Chapter 8
1303 คำ
"พ่อเลี้ยงค่ะมัวทำอะไรเนี้ยทำไมนานจังเลย "
เสียงไลลาดังขึ้นคงจะเห็นว่าผมออกมาสักพักคงจะรอทานข้าวล่ะมั่ง คือผมกับไลลาเนี้ยเรารู้จักกันตอนเรียนมัธยมสนิทกันอยู่แต่ไม่ได้มาก คือมีเพื่อนๆกลุ่มเดียวกันแหละ พอดีเธอไปเรียนต่างจังหวัดแล้วก็ทำงานที่อื่น คงกลับมาเยี่ยมบ้านแหละก็เลยแวะมาหาผม เมื่อก่อนเธอชอบผมนะแต่ผมไม่ได้ชอบเธอแบบนั้น
แต่ตอนนี้สาวน้อยตรงหน้าผมอารมณ์มาเต็ม ถ้าเป็นภูเขาไฟคืออยู่ในช่วงปะทุออกมาให้ได้อ่ะ น่ากลัว บรึ่ยยยย ผมสวมกอดน้องมันแน่นขึ้นเพื่อให้เธออารมณ์เย็นลงก่อนจะเงยหน้าไปยิ้มให้กับไลลา
"กำลังจะเข้าไปเลยพอดีเลย "
"ว่าแต่ทำอะไรกันคะ แล้วทำไมพ่อเลี้ยงต้องกอดเด็กคนนี้ด้วย"
ผมเหลือบสายตามองหนูนาที่ตอนนี้หน้าบึ้งบูดไม่รับแขกแล้ว ผมผิดเองแหละที่ไม่ชัดเจนอีกอย่างน้องคงไม่ชอบใจเท่าไหร่ที่เห็นผมพาผู้หญิงมาเพราะดูจากกริยาของน้องที่แสดงออกอ่ะนะ
"เด็กที่ว่านี่แฟนเราเอง พอดีว่าน้องงอนเรานิดหน่อยก็เลยมาง้อ ใช่มั้ยคะที่รัก"
น้องมันทำหน้าเหวออารมณ์แบบตามผมไม่ทันที่ผมให้เธอเออออไปกับผม ผมปล่อยมือออกจากรอบเอวของหนูนาแล้วก้มหอมแก้มเธอทีหนึ่ง หนูนาหันมาตีไหล่ผมรัวๆด้วยความเขิน
"พ่อเลี้ยงทำอะไรคะเนี่ย"
เสียงเล็กร้องทักท้วงผมยื่นหน้าไปหอมแก้มอีกทีแล้วอมยิ้มเล็กๆ สาวน้อยของผมใบหน้าแดงก่ำเอามือปิดแก้มตัวเองทั้งสองข้างไว้แน่นด้วยท่าทีเขินอายสุดๆ
"หอมแก้มแฟนค่ะ"
"คนบ้า .. ฮึ่ยยย แฟนอะไรเล่า"
ประโยคหลังของน้องมันพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเบาหวิวตอนนี้เหมือนโลกทั้งใบมีกันสองคน มองเห็นแต่กันและกันจนลืมไปเลยว่ามีอีกคนมองอยู่
"พ่อเลี้ยงคะไลลาไปรอที่ห้องอาหารนะคะ"
ไลลากระแทกเสียงใส่ผมพร้อมกับสะบัดหน้าเดินหนีไปอารมณ์ไม่พอใจสุดๆ ทำไมผมจะดูไม่ออกแต่ผมไม่อยากให้ความหวังใครผมชัดเจนกับทุกเรื่อง
"ที่พูดไปเมื่อกี้ใช้หนูนาเป็นเครื่องมือในการประชดใครหรือเปล่าคะ"
