"เมื่อคืนแกไปไหนมา"
พรพัฒน์นั่งตรงหัวโต๊ะอาหารแทนพ่อของเขาที่ไม่สบายจนมาร่วมวงกินข้าวด้วยไม่ได้ เขากำลังเริ่มถามหลานสาวตัวดีที่ไม่ได้ไปทำงานมาเมื่อคืนตามที่เมียเขารายงานมา
"อัญไปทำงานมาค่ะ เมื่อคืนอัญเข้ากะดึก"
อัญญาก้มหน้าก้มตาตักข้าวเช้าใส่จานให้กับทุกคน ใบหน้าของคนโกหกอย่างเธอเรียบเฉยจนคนฟังพยายามจ้องมองเพื่อจับผิดโดยเฉพาะคุณหนูของบ้านนี้อย่างพรกมลที่เพิ่งจะตื่น จ้องเธอจนตาแทบจะถลนออกมานอกเบ้า ถึงจะโดนกดดันขนาดนั้นหญิงสาวก็ยังคงเก็บอาการเพื่อเอาตัวรอด เธอโดนอะไรแบบนี้บ่อยจะบางครั้งตั้งรับทันก็จะเอาตัวรอดไปได้ และวันนี้ก็ภาวนาให้รอดไปได้ด้วยเหมือนกัน
"อย่าให้รู้ว่าไปรำกับไอ้ครูนั้น ฉันฟาดแกหลังลายเหมือนคราวก่อนแน่"
คนอย่างอัญญาแทบจะไม่มีเพื่อนที่ไหนข้อนี้เขารู้ดีไม่มีทางที่จะหนีเที่ยว และมีอยู่อย่างเดียวที่อัญญาจะทำคือไปกับครูบ้านั้นที่มันเคยกล้ากับเมียเขาและมันก็ด่าเขาซะจนเละเทะไม่
