ผมลุกไปหาอะไรยาไส้เสร็จก็กลับขึ้นมาชั้นบนอีกครั้ง หากแต่ยังไม่ทันที่จะได้เปิดประตูห้อง ผมก็ได้ยินเสียงร้องโวยวายอันแสนจะคุ้นหูดังออกมาจากห้องพักของตัวเอง
“What the hell is this!? (นี่มันเวรอะไรวะเนี่ย!)”
เป็นภาษาอังกฤษ แปลไม่ค่อยถูกหรอก แต่เดาได้ว่าเป็นคำหยาบ และเดาได้เช่นกันว่านั่นเป็นเสียงของปั้นรัก
มันคงจะตื่นแล้วสินะ...
ผมเดินไปเคาะประตู เคาะเรียกอยู่พักหนึ่งเลยทีเดียวก็ไร้วี่แววว่ามันจะมาเปิด ผมเลยต้องร้องเรียกด้วย
“ปั้นรัก นี่ผมเอง เปิดประตูให้หน่อย”
เสียงโวยวายของปั้นรักเงียบไป ก่อนจะได้ยินเสียงฝีเท้าและเสียงกระชากประตูเปิดเข้ามาแทนที่ และทันทีที่มันเห็นหน้าผม มันก็เสียงดังใส่ทันควัน
“นี่ฝีมือยูใช่ไหม!”
ถามเรื่องอะไรไม่ต้องเดาให้เสียเวลา ผมมองสีหน้าโกรธๆ ของมันแล้วก็เหลือบไปมองยังส่วนร่างของร่างกายคนตรงหน้า พลันความรู้สึกสมเพชปนเวทนาก็พร่างพรายในหัวผมทันที
ไอ้ปั้นรักมันเดิน
