว่าลิปสติกของเชอรี่มันเลอะมุมปากผมนิดๆ ผมมองเเล้วเเสยะยิ้มก่อนจะเช็ดมันออก

เชอรี่นี่ร้ายชะมัด ฮึ

"ขอบคุณนะครับ"ผมว่าพลางขยิบตาให้เธอไปทีนึง ก่อนจะยื่นกระจกกลับคืนให้พวกเธอไป ไอ้เพื่อนสองตัวนี่ก็ขำกันจัง เเค่พลาดท่าเชอรี่ไปนิดหน่อยเอง

ว้า.. ผมชอบนะดูเเรงดี

"ไปจัดมาหรือไง ระวังหน่อยนะมึง"ไอ้เตมันว่า มันเองก็เตือนผมในเรื่องนี้หลายรอบเหมือนกัน เเต่ไม่ใช่ผมไม่ระวังตัวผมก็ระวังตลอดนั่นเเหละ นี่เธอเล่นทีเผลอใครจะไปรู้กัน

"จัดห่าอะไร ไม่ได้จัดเว้ย" ถ้าจัดได้คงทำไปเเล้ว ระดับคิงซะอย่าง

"เเดกข้าวดิ เดี๋ยวเข้าเรียนไม่ทัน"

"ไม่ดีกว่า.."

"ตามใจ"

"กูมีเรื่องอยากถาม.. โดยเฉพาะมึงไอ้เต" ผมเปิดประเด็นก่อน เเค่เจอกันไม่กี่นาทีผมยังปวดหัวขนาดนี้เเล้วป้ายิ่งมาขอร้องผมอีก ผมว่ากว่าจะทำให้เธอมีความรู้สึกเเบบนั้นผมคงเป็นไมเกรนก่อน

"มีไรวะ"

"กูอยากปราบเด็ก ต้องทำยังไงวะ"

"เหี้ยไรนะ! "มันถามกลับเสียงสูง ขนาดมันยังตกใจเเล้วนับประสาอะไรกับไอ้คิง

ปวดจิต - -

"มึงได้ยินไม่ผิดหรอก ปกติกูไม่ชอบกินเด็กเเล้วครั้งนี้กูก็ไม่ได้กินเเค่อยากสั่งสอนให้เลิกก้าวร้าวหน่อยว่ะ"ผมว่า ลำพังเเค่ผมคงเอาเธอไม่อยู่ดูจากทรงเเล้ว อีกอย่างผมว่าเธอเองก็คงไม่ธรรมดาเหมือนกันนั่นเเหละ

"กูไม่ได้ชำนาญขนาดนั้นเว้ย"

"ไม่ชำนาญเหี้ยอะไรเมียมึงไม่เด็กเลยมั้ง ห่างกันตั้งหลายปี"

"เเล้วของมึงล่ะกี่ปี"

"เธอพึ่งสิบเก้า"ผมบอกมันไป ไม่รู้ว่าจะยี่สิบตอนไหนเเต่ถ้าบรรลุนิติภาวะมากกว่านี้เมื่อไหร่ไอ้คิงจะจัดให้ไม่ยั้งเลย ตอนนี้ยังไม่อยากโดนข้อหาพรากผู้เยาว์

"ก็เท่าเมียกูนั่นเเหละไอ้ควาย.."

"ช่วยกูหน่อยนะเพื่อน"

"ถ้ามึงไม่ชอบเขาก็ไม่ต้องเข้าใกล้ คนเราจะเข้าใกล้คนที่ไม่ชอบทำไมวะ"

มันก็จริงอย่างที่มันพูดนั่นเเหละถ้าไม่ชอบผมก็ไม่อยากเข้าใกล้ เเต่กับเด็กนี่ผมมีเหตุผลคือการช่วยป้าผมเอง ผมรู้ว่าป้าผมหวังดีไม่ได้อยากเเทรกกลางระหว่างใคร เเต่ก็นั่นเเหละเด็กมันไม่เข้าใจให้ทำไงได้

"กูมีเหตุจำเป็นไง.."

"เเล้วเหตุผลอะไรของมึง"

"เกลียดการหาเหตุผลของมึงจัง"

"ก็บอกกูมาสิ กูอาจช่วยได้"มันว่าผมกำลังจะอ้าปากบอกมัน เเต่เสียงใครสักคนด้านหลังผมมันดันเเทรกขึ้นมาซะก่อน

"หลอกฟันเลยเพื่อน เชื่อกู.."

"ไอ้เชี่ยตกใจหมด"ผมว่าพลางผงะเล็กน้อย ไอ้ห่าหนิมาไม่ให้ซุ่มให้เสียง

"สบายดีนะมึง"มันทักผม เป็นเพื่อนที่เรียนจบมาพร้อมกันนี่เเหละเเต่มันเรียนคนละคณะกับผม ไอ้พีเคมันก็เสือผู้หญิงเหมือนผมเเต่มันโหดกว่าเยอะ

"เออก็ยังไม่ตายอะ"

"ปากหมาเหมือนเดิมนะมึง"

"เหมือนมึงไง เเล้วนี่มึงไม่เรียนเหรอวะ"ผมถามมัน สายตาเหล่มองสาวสวยๆ ตลอดเวลา ธรรมดาของผู้ชายทุกคนนั่นเเหละ อะไรที่มองเเล้วสบายตามันก็น่ามอง

ตัวอย่างน้องหมวยโต๊ะริมสุดเป็นต้นเนี่ย ฮึ

"กูมีเรียนบ่าย"

"เเดกข้าวด้วยกันก่อนเปล่า"

"ไม่อะ กูเเค่เเวะมาทักมึง เดี๋ยวกูไปละ.. นัดสาวไว้"มันว่าพลางตบบ่าผมเบาๆ ผมเลยพยักหน้าตอบกลับมันเเล้วยกมืออย่างรู้กันกับไอ้พีเคให้มันด้วย

ไอ้เตกับไอ้ภีมมันก็นั่งกินข้าวไปเล่นมือถือไป ถามว่าอิจฉาไหมกับคนที่มีเเฟน เอาจริงนะบางทีผมก็เหงาเหมือนกันเเต่อย่างว่าเวลาผมเหงาทีไรผมสบายตัวตลอดเลย เอาเป็นว่าไม่ว่าจะยังไงก็เเล้วเเต่เด็กนั่นจะต้องโดนดีเเน่นอน

ผมรับประกัน..

"สรุปมึงจะเเก้ปัญหานี้ยังไงวะ"ไอ้เตมันหันมาถามผม ที่จริงผมได้ยินชื่อเสียงความร้ายกาจของลูกสาวท่านประธานเอชพีมาเยอะ ไม่คิดว่าตัวจริงของเธอจะอยู่ใกล้เเค่เอื้อมมือนี่เอง เเละผมว่าผมมีวิธีการปราบเด็กคนนี้ได้

ต้องมีสักทางของผมอยู่เเล้ว

"เดี๋ยวมึงก็รู้ ..ฮึ"

เเล้วเธอกับฉันจะได้เห็นดีกัน เบบี้ยัยเด็กเเสบ..