มาร์ริค
"คุณป๋าขา...เมื่อไหร่ผักหวานจะได้เงินคะ?"
กึก!!
ผมหยุดชะงักเมื่อแม่เด็กน้อยหน้าตาใสซื่อตรงหน้า เอ่ยถามหาเงินทั้งๆ ที่ยังไม่ทันข้ามวันเลยเนี่ยนะ ผมก้มลงมองคนในอ้อมแขนที่แหงนหน้ากะพริบตากลมโตนั่นปริบๆ มันดูน่าเอ็นดู เธอมองผมตาแป๋วอย่างต้องการคำตอบ บางที่ผมก็สงสัยว่าเด็กสาวในอ้อมแขนผมคนนี้เธองกหรือเธอซื่อจนโง่กันแน่แม่ผักหวาน!?
"ว่าไงค่ะคุณป๋า เงินของผักหวานล่ะคะ" คนตัวเล็กเริ่มเบะปากอีกแล้ว
ผมถอนหายใจพรืดใหญ่แล้วนับหนึ่งถึงสิบในใจช้าๆ นี่ผมกำลังเอาตัวป่วนมาไว้ใกล้ตัวให้ตัวเองปวดกระบาลเล่นใช่ไหมวะ!! เฮ้อ...
"อาบน้ำก่อนแล้วกันนะ ตอนนี้ป๋าปวดหัวแล้วละเบบี้" ผมไม่รอให้คนตัวเล็กได้เอ่ยตอบรีบจัดแจงพาคนตัวเล็กเดินเข้าห้องน้ำเพื่อที่จะอาบน้ำด้วยกัน เพราะผมไม่ต้องการตอบคำถามที่ชวนปวดหัวนั่นจริงๆ
อาบน้ำเสร็จเด็กน้อยของผมก็มีปัญหาอีกแล้ว
"ป๋าขาผักหวานไม่มีเสื้อผ้าใส่" ผมหันมอ
