วันต่อมา
“ไปไหนวะไอ้มาร์ช” ไอ้ภีมเอ่ยถามออกมาขณะที่ผมกำลังจะเดินออกจากบ้าน มันคงแปลกใจว่าทำไมผมถึงได้รีบไปก่อนใครเลย
“ไปรับฟอง มันโทรมาบอกว่าให้ไปรับด้วย ไม่กล้าขับมาเอง กลัวโดนชนอีก” ผมโกหกคำโต ฟองบอกให้ไปรับน่ะใช่ แต่ไม่ใช่เพราะกลัวโดนชนหรอก เธอน่าจะอยากเมาให้เต็มที่แล้วให้ผมแบกกลับ
ผมไม่เคยออกมาเที่ยวแล้วรู้สึกสยองได้เท่านี้เลยจริง ๆ ปกติพวกสาว ๆ จะไม่เมาเละนอกสถานที่ พวกมันจะพยายามประคองร่างตัวเองเอาไว้ให้ได้ จะเมาเละจนหลับก็ตอนที่อยู่บ้านไอ้ไฟเท่านั้น
ฟองสวมเดรสสายเดี่ยวสีดำ วันนี้ชุดไม่ได้แนบลำตัวเท่าเมื่อตอนก่อนเปิดเทอม เส้นผมของเธอปล่อยยาวสลวย ผมหน้าม้ายังคงปรกใบหน้าไว้เหมือนเดิม รองเท้าส้นสูงที่สวม ยิ่งเสริมให้ฟองดูสง่า
“กระเป๋าล่ะ” ผมเอ่ยถามออกมา เพราะเห็นว่าฟองเดินออกมาตัวปลิวเลย ในมือมีโทรศัพท์มือถือเพียงแค่เครื่องเดียว
“ไม่พก เดี๋ยวโอนค่าเหล้าค่ากินให้เอง”
ไม่พกแบบนี้
