ตอนที่ 6
1002 คำ
ดวงตากร้าวตวัดมองคนด้านซ้ายที่ก้มหน้างุดไม่กล้าสบสายตา เพราะเรื่องนี้ศศินาจะต้องให้คำตอบเขาได้อย่างแน่นอน ว่าทำไมพิสุทธิ์นภาถึงได้พูดแบบนี้ หล่อนกำลังใช้น้องสาวของเขาให้มาเรียกร้องอะไรที่ไม่ทางที่จะเป็นไปได้ใช่ไหม
ดวงตากราดเกรี้ยวตวัดมอง แค่ตาสบตาก็รู้ว่าต้องการอะไร ดังนั้นแค่เขาก้าวขึ้นสู่ชั้น 2 ของตัวบ้าน ศศินาก็ขยับตามทันที แต่แล้วเสียงเรียกจากด้านหลังก็ทำให้เขาหยุดเดิน และศศินาเองก็รีบเลี้ยวไปอีกทาง
“พี่ซัน เดี๋ยว!”
เสียงหวานของน้องสาวแต่ติดจะตวัดที่ปลายหางเสียงบ่งบอกว่าพิสุทธิ์นภามีเรื่องไม่พอใจเขาจริงๆ และมันต้องเกี่ยวกับศศินาอย่างแน่นอนที่สุด
พิสุทธิ์นภามองพี่ชายที่หันกลับมามองหล่อน ดวงตาคมเข้มดูดุบ่งบอกความไม่สบอารมณ์ เหมือนจะบอกหล่อนกรายๆ ว่าหล่อนกำลังรุกล้ำพื้นที่ส่วนตัว แน่นอนหล่อนกำลังทำแบบนั้น เพราะสิ่งที่เห็นมันผิดปกติ ที่ไม่เคยสังเกตก็ได้สังเกต และยิ่งสังเกตก็ยิ่งแน่ใจ
“มีอะไร พี่ร้อน จะขึ้นไปอาบน้ำ”
“เมื่อวานพี่ซันนอนที่คอนโดฯ หรือนอนบ้านคะ”
“แล้วเกี่ยวอะไรด้วย อยากนอนไหนก็นอนนั่นแหละ พี่ยังไม่เคยถามเราเลยว่าจะนอนที่นี่ นอนคอนโดฯ หรือนอนบ้านนายแดน”
“อากาศก็แค่ถาม ก็เมื่อวานอะ อากาศเห็นมีผู้ชายออกมาจากห้องของจันทร์ตอนดึก แต่อากาศเห็นหน้าเขาไม่ชัด อากาศก็เลยอยากรู้ว่าเป็นพี่ซันหรือเปล่า หรือว่าจันทร์มีแฟนแล้วไม่บอก”
“ก็เรื่องของจันทร์ไหม ใช่เรื่องของเราหรือเปล่า ถ้าจันทร์จะมีแฟนก็ไม่ผิดไม่ใช่เหรอ”
“ก็ไม่ผิดหรอกค่ะ แต่อากาศอะ อยากสกรีนให้น้อง ถ้าเผื่อน้องไปเจอคนไม่ดีล่ะจะทำยังไง หรือถ้าไปเจอผู้ชายที่มันกินทิ้งกินขว้าง แบบหลอกเจาะไข่แดงแล้วก็ไม่รับผิดชอบ เราจะทำยังไงล่ะคะ พี่ซันลืมไปแล้วเหรอว่าจันทร์เป็นน้องรักของพี่มากแค่ไหน พี่ซันจะปล่อยให้น้องถูกผู้ชายเจาะไข่แดงฟรีๆ เหรอคะ อากาศไม่ยอมหรอกนะ อากาศจะต้องรู้ให้ได้ว่าไอ้ผู้ชายคนนั้นเป็นใคร แล้วมีความสัมพันธ์กับจันทร์แค่ไหน ดึกๆ ดื่นๆ ถึงยังอยู่ด้วยกันอีก นี่ออกมาจากห้องจันทร์ตอนดึก เป็นไปได้นะคะว่าจะเป็นลูกบ้านเราเหมือนกัน”
“แล้วทำไมไม่ไปถามจันทร์ล่ะ ถามพี่ทำไม”
“ก็ต้องถามพี่ก่อนสิ ถ้าอากาศไปถามน้องก่อน น้องก็จะเข้าใจว่าอากาศจับผิดน้องน่ะสิ ถ้าพี่ซันบอกว่าเป็นพี่ซัน อากาศก็จะได้ไม่ไปถามน้อง ก็แค่นั้น”
“แล้วถ้าเป็นพี่ ทำไมถึงไม่ถามจันทร์”
“ก็พี่ชายจะเข้าห้องน้องสาวตอนดึกก็ไม่ใช่เรื่องผิดนี่คะ นอกเสียจากว่าพี่ซันจะคิดว่าจันทร์ไม่ใช่น้อง”
