“มาร์ช มาที่นี่ได้ไงลูก” ความกังวลในใจลดลงไปเกือบหมด เมื่อคุณแม่ของฟองเดินเข้ามาในบ้านพร้อมพี่แฟรงค์และพี่จอย พี่จอยคือภรรยาของพี่แฟรงค์น่ะครับ
“ผมพาฟองมาน่ะครับ เมื่อกี้ฟองทะเลาะกับคุณพ่อเสียงดังเลย คุณแม่รีบขึ้นไปดูเถอะครับ”
คุณแม่หันไปมองหน้าลูกชาย ท่านถอนหายใจออกมาเบา ๆ แล้วรีบขึ้นไปข้างบน แต่ท่านยังขึ้นไปไม่ถึงชั้น 2 ของบ้าน ฟองก็วิ่งร้องไห้ลงมา
“ฟอง หนูเป็นอะไรลูก” คุณแม่คว้าเรียวแขนของลูกสาวไว้ แต่ฟองกลับดันมือท่านออกแล้ววิ่งต่อ ลูกน้องที่ยืนอยู่ข้างล่างก็พยายามจะคว้าตัวฟองไว้ให้ได้
“ไม่ต้องจับ ปล่อยไปเลย อวดเก่งดีนัก” เสียงของพ่อทำให้ขาของฟองหยุด ชะงัก เธอเช็ดน้ำตาแล้วหันกลับไปมองหน้าพ่อตัวเอง
“ฟองไม่ได้อวดเก่ง ฟองแค่ไม่อยากเห็นหน้าพ่อ” น้ำเสียงตัดพ้อของฟอง ทำให้คนเป็นแม่หันไปจ้องหน้าคุณพ่ออย่างเอาเรื่อง
“คุณว่าอะไรลูก”
“ลูกดื้อ ผมก็ดุไปตามประสา” น้ำเสียงของคุณพ่ออ่อนลงอย่
