“ธันย์กลับก่อนนะ รีบพักผ่อนล่ะ วันนี้เหนื่อยมาทั้งวัน ทั้งคืน แล้ว” คำว่าทั้งคืนถูกเน้นอย่างมีนัยสำคัญแอบแฝง ทำให้คนที่ก้มหน้างุดอยู่ ต้องเงยขึ้นมาส่งค้อนให้ พลางสะบัดหน้าหนีไปอีกทางอย่างงอนๆ
“โอ๊ย! ยุงกัดแก้ม”
“ไหนคะ” รีบหันขวับมาอย่างตกใจ พยายามแกะมือหนาที่กุมแก้มตัวเองไว้แน่นออก ก่อนจะตาโตขึ้นมา เมื่อเขารีบเปลี่ยนให้มือบางไปทาบทับที่แก้มสากแทน และใช้มือหนาวางทาบลงไป ยิ้มละลายใจส่งให้คนหน้าหวาน ที่ตอนนี้หน้าตูมแก้มป่องออกน้อยๆ เมื่อเพิ่งรู้ตัวว่าโดนคนเจ้าเล่ห์หลอกเข้าให้
“กลับไปได้แล้วค่ะ ดึกแล้ว ขับรถดีๆ นะคะ” บอกเขาเสียงอ่อนโยน เมื่อคนตัวโตเอาแต่จ้องตาหวานเยิ้ม ไม่ขยับเขยื้อนเสียที
“อร…เป็นห่วงธันย์เหรอ” หวนคิดถึงคำพูดนี้ที่เธอเคยถามเขา และเขาตอบกลับแบบไม่ไว้หน้า ก็แอบกลัวว่าเธอจะตอกหน้ากลับมาด้วยคำพูดเดียวกัน แต่เปล่าเลย
“ค่ะ อรเป็นห่วง”
“ขอบคุณครับ” ฉวยมือบางทั้งสองข้างขึ้นมาห
