ผู้เป็นสามีส่ายหน้าอมยิ้ม ด้วยความเอ็นดู คนที่ถูไถใบหน้าหวานไปมากับแผงอกล่ำอย่างอ้อนๆ น่าเสียดายเวลาที่ผ่านมา ถ้าเขารู้ตัวเร็วกว่านี้ คงได้มีแมวเหมียวหน้าหวานๆ ไปนอนกอดตั้งนานแล้ว ร่างหนาค่อยๆ ขยับเลื่อนแผ่นหลังไปพิงหัวเตียง พร้อมๆ กับดึงร่างนุ่มนิ่มไปไว้ในวงแขนให้กระชับกว่าเดิม มือหนายกขึ้นลูบผมสลวยไปมา ก่อนจะนิ่วหน้า เมื่อสัมผัสได้ถึงความชื้นบนศีรษะได้รูปนั้น
“ทำไมปล่อยให้ผมเปียกๆ แบบนี้ละครับคนดี เดี๋ยวไม่สบายนะ ไปเอาหวีกับผ้ามาป่ะ เดี๋ยวธันย์เช็ดผมให้ก่อนนะ” เสียงทุ้มกระซิบหวาน ข้างๆ ใบหูเล็กน่ากัด
“ไม่เอา อรง่วงแล้ว”
“หือได้ยังไง ลุกสิครับ อ่ะงั้นเดี๋ยวธันย์ไปเอาให้นะ”
“ไม่เอา” แขนเรียวงามกอดกระชับรอบกายแกร่งแน่นกว่าเดิม ไม่อยากออกจากความอบอุ่นซึ่งกำลังได้ที่ และ ได้ท่า ท่าที่นอนกำลังสบาย จนไม่อยากจะขยับไปทำอะไรอีก เมื่อได้อยู่ในอ้อมกอดของคนที่ตนรัก
“อย่าดื้อสิครับอร…ก็ได้ๆ ไม่ว่