“พูดบ้าอะไรอากาศ”
พิสุทธิ์นภาอ้าปากจะต่อล้อต่อเถียง แต่สัญญาณโทรศัพท์เข้าก็ทำให้หล่อนชักสีหน้า ทำเสียงจิ๊จ๊ะในลำคอ แล้วล้วงหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋าออกมารับ ก่อนจะถอนใจกลอกตามองบน
“อากาศจะถามจันทร์ให้รู้เรื่องแน่ค่ะ พรุ่งนี้ที่ออฟฟิศ”
ดวงตาคมเข้มฉายแววกราดเกรี้ยวอย่างมากล้นมองตามน้องสาวที่เดินออกไปนอกบ้าน เพราะแดนดินโทรศัพท์มาบอกว่าเขาถึงบ้านแล้ว แต่แววกราดเกรี้ยวนี้ไม่ได้มีไว้สำหรับพิสุทธิ์นภา มันมีไว้สำหรับคนที่ยืนหลบมุมเสามากกว่า คนที่มองเขาด้วยสายตาสั่นไหว
แรงเหวี่ยงจากคนตัวโตทำให้ศศินากระแทกลงบนเตียงใหญ่อย่างแรงจนหล่อนรู้สึกจุกและเจ็บ แต่ก็ต้องรีบลนลานลุกขึ้นทันควัน ก่อนจะถอยไปจนชิดติดหัวเตียง เพราะคนที่ย่างสามขุมก้าวเข้าหา หน้าตาของเขาเหมือนพร้อมจะจับหล่อนฉีกเนื้อกิน
“พี่ซัน นี่มันอะไรคะ ทำไมทำกับจันทร์แบบนี้”
“บอกแล้วไง ฉันมีน้องสาวคืออากาศคนเดียว”
“ก็... พ่อเลี้ยงมีอะไรกับจันทร์คะ”
หล่อนเปลี่ยนคำสรรพนามเรียก เขาไม่ให้หล่อนเรียกว่า ‘พี่ซัน’ ตั้งแต่วันนั้นเมื่อ 5 ปีก่อน แต่พอหล่อนเรียกว่า ‘คุณซัน’ ก็กลับเป็นตัวหล่อนเสียเองที่ไม่เคยชิน คนเคยเรียกพี่จะให้มาเรียกคุณ ใจหล่อนมันก็ยิ่งเจ็บ ดังนั้นจึงเตือนตัวเองเสมอให้เรียกเขาว่า ‘พ่อเลี้ยง’ ตามพนักงานที่ออฟฟิศใช้เรียกเขา แต่ถ้าอยู่กันสองต่อสอง หล่อนก็หลุดบ่อย
“ทำไมต้องทำรุนแรงกับจันทร์ด้วย”
ถามเสียงสั่นแล้วก็รีบกระถดตัวถอยหนี เพราะเจ้าของร่างสูงที่ก้าวเข้ามากระชากข้อมือหล่อนบีบอย่างแรง มันเจ็บกว่าตอนที่เขาเหวี่ยงหล่อนลงมาบนเตียงเสียอีก แต่หล่อนต้องรู้สาเหตุว่าเพราะอะไร เขาถึงทำกับหล่อนรุนแรงแบบนี้
“จันทร์เจ็บนะคะ!”
“กล้าขึ้นเสียงกับฉันเหรอ”
“ก็จันทร์เจ็บจริงๆ พ่อเลี้ยงบีบมือจันทร์แรงมาก จันทร์เจ็บนะคะ! ปล่อยจันทร์! ถ้าจันทร์ทำอะไรผิดก็บอกสิคะ แต่ไม่ใช่ทำกับจันทร์แบบนี้”
“นี่เธอกล้าเถียง กล้าต่อรองกับฉันตั้งแต่เมื่อไร”
“จันทร์ไม่ได้จะเถียง ไม่ได้ต่อรองอะไรด้วยซ้ำค่ะ แต่พี่ซัน เอ๊ย! พ่อเลี้ยงจะทำจันทร์เจ็บแบบนี้ไม่ได้”
“ทำไมฉันจะทำไม่ได้ ก็ฉันเป็นผัว!”
“คะ?”
หน้าตาอึกอักพร้อมใบหน้าที่แหงนมองเขาอ้าปากค้าง แต่สายตาบ่งบอกว่าหล่อนดีใจที่เขาพูดออกไปแบบนั้น มันทำให้สุริยพิศุทธิ์ต้องสะกดอารมณ์ปรารถนาที่เริ่มก่อตัว
“จำเอาไว้ ฉันมีสิทธิ์ในร่างกายของเธอทุกอย่าง ฉันจะทำอะไรกับเธอก็ได้”
- ผู้เขียน
