แยกจาก…8/3
1136 คำ
“ฉันขอสั่งเด็ดขาดว่าห้ามเธอไปยุ่งกับผู้หญิงของฉัน ไม่อย่างนั้นเธอได้เจอฉันในอีกเวอร์ชันแน่”
หญิงสาวเบิกตาโตก่อนจะนิ่วหน้า สีหน้างงงัน
“อะไรของคุณคะ แทนไปยุ่งอะไรกับผู้หญิงของคุณ”
“อย่ามาสีหน้าซื่อตลบตะแลงใส่ฉันแทนตา วันนี้เธอไปหาเรื่ององค์อรถึงที่ร้านเขาทำไม ไม่รู้รึไงว่าองค์อรกับเธอมันต่างกันแค่ไหนยังกล้าไปยุ่งกับเขาอีก ช่างไม่รู้จักประมาณตัวเองเอาเสียเลย”
‘ต่างกัน’ ‘ไม่ประมาณตัว’ สองคำนี้ทำให้แทนตาจุกในอก เขากำลังจะบอกว่าเธอต่ำต้อยจนเทียบกับคุณหนูลูกผู้ดีของเขาไม่ได้สินะ หญิงสาวแสยะยิ้ม
“อ้อ โทร. มาฟ้อง แล้วก็ฟ้องแบบโยนอุจจาระให้คนอื่นเสียด้วย”
“ยังไม่สำนึกอีก ฉันเตือนเธอแล้วนะ เขาก็อยู่ส่วนเขาเธอเป็นคนเข้าไปหาเรื่องเขาเอง”
ปุณวริทธิ์ขึ้นเสียงดังใส่ แทนตาโกรธจนอยากจะหัวเราะเยาะตัวเอง เขายังไม่ทันได้ฟังความจากเธอก็สรุปแล้วเธอผิด
“แทนไปที่ร้านเขาจริงเพราะแทนไม่รู้ว่านั่นเป็นร้านของเขา และแทนก็ไม่ได้เข้าไปหาเรื่องใครด้วย เขาต่างหากที่จงใจหาเรื่องแทน”
“ไม่รู้ แต่บังเอิญไปร้านเขาถูกเนี่ยนะ แล้วที่ไปส่องดูความเคลื่อนไหวของเขาจากช่องทางโซเชียลนั่นคืออะไร”
“แทนก็แค่ส่องดูไปเรื่อยไม่ได้เฉพาะเจาะจงอะไร ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าร้านเขาอยู่ที่ไหน ชื่ออะไร เพราะไม่ได้คิดจะไปยุ่งกับเขา ถ้าไม่อยากให้คนอื่นเห็นทำไมไม่ตั้งเป็นไพรเวตไว้ล่ะคะคนอื่นจะได้ดูไม่ได้ แทนดูแค่นี้ก็ผิดมากนักหรือไง”
“ก็ถ้าแค่ดู ไม่ได้มีจุดประสงค์อื่นมันก็ไม่ทำไม แต่เธอไม่ได้แค่ตามส่องเขา เธอตามไปหาเรื่องเขาถึงที่ร้าน”
“ก็บอกว่าไม่ได้หาเรื่องเขาไง แทนบอกแล้วว่าแทนไม่รู้ว่านั่นเป็นร้านของเขา อีกอย่างร้านเสื้อผ้าใครก็เดินเข้าได้มั้ย ไม่งั้นจะเปิดไว้ทำอะไร” แทนตาเถียงกลับอย่างไม่ยินยอม
“ยังกล้าโกหกอีกเหรอ หลักฐานในร้านก็มี”
เขาโชว์หน้าจอสมาร์ตโฟนที่กำลังฉายความเคลื่อนไหวช่วงหนึ่งที่แทนตาอยู่ในร้านกับเพื่อนของเธอ ท่าทางเพื่อนของเธอเกรี้ยวกราดเอาเรื่องแต่ไม่รู้ว่าพูดอะไรกัน
ริมฝีปากอิ่มแสยะยิ้มออกมาเมื่อเห็นวิดีโอนั้น “หึ ปรบมือรัวให้เลยค่ะ แผนสูงมากเลยนะยัยคุณหนูคนนี้ ไม่คิดว่าผู้ดีหน้าตาใสซื่อจะมีพฤติกรรมแย่ใส่ร้ายคนอื่นหน้าตาเฉย ดรามาควีนตัวตึงของแทร่ แน่จริงส่งคลิปตั้งแต่แรกสิ มีเสียงด้วยยิ่งดี ตัดมาเฉพาะส่วนที่เข้าทางตัวเองแบบนี้อีกฝ่ายก็แย่สิคะ”
“หยุดพูดจาให้ร้ายคนอื่น มันยิ่งทำให้เธอดูแย่” ปุณวริทธิ์จ้องหน้าแทนตา เขาไม่เชื่อที่เธอพูดเลยสักนิด นัยน์ตาจึงทั้งเหยียดหยันและดูแคลน
