ทั้งวันฉันใช้ความคิดกับเรื่องที่ตุลโกหก พยายามหาเหตุผลกับสิ่งที่เขาทำแต่ก็ไม่เข้าใจว่าเขาทำไปทำไม
พฤติกรรมของเขาเริ่มเปลี่ยนไปเรื่อย ๆ อย่างน่าแปลก
บนโต๊ะอาหาร
ตอนนี้ฉันกับเฮียเฟยกำลังนั่งกินข้าวด้วยกัน
“หายไปนอนที่ไหนมาอีก” เฮียคงอยากถามคำนี้มากจนเก็บเอาไว้ในใจไม่ไหว
“หนู หนูไปดื่มแล้วนอนค้างกับแพรค่ะ” ถ้าบอกว่าค้างที่อู่ของตุลเฮียคงไม่ชอบใจมาก ๆ
เฮียขมวดคิ้วเล็กน้อยแต่ไม่ได้ถามอะไรมากไปกว่านี้
“พรุ่งนี้เฮียจะบินไปดูงานที่ฮ่องกง คงไปสักอาทิตย์”
“หนูขอไปด้วยได้ไหมคะ”
“จะไปทำไมเฮียไปทำงานไม่ได้ไปเที่ยว”
“หนูเบื่อ ๆ บ้าน ขอไปด้วยนะคะเฮีย นะ ๆ” ฉันออดอ้อนเพื่อขอให้เฮียพาไปด้วย
ไม่รู้สิ จู่ ๆ มันก็อยากจะไป ไปไหนสักที่ที่ไม่ใช่อยู่บ้านแบบนี้ สมองของฉันมันมีเรื่องให้คิดฟุ้งซ่านไปหมด
“อยากไปก็ได้เฮียไม่ห้าม”
“เย้! เฮียของหนูน่ารักที่สุดเลยค่ะ ^_^” ฉันฉีกยิ้มกว้างแล้วกินข้
