เสียงประตูห้องที่เปิดออกทำให้ศศินาหันมองผู้ที่เข้ามาใหม่ รอยยิ้มที่ระบายค้างบนใบหน้าเพราะกำลังพูดคุยกับจองจุนถึงความเป็นอยู่ของคนไทยและงานที่เขามาทำว่ามีความสอดคล้องกันแค่ไหน แต่เมื่อหันมาเห็นใบหน้าเคร่งเครียดของสุริยพิศุทธิ์ ศศินาก็หุบยิ้มอัตโนมัติและขนกายก็เหมือนจะลุกขึ้นไปทั้งร่าง โดยเฉพาะที่แนวท้ายทอยมันเย็นยะเยือก แค่สบสายตาคุกรุ่นนั้น
ร่างแบบบางลุกขึ้นยืนทันทีและนั่นก็ทำให้จองจุนลุกขึ้นตาม ไม่ทันที่หล่อนจะเอ่ยแนะนำจองจุนให้สุริยพิศุทธิ์รู้จัก เขาก็เป็นฝ่ายยื่นมือมาตรงหน้าและแนะนำตัวกับจองจุนเสียเอง
“สวัสดีครับ ผมซันเป็นพี่ชายของอากาศ”
“สวัสดีครับ ผมจองจุนครับ วันนี้ผมมาดูคอนโดฯ ต้องการเช่า 1 ปี”
จองจุนยื่นมือไปกระชับกับฝ่ามือใหญ่ที่ยื่นมาก่อนพร้อมก็เอ่ยบอกว่าเขามาทำอะไรที่นี่ ก่อนจะนิ่วหน้าน้อยๆ เพราะคนตรงหน้าบีบกระชับมือของเขาแน่นไม่ยอมปล่อย
และดวงตาคมเข้มของพ่อเลี้ยงสุริ
