ร่างบางอ้อนแอ้นที่ยืนหั่นผักสำหรับเตรียมประกอบอาหารเย็น กำลังบิดไปมาด้วยความเอียงอาย จากสายตาหวานเชื่อม ของคนที่ไล่ให้ไปรอข้างนอกก็ไม่ยอม แต่มาทนร้อนนั่งเฝ้าดูเธอทำอาหารอยู่ในครัวเสียได้ ความจริงห้องครัวมันก็กว้างขวางดี แต่พอคนตัวใหญ่มานั่งทำตาปรอยอยู่ด้วย เลยทำให้ดูคับแคบไปถนัดตา
“หั่นดีๆ นะตัวเอง เดี๋ยวมีดบาดมือ” เสียงทุ้มเอ่ยกลั้วหัวเราะ เมื่อคนตรงหน้าแก้มขึ้นสีระเรื่อ แถมยังยืนตัวเอียงแบบอายๆ อีกต่างหาก
“แล้วจะมานั่งจ้องอะไรนักหนาเล่า คนบ้า”
“อื้อ คนบ้าที่ไหนจะรู้จักมานั่งดูเมียทำกับข้าว แบบนี้เขาเรียกว่าสามีที่แสนดีต่างหากล่ะ” เถียงกลับเสียงอ่อนเสียงหวาน คิ้วเข้มยักขึ้นยักลงอย่างเป็นต่อ
อิงอรส่งค้อนให้คนที่บอกว่าเป็นสามีที่แสนดี ผู้ชายคนเดิมที่เคยดุดัน ชอบขู่ ชอบตะคอก แถมยังหน้าตาเฉยเมยบึ้งตึง หายไปไหนแล้วนะ ตั้งแต่แต่งงานกันมา ดูท่าเขาจะหวานเลี่ยนจนเพี้ยนไปแล้วมั้ง
“ตัวเองจะหั่น
