ประชัยนิ่งเงียบไป ใบหน้าที่มีแต่ความเครียดสะสมกำลังโดนความเครียดอีกระลอกเล่นงานหนักขึ้นอีกเป็นเท่าตัว เขาต้องยื่นมือขึ้นมากุบขมับที่ปวดตุ้บๆต่อหน้าธนินท์ที่พึ่งสุดท้ายของเขาก่อนที่เขาจะหมดตัว
เลือดเนื้อเชื้อไขของเขาสำคัญหมดทุกคนจะให้เลือกใครมาขายกินคงทำไม่ได้ แต่จะให้อดตายไปพร้อมกันก็คงไม่ได้อีก
ยิ่งใช้สมองมากคนแก่ที่กำลังป่วยถึงกับทรุดลงโชคดีที่เขานั่งอยู่บนเก้าอี้ก็เลยไม่มีใครรู้แม้แต่คนที่นั่งร่วมห้องเดียวกันอย่างเจ้าสัวธนินท์
"พรกมลหลานสาวคนโตของอั๊วคงจะเหมาะสมกับหลานชายของลื้อ เธอสวยและเรียนเก่งที่สุดในบ้าน ส่วนธุรกิจอั๊วเหลืออยู่แค่สองอย่างลื้อก็เลือกเอาเองแล้วกัน"
ประชัยเสียงสั่นเครือ มือหนาที่เหี่ยวย่นของเขาบีบเข้าหากันแน่น ตีนกาบนใบหน้าเด่นชัดขึ้นเพราะความกดดันที่ถาโถมเข้ามา อาจจะเป็นสิ่งเลวร้ายที่สุดในชีวิตของเขาอีกอย่างที่เขาต้องเอาหลานตัวเองมาขาย หรือมันจะเป็นเวรกรรมที่เขาเ