น้ำเสียงตัดเพ้อต่อว่าผมอารมณ์มาเต็มมาก อ่าวเห้ยยที่ผมทำไปทั้งหมดผมจริงจังนะเฟ้ย อีกอย่างประชดอะไรไร้สาระผมแค่อยากลวนลามน้องมันนิดหนึ่งแค่นั้นเอง
"พี่จะประชดใครทำไมพี่ไม่ได้รู้สึกอะไรกับไลลา แต่ที่พี่ทำแบบนี้กับหนูเพราะพี่รู้สึกกับหนูต่างหาก"
"พี่จะประชดใครทำไมพี่ไม่ได้รู้สึกอะไรกับไลลา แต่ที่พี่ทำแบบนี้กับหนูเพราะพี่รู้สึกกับหนูต่างหาก"
ฉันอึ้งไปหลายวินาทีเมื่อเขาพูดประโยคที่ชวนเขินแถมยังยิ้มหวานอีก โอ๊ยใจสั่นไปหมดแล้วนะ ทำไมต้องมาทำให้คิดด้วยเนี้ย เราเพิ่งจะเจอกันไม่นานจะมาบอกว่ารู้สึกอะไรกับฉันมันไม่ง่ายไปหน่อยเหรอ
"พ่อเลี้ยงอย่ามาล้อเล่นนะ"
"พูดจริงค่ะ พี่ชอบหนู"
ฉันไปไม่เป็นเลยทีเดียวมือไม้อยู่ไม่สุขแล้ว ฉันบิดตัวไปมาด้วยความเขินอาย อร๊ายย ฉันไม่ได้ฝันไปใช่ไหม
"พะ..พ่อเลี้ยงคะ"
"พี่รู้ว่ามันไวไปงั้นพี่จองหนูไว้ก่อนนะ"
พูดจบก็ยื่นหน้ามาจุ๊บปากฉันหนึ่งทีก่อนจะผละออกจากฉันแล้วส่งยิ้มมาให้อย่างมีเลศนัย
"พี่จองไว้แล้วนะห้ามให้ใครมายุ่งกับตรงนี้ ตรงนี้ แล้วก็ตรงนี้ ทุกตรงเลยอ่ะในตัวหนูเข้าใจมั้ยคะ และหลังจากนี้พี่จะทำให้หนูมั่นใจและเชื่อใจในตัวพี่ ให้โอกาสพี่ได้พิสูจน์ตัวเองได้มั้ยคะ"
จากที่เป็นคนขี้เล่นชอบหยอกตอนนี้ใบหน้าแววตาดูจริงจังสุดๆจนฉันไม่กล้าที่จะว่าอะไรเขาอีก เอาเถอะไหนๆฉันก็รู้สึกว่าตัวเองก็รู้สึกอะไรกับเขาเหมือนกัน งั้นถ้าเราสองคนจะลองเรียนรู้กันและกันก็คงไม่แปลกอะไรจริงมั้ย
"ว่าไงคะ"
"ตกลงค่ะ หนูจะรอดูว่าพ่อเลี้ยงจะจริงใจกับหนูจริงๆหรือเปล่า"
ฉันพูดออกไปเสียงสั่นด้วยความเขิน รีบเบือนหน้าหนีสายตาของเขาที่มองมาอย่างเจ้าเล่ห์สุดๆ ทำไมฉันถึงแพ้สายตาคู่นี้กันนะ
"รอดูเลยต่อจากนี้ไปพี่จะรุกหนูอย่างถึงเนื้อถึงตัวเลย"
อร๊ายคนลามกฉันเดินไปทุบเขาหลายทีเขาหัวเราะร่าวิ่งหนีฉันไปด้านใน บ้าจริงวิธีพิสูจน์ความจริงใจมันไม่ต้องถึงขั้นถึงเนื้อถึงตัวก็ได้มั้ย
"พ่อเลี้ยงกลับมาเดี๋ยวนี้นะ"
"ฮ่าๆๆ เตรียมรับมือไว้เลยนางฟ้าตัวน้อยของพี่"
@ห้องอาหาร