“คุณเห็นแทนเป็นคนเลวร้ายขนาดนั้นเลยเหรอคะ คุณฟังคนอื่นเชื่อคนอื่นโดยไม่คิดจะถามแทนด้วยซ้ำ พอแทนพูดบ้างคุณกลับหาว่าแทนใส่ร้ายคนอื่น เราอยู่ด้วยกันมาตั้งสามปี คุณไม่รู้เลยเหรอคะว่าแทนเป็นคนยังไง”
“พอสักทีเถอะ อยากได้นักใช่มั้ยเงิน ฉันจะโอนให้แล้วก็รีบออกไปจากห้องนี้ ภายในคืนนี้เลยยิ่งดีแทนตา...ก่อนที่ฉันจะกลับเข้ามา”
ปุณวริทธิ์ทำธุรกรรมผ่านมือถือด้วยความโกรธ ไม่กี่วินาทีต่อมาแทนตาก็ได้รับข้อความแจ้งเตือนจากแอปพลิเคชันของธนาคารบอกว่ามีเงินโอนเข้าบัญชีสองล้านบาท
“จบกันซะที”
“คุณปุณ...คุณเคยรู้สึกรักแทนบ้างมั้ย”
หญิงสาวจ้องลึกเข้าไปในดวงตาเขาด้วยแววตาสั่นระริก ในอกสั่นสะท้านเมื่อเห็นชายหนุ่มส่ายหน้าช้า ๆ
“ตอนที่ฉันให้เธอย้ายมาอยู่ที่นี่ ก็ไม่เคยมีคำนั้นเลยไม่ใช่เหรอ มีแต่ความพอใจ”
“คุณไม่เคยคิดที่จะให้แทนอยู่ในชีวิตคุณเลยใช่มั้ย”
“ก็แค่ชั่วคราว เราอยู่ด้วยกันมานานพอแล้ว”
แทนตากลืนก้อนแข็ง ๆ ลงคอด้วยความยากลำบาก หยดน้ำตาหนึ่งรินไหล่ลงมาพร้อมอาการสะอื้น เผยรอยยิ้มขื่นขม
“ค่ะ จบกันซะที ขอบคุณนะคะสำหรับเงินสองล้านที่ให้มา แทนจะรีบไปเดี๋ยวนี้...แต่ถ้าแทนยังเก็บของไปไม่หมด แทนขอกลับมาเก็บวันหลังภายในสองอาทิตย์นะคะ...” แทนตากล้ำกลืนน้ำตาที่กำลังเอ่อท้นออกมา “ฮึก...ขอให้คุณมีความสุขมาก ๆ กับคนที่คุณเลือก”
ปุณวริทธิ์สาวเท้าเดินออกไปจากห้องทันทีอย่างไร้เยื่อใย ไม่มีอารมณ์จะกินของที่เธอทำอีกแล้ว
ประตูปิดลงพร้อมกับร่างชายหนุ่มที่หายลับออกไป แทนตาไม่ได้ต้องการให้มันจบลงแบบนี้ อย่างน้อยก็แยกจากกันดี ๆ เธออยากกอดลาเขาอีกสักครั้งก่อนจากกัน แต่ดูท่าทางตอนนี้เขาคงรังเกียจเธอยิ่งกว่าอะไร
แทนตาสะอื้นน้ำตากบตาจนภาพข้างหน้าพร่ามัว ก่อนจะบอกตัวเองว่าอย่ามัวแต่ร้องไห้ เธอต้องรีบออกไปจากที่นี่ก่อนเขาจะกลับมา... หญิงสาวเก็บจานอาหารที่เพิ่งกินไปได้ไม่กี่คำไปล้างทำความสะอาด เก็บครัวให้เรียบร้อยแล้วกลับเข้าไปเก็บเสื้อผ้าข้าวของในห้อง น้ำตาไหลราวกับไม่มีวันหมดสิ้นขณะที่มือสาละวนกับการเก็บของใช้ที่จำเป็นอย่างรีบเร่ง โชคดีที่เก็บบางส่วนไว้บ้างแล้ว คงเอาไปเท่าที่จะทำได้ อยู่มาสามปี ข้าวของก็ไม่ใช่น้อย ถ้าจะเก็บกันให้หมดจริง ๆ คงต้องใช้เวลาหลายวัน
หญิงสาวรู้สึกว่าตัวเองจะไม่ไหวจึงรีบกดโทรศัพท์หาชาช่า
“ว่างรึเปล่า มารับที่คอนโดฉันหน่อย เอารถกระบะแกมาช่วยฉันขนของด้วยนะ...ฮึก...ฉันจะย้ายออกคืนนี้เลย มาตอนนี้เลย...ฮึก”
แทนตาหยิบที่ตรวจครรภ์สองแท่งในกระเป๋าออกมามอง ยกมือกุมหน้าท้องที่มีอีกหนึ่งชีวิตกำลังเจริญเติบโตขึ้นมา
“ไม่เป็นไรนะ หนูไปอยู่กับแม่สองคนก็ได้ ยังไงแม่ก็ไม่มีวันทอดทิ้งหนู”
^
^
^
***หลัวชั่วต้องโดนอะไรน้า ฝากส่งกำลังใจมาให้แทนด้วยนะค้าาาาา
- ผู้เขียน
