ตอนที่ 11 รักนะคะคนดีของฉัน (4)
“ไม่หนาวค่ะ แล้ว…เอ่อ เราไม่ต้องฟ้าแจ้งเหรอคะ” เงยหน้ามาถามอย่างอายๆ ก่อนจะรีบก้มงุดหนีไป ทั้งที่ยังถามไม่จบประโยคดี
“ฮ่าๆๆๆ เอาป่ะล่ะ” ถามกระเซ้าเย้าแหย่ เมื่อเห็นแก้มเนียนๆ แดงแปร๊ดทั้งสองข้าง
“ไม่เอา ไม่พูด” เสียงตอบกลับอู้อี้ๆ เพราะคนขี้อายซุกหน้าลงบนอกกว้าง ราวกับจะมุดเข้าไปอยู่ในนั้น
“คนเรารักกันมากแค่ไหน ก็ต้องอยู่ในความพอดี เรื่องแบบนี้ก็เหมือนกันครับ ให้ธันย์ตะบี้ตะบันไม่ลดละ ถ้าอรไม่สบายขึ้นมาทีหลังจะทำไงล่ะ ไม่ต้องกังวลนะครับ เราจะรักกันไม่มากเกินไป ไม่น้อยเกินไป แต่สม่ำเสมอและนานๆ ดีมั้ย”
“ค่ะ อรรักธันย์จัง”
“แก้มแดงเชียว อายเหรอ ฟังไว้เยอะๆ จะได้ชินไง” เขาล้อ เมื่อเชยคางสวยขึ้นเพื่อสบตา
“คนบ้า ชอบพูดอะไรก็ไม่รู้”
“หึๆ…คนดีอยากไปฮันนีมูนที่ไหนครับ” ถือโอกาสตะล่อมถามเสียเลย เมื่อเห็นคนในอ้อมกอดยังตาใสแจ๋ว ไม่มีวี่แววว่าจะง่วงแม้แต่น้อย