"พ่อเลี้ยงทานนี่นะคะ"
เสียงยัยป้ามหาภัยเอาอกเอาใจพ่อเลี้ยงอย่างกับเป็นเมียเค้าอย่างนั้นแหละ หึ่ยยย หงุดหงิดจังทำไมพ่อเลี้ยงจะต้องพามาด้วยเนี้ยแล้วที่สำคัญคือพี่ใจแอบมากระซิบด้วยนะว่ายัยป้าเนี้ยแอบชอบพ่อเลี้ยงมานาน กลับบ้านมาทีไรก็มาหาตลอด แต่พ่อเลี้ยงไม่เคยให้เข้ามาตามอำเภอใจ อย่างมากสุดก็แค่ทานข้าว คิดแล้วก็หงุดหงิดทำไมเธอต้องมารู้จักพ่อเลี้ยงก่อนฉันด้วยรู้สึกเซงๆอ่ะ แต่ก็ช่างเถอะเขาเลือกฉัน เขาบอกว่าเขาจะพิสูจน์ตัวเองว่าจริงจังกับฉัน
"ขอบคุณครับไลลาทานเถอะเราทานเองได้"
ฉันตักกุ้งตัวโตๆให้พ่อเลี้ยงวางไว้ในจานให้พ่อเลี้ยงมองฉันยิ้มๆ
"ขอบคุณค่ะนางฟ้าตัวน้อย"
ฉันยิ้มออกมาทันที อร๊ายยทำไมปากหวานขนาดนี้นะ ไม่ให้หลงได้ยังไงกัน โอ๊ยยย ไม่ไหวแล้วฉันเขิน
"พ่อเลี้ยงทานเยอะๆนะคะจะได้แข็งแรง"
"แน่นอนพี่เตรียมแรงไว้เพื่อพิสูจน์ความจริงใจกับหนูเลยนะ อยากลองรึยัง"
พูดจาสองแง่สองง่ามแบบนี้หมายความว่ายังไงกันเนี้ย ฉันคิดลึกเลยนะเนี้ยเขาคงไม่ได้หมายถึงจะมาลวนลามฉันใช่ไหม
"พะ...พ่อเลี้ยงค่ะพูดอะไรเนี้ย"
"พี่หมายถึงไปเดทกันเย็นนี้ไงค่ะ แหมมมม คิดอะไรลามกอยู่ใช่ไหมคะนางฟ้าตัวน้อยของพี่"
ฉันยื่นมือไปหยิกแขนเขาจนเขาร้องครางออกมาลูบแขนตัวเองป้อยๆ คนนิสัยไม่ดี ชิ
"โอ๊ยยยพี่เจ็บนะคะ"
"ก็ใครให้พูดแบบนั้นกัน ใครมาได้ยินจะไม่คิดไปทางนั้นบ้างล่ะคะ"
ฉันกับเขาเราสองคนสู้กันไปมาตรงโต๊ะอาหาร ส่วนอีกคนคงจะเริ่มรู้ตัวแล้วว่าเป็นส่วนเกิน อยู่ๆยัยป้านั้นก็ลุกขึ้นยืนเราสองคนหันไปมองหน้าหล่อนอย่างงงๆ
"อ่าวไลลาอิ่มแล้วเหรอ"
"จะกลับแล้วเหรอคะพี่ไลลา ขับรถกลับดีๆนะคะสวัสดีค่ะ พ่อเลี้ยงขาหนูนาอยากไปเดินเล่นกับพ่อเลี้ยงที่ไร่จังเลยค่ะ"
ฉันเอ่ยออกไปด้วยน้ำเสียงออดอ้อนสุดๆกอดแขนพ่อเลี้ยงเอาหน้าซบไหล่กว้างของเขาแล้วมองไปทางยัยป้าที่เบ้ปากใส่ฉันยิ้มๆ
"ไปค่ะพี่ตามใจนางฟ้าตัวน้อยของพี่อยู่แล้ว ขับรถกลับดีๆนะไลลาเราคงไม่ส่งต้องพาแฟนไปเดินเล่นที่ไร่ก่อน"
- ผู้เขียน
