“ทำยังไงจะหาย ไปหาหมอมั้ย หรือไปซื้อยามากินได้หรือเปล่า” เขาถาม พลางลูบมือขึ้นลงไปมาที่หน้าอกอวบอย่างแผ่วเบา สัมผัสอุ่นร้อนจากมือใหญ่ที่ทะลุผ่านเสื้อผ้า ทำให้ลินลดารู้สึกซ่านเสียว ระคนไปกับความเจ็บหนึบ ปะปนกันจนมึนงง แต่เธอหาได้นึกสนใจ
“ไปหาหมอก็มีแต่ยาแก้ปวด มันเป็นอาการปกติ ทุกเดือนลินก็ปวดอยู่แล้ว แต่มันไม่ได้เยอะเท่าเดือนนี้ แต่เดี๋ยวพอประจำเดือนมา สองสามวันมันก็หายแล้ว”
“ก็แล้วตอนที่ลินปวดอยู่นี่ จะทำยังไง”
“ไม่เป็นไรหรอก เล่ย์อย่ากังวลเลยนะ ลินปวดจนชินแล้ว”
“ยังจะมาพูดอย่างนี้อีก ก็เล่ย์เป็นห่วงนี่ จะไม่ให้กังวลได้ไง งั้นถ้าพรุ่งนี้ลินไม่ไหว ก็ไม่ต้องมาเรียนนะ เดี๋ยวเล่ย์จะ Lecture และก็ทำการบ้านไปส่งให้เอง”
“อืม ขอบคุณนะที่เป็นห่วงลิน” ลินมีความสุขจัง ทำไมเล่ย์ดีกับลินจังเลย คิดต่อในใจด้วยความตื้นตัน หัวใจพองโตจนแทบระเบิดออกมานอกอก เมื่อได้รับความอ่อนโยนจากเขา อย่างที่เคยได้รับ
