เกินเพื่อน : EP9
1130 คำ
“ฟอง!!! มึงอ้วกออกมาทำไมเนี่ย” ผมอยากจะเอามือลูบหน้าตัวเองแรง ๆ แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะที่มือผมก็มีสิ่งที่ฟองเพิ่งพ่นออกจากปากเปรอะเปื้อนอยู่
ตอนนี้ผมทำอะไรไม่ถูก ไม่รู้จะเอาอย่างไรต่อ หากปล่อยมือออกจากตัวฟอง เธอต้องล้มตึงแน่ ๆ คิดจะประคองให้นอน… โซฟาก็คงเละไปด้วย
“กูจะทำยังไงกับมึงเนี่ย” ผมพูดใส่หน้าคนเมาที่ตอนนี้นั่งสะลึมสะลือ แต่ปากก็ยังคลี่ยิ้มอยู่
“อาบน้ำ… อาบน้ำให้หน่อยดิเพื่อน” ฟองไม่พูดเพียงอย่างเดียว เธอโผเข้ากอดผมไว้ด้วย
แค่นี้กูยังเละไม่พอมั้ง ถึงได้เอาคราบเปื้อนที่ตัวมาแบ่งให้กูเพิ่มเนี่ย
ผมทำอย่างที่ฟองบอก เพราะคิดว่านั่งกันอยู่แบบนี้ก็คงไม่มีอะไรดีขึ้น ผมประคองฟองพาเข้ามาในห้องน้ำ ให้เธอนั่งลงที่พื้นโดยพิงผนังห้องน้ำไว้ จับขาเธอเหยียดยาว พอส่งฝักบัวให้ เธอก็รับไว้แต่โดยดี ผมเลยล้างมือ ล้างแขนที่เลอะให้สะอาด แล้วออกมาหาชุดนอนให้ฟอง
“ฟอง มันไม่ใช่ไมโครโฟนโว้ย!” ผมเอ่ยออกมาก่อนจะยกมือขึ้นกุมขมับ เห็นว่ารับฝักบัวไป ก็นึกว่าจะเอาไปอาบน้ำ แต่ไม่! เธอดันเอามาร้องเพลง เสียงก็
โอ้โห… เพราะฉิบหาย เพราะจนสงสารรูหูตัวเอง
ผมวางชุดนอนของฟองไว้บนเคาน์เตอร์อ่างล้างหน้า จัดการถอดเสื้อของตัวเองออกซักแล้วไปแขวนที่ระเบียง โชคดีที่กางเกงยีนไม่ได้เลอะไปด้วย ก็เลยแค่ถอดผึ่งเอาไว้ก็พอ เดินกลับเข้ามาในห้องน้ำ เจ้าของห้องยังคงเปิดคอนเสิร์ตอยู่เหมือนเดิม
อาบน้ำ 2 นาที โซโล่เดี่ยวครึ่งชั่วโมงอะดูทรงแล้ว
“กูต้องทำยังไงกับมึง” ผมเดินเข้าหาฟองแล้วแย่งฝักบัวออกจากมือของเธอ จะได้หยุดแหกปากร้องเพลงเสียที เพลงอะไรต่อเพลงอะไรมันเอามารวมกันเป็นเพลงเดียว ทำนองก็ผิดเพี้ยนไปหมด ฟังแล้วปวดหู!
“อาบน้ำให้กูหน่อย” ฟองพูดด้วยน้ำเสียงที่ติดรำคาญ ควรเป็นผมหรือเปล่าที่ต้องรู้สึกรำคาญเนี่ย
“เออ!” ผมพูดใส่หน้าฟอง แล้วเดินออกมามองหาหมวกคลุมผมอาบน้ำ แต่หาไม่เจอก็เลยเอากิ๊บหนีบผมเข้าไปแทน
ไม่รู้เป็นเวรเป็นกรรมอะไร ที่ต้องมาดูแลคนเมาแบบนี้!
