"อัญญา"
พรพัฒน์เพิ่งกลับมาจากไปทำหน้าที่พยาบาลเฝ้าผู้เป็นพ่อแทนหลานสาวนอกไส้ แทนที่เขาจะได้กลับไปพักผ่อนเพราะว่าเยาวดาจะไปเปลี่ยนกะผลัดมือมาก็ปาเข้าไปครึ่งคืนแล้วเขากลับเจอหลานสาวบ่อเงินบ่อทองของเขาออกมาเดินเล่นนอกบ้านก่อนที่จะถึงบ้านตั้งไกลจนน่าสงสัย
"คุณพรพัฒน์"
อัญญาโยนกระเป๋าเป้ใบเล็กเข้าข้างทาง เธอยืนรอคนลงจากรถด้วยใบหน้าเรียบเฉยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทั้งที่ในใจกำลังเต้นโครมครามอยากจะหนีไปให้พ้นๆไม่อยากกลับไปแต่งงานกับคนที่ไม่ได้รักและใจร้ายแบบนั้น
"คิดจะหนี แกอยากให้คนทั้งบ้านเดือดร้อนใช่ไหม"
ถึงจะเริ่มแก่แต่สายตาของเขาก็ไว้พอจะเห็นอัญญาทิ้งอะไรบางอย่างเข้าไปในความมืดข้างทาง เขารีบเข้าไปดูและถึงกับโมโหปากระเป๋านั้นใส่คนที่เป็นเจ้าของไปเต็มแรง
"อัญไม่อยากแต่งงาน"
หญิงสาวยกมือไหว้ขอร้องผู้เป็นลุง เธอไม่อยากกลับบ้านไปรอแต่งงานอีกแล้ว มันช่างดูไร้ค่าที่ต้องเอาตัวไปแลกเงินทั้งที่
