เขาเงียบไม่ตอบ ไม่ขยับตัว และไม่ลืมตาขึ้นมา อัญญาเริ่มหน้าถอดสี หรือเขาจะปวดจริงเพราะปกติเขาแข็งแรงมาก จะมามากเรื่องนอนขี้เกียจแบบนี้คงไม่มี
"หนาวๆ ไข้จะขึ้นอีกแล้ว หัวก็ปวด โอ๊ย"
คนเจ้าเล่ห์รี่ตามองเธอ เห็นหน้าใบหน้าของเธอไม่ได้เรียบนิ่งเหมือนแต่ก่อนแต่กลับมีเลือดฟาดปนรอยยิ้มที่มีความเขินอายเล็กๆก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นกังวล และยังพูดขอรับผิดเต็มปากเต็มคำ นี้เธอขอโทษเขาเรื่องนั้นจริงๆสินะ มีใครเป็นอย่างเธอไหม แบบนี้ไงถึงน่าแกล้ง น่าจับมาขย้ำอีกรอบ
น้ำเสียงที่ไม่เคยใช้พูดกับใครมานาน น้ำเสียงที่ปะปนความดุจางๆและมีความอ้อนผสมอยู่ เขาจำได้ดีว่าใช้น้ำเสียงนี้ใช้ครั้งล่าสุดก็ตอนป่วยหนักเมื่อเป็นสิบๆปีมาแล้วและใช้กับพูดกับหม๊าของเขาเองเพื่ออยากให้หม๊าคอยนั่งใกล้ๆตลอดเวลา
"ถ้าปวดขนาดนี้คงต้องรีบทานข้าว ทานยา"
หญิงสาวนึกภาพในตู้เย็นโล่งๆเพราะหลายวันแล้วที่แม่บ้านจากบ้านใหญ่ไม่ได้ซื้อของมาใส่ให