ขวดครีมอาบน้ำที่วางอยู่บนชั้นตรงมุม ผมเอามาบีบใส่ฝ่ามือแล้วลูบไล้ไปตามเนื้อตัวของฟอง พยายามข่มใจไม่ให้เตลิดไปไกล รีบ ๆ อาบให้เสร็จ ๆ ไป
“อะ เรียบร้อย” ผมถูสบู่ให้แค่ภายนอกเท่านั้น ภายในนี่ไม่ไหว หากได้เห็นหรือได้สัมผัส คงได้คนเมาเป็นเมียแน่ ๆ
ผมประคองฟองให้ลุกขึ้นยืน แล้วพาเดินมาที่หน้าเคาน์เตอร์อ่างล่างหน้า ผ้าขนหนูผืนใหญ่ถูกนำมาเช็ดเนื้อตัวให้ฟอง
“ฟองใส่ชุดนอนดิ” ผมก็พูดไปทั้งที่รู้ว่าฟองคงจะทำเองไม่ได้ แค่ยืนให้ตรงยังทำไม่ได้ แล้วจะถอดชุดเองได้อย่างไร
ฟองทำหน้างอแล้วส่ายหน้าช้า ๆ เป็นการปฏิเสธว่าจะไม่ทำในสิ่งที่ผมบอก
หากปล่อยให้เธอนอนทั้งที่ใส่ชุดเปียก ๆ แบบนี้ เธอต้องไม่สบายแน่ ๆ ผมสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนที่จะจัดการถอดชุดออกจากร่างกายของฟอง เรือนร่างอรชร ขาวผ่อง ที่มีบราลูกไม้และกางเกงชั้นในลายลูกไม้เข้าชุดกับบรา ปรากฏอยู่ตรงหน้า ผมก็ไม่ได้อยากจะมองแต่มันก็ต้องเห็นอยู่ดี
ขณะที่ผมพยายามตั้งสติ ไม่กล้าถอดบราและกางเกงชั้นในของเธอออกในตอนนี้ ขนาดว่ายังถอดไม่หมด ใจคอผมก็ไม่ค่อยดี และสติก็ยังมาไม่ทันเต็มร้อย ฟองก็สวมกอดผมเอาไว้แน่น อีกทั้งยังซบหน้าเข้าที่แผงอกของผม
“กูอยากมีความสุขแค่ข้ามคืนบ้างอะมาร์ช” เสียงคนเมาหวานเยิ้ม เธอลูบมือไปทั่วทั้งแผ่นหลังของผม จากนั้นก็ค่อย ๆ ลากฝ่ามือลงไปเรื่อย ๆ แล้วบีบก้นผมเบา ๆ ทำเอาผมสะดุ้ง
“ฟอง!” ผมเอ่ยออกมาเสียงเข้ม เธอจะทำกับผมแบบนี้ไม่ได้ เพราะผมจะทนไม่ไหว! ผมพยายามปัดมือของฟองที่ป้วนเปี้ยนอยู่ที่ก้นผม
“อย่า ๆ มึงอย่า” ผมยังคงร้องโวยวาย
เข้าใจกับคำว่าห่วงหน้าพะวงหลังก็วันนี้ พอเอามือไปปิดก้นไม่ให้ฟองบีบ ฟองก็มาจับเข้าที่ลูกชายของผมแทน เธอเบิกตาโตที่ได้จับความเป็นชาย สงสัยจะตกใจกับขนาด
“เล็กจังวะ เท่านิ้วโป้งกูปะ”
ดู! ดูฟองพูด!
นอกจากฟองจะพูดแล้ว ฟองยังยกนิ้วโป้งของตัวเองขึ้นมาดู แต่เหมือนจะยังคิด วิเคราะห์ แยกแยะไม่ได้ ถึงได้คว้าหมับอีกรอบ มันทำหน้าอย่างกับมันกำลังวิเคราะห์อะไรอยู่ อีกทั้งยังลูบไปลูบมา
มึงจับของกูเพลินเลยนะฟอง!
ได้เลยฟอง… ได้เลย… ในเมื่ออยากรู้ขนาดนัก เชิญเลย เชิญจับ เชิญลูบ และคลำให้หนำใจ แต่ถ้าลูกกูตื่นเมื่อไหร่ มึงได้วันไนต์สแตนด์กับกูแน่!
“มาร์ช มันบวม”
บวม? มึงพูดออกมาได้อย่างไรว่ามันบวม ผมจะมีอารมณ์ หรือผมจะหมดอารมณ์กันแน่วะเนี่ย ฟังที่ฟองพูดออกมาแต่ละอย่างแล้วผมอยากกุมขมับ
แต่ผมก็ยังคงปล่อยให้ฟองได้เพลิดเพลินกับร่างกายของผม เพราะเลือดในกายนั้นเดือดพล่าน ยากเกินจะควบคุมเสียแล้ว
ฝ่ามือเล็กยังลูบวนอยู่ที่กลางลำตัวจนกระทั่งสิ่งที่อยู่ภายในกางเกงแข็งเป็นลำ แต่เมื่ออาวุธพร้อมใช้งาน ฟองก็ปล่อยมือออกแล้วยกแขนขึ้นกอดคอของผมไว้แทน
“อะไรของมึงอีกล่ะ” ผมถามออกมา ฟองเล่นเอาแต่มองหน้าผมแล้วยิ้มแบบนี้ ใจคอผมไม่ค่อยดีเท่าไร รู้สึกประหม่าอย่างไรชอบกล
คนตัวเล็กตรงหน้าเขย่งปลายเท้าขึ้น ปลายจมูกของเธอชนเข้ากับลำคอของผม ลมหายใจอุ่น ๆ ของฟองเป่ารดที่ลำคอ หัวใจผมเต้นไม่เป็นจังหวะกับสัมผัสของฟอง
ใจหนึ่งก็อยากห้าม แต่อีกใจก็อยาก…
- ผู้เขียน
