แค้นรักของนายมาเฟีย

ร่างใหญ่นั่งอยู่ด้านในสุดของห้องทำงานที่ใหญ่โตโอ่อ่าเพียบพร้อมไปด้วยสิ่งอำนวยความสะดวก กำลังก้มหน้าก้มตาเซ็นเอกสารกองโตเหมือนดั่งเช่นทุกวันเพื่อฆ่าเวลาก่อนจะเข้าเยี่ยมคุณปู่ของเขาในช่วงเวลาเย็น “มึงว่าอะไรนะ” ลูกน้องคนสนิทที่เขาใช้ให้ไปทำงานแทนรีบวิ่งเข้ามารายงานเรื่องสำคัญของวันนี้ แต่มันกลับไม่ใช่ข่าวดีสักเท่าไหร่จนเขาต้องถามซ้ำเพราะกลัวว่าความรีบร้อนจะทำให้เกิดความผิดพลาดในคำตอบ “พวกราเซซื้อที่ดินตัดหน้าพวกเราไปแล้วครับ” เอดานที่ได้รับงานใหญ่นี้ไปทำกำลังยืนให้ห่างเจ้านายของเขาเข้าไว้เพื่อรายงานสิ่งที่ต้องไปเจอมา วันนี้เขาผิดพลาดมากจนไม่กล้าจะเข้ามาในห้องนี้ด้วยซ้ำไป “บ้าชิบ” เคโอสบถออกมาดังลั่นห้องจนลูกน้องที่ยืนอยู่กันเต็มห้องหันมามองหน้ากันหาทางเอาตัวรอดกันจ้าละหวั่น เขาหมายมั่นกับที่ดินผืนทองผืนนี้มากเพราะมันจะสร้างกำไรให้กับธุรกิจของเขามากมายนับไม่ถ้วนแต่แล้วโจทก์เก่าที่เพิ่งจะเชือดเฉือนกันไปคราวก่อนก็กลับมาแย่งของเขาไปต่อหน้าต่อตาอีกครั้ง “นายจะให้ผมทำยังไงต่อ” เอดานยังคงแบ่งรับแบ่งสู้ไม่กล้าเข้าใกล้ผู้เป็นนาย ถึงเขาจะเป็นลูกน้องคนสนิทแต่ความร้ายของเคโอก็ทำให้เขาไม่กล้าโดนเฉพาะเวลาเขาโกรธแบบนี้ “ออกไปก่อน” ร่างใหญ่หลับตาลงเพื่อสงบอารมณ์พร้อมกับเอนกายใหญ่โตแข็งแกร่งลงกับเก้าอี้หนังสีดำราคาแพง วันนี้เขาแพ้พวกราเซอีกแล้ว บรรดาลูกน้องต่างทยอยกันออกจากห้องด้วยความเงียบเพราะไม่อยากจะเจอดี เวลาเจ้านายโมโหแม้แต่ไฟก็ยังร้อนไม่เท่าวันนี้ถือว่าโชคดีที่แค่โดนไล่ออกมาจากห้องไม่อย่างนั้นคงต้องมีคนเจ็บเพื่อรับผิดชอบกับเหตุการณ์ในวันนี้ “อย่านะแคทธารีน” สองมือเล็กฉุดดึงเพื่อนสาวที่กำลังเดินฝ่ากลุ่มผู้ชายร่างใหญ่เข้าไปในห้องทำงานของชายที่เธอเพิ่งจะพูดบอกกับเพื่อนสาวว่าเธอชอบเขาตั้งแต่ย่างเท้าเข้ามาในบ้านหลังนี้เพียงเพราะได้สบตากับรูปถ่ายของเขาตรงห้องรับแขกของบ้าน “พี่ชายค่ะ” แคทธารีนไม่เคยกลัวใครเธอเดินฝ่าพวกลูกน้องของพี่ชายเข้ามาจนถึงด้านในห้องทำงานที่เป็นสถานที่ต้องห้ามของเธอ เพราะในนี้มีแต่เอกสารสำคัญและก็เรื่องทั้งดีและไม่ดีเต็มไปหมด “มีอะไร” ร่างใหญ่จำต้องลืมตาขึ้นมามองน้องสาวของตัวเองเพื่อตัดรำคาญอีกครั้ง แคทธารีนเป็นน้องสาวต่างมารดาของเขาแต่เขาก็ไม่เคยนึกรังเกียจความต่างนี้แต่ที่ไม่อยากเจอกับเธอก็เพราะเธอชอบเสนอเพื่อนของตัวเองให้กับเขา “คือ แคทมีเพื่อนสนิทมาแนะนำให้พี่ชายได้รู้จัก” แคทธารีนหันเหลียวหลังเพื่อมองหาร่างเล็กที่เดินตามเธอมา แต่พอเธอเข้ามาในห้องก็ลืมสังเกตไปเลยว่าเพื่อนสาวของเธอไม่ได้ตามเข้ามาด้วย “ออกไป” ร่างใหญ่หลับตาลงอีกครั้งพร้อมกับไล่น้องสาวของตัวเองเหมือนวันก่อนไม่มีผิด แคทธารีนไปหาเพื่อนของเธอมาเสนอตัวให้เขาเพื่อให้เขาเลิกกับคู่หมั้น เมื่อไรน้องสาวของเขาจะเข้าใจในความเหมาะสมที่เขากับอีรีน่ามีต่อกันสักทีถึงมันจะไม่มีความรักปะปนอยู่ก็ตาม “คนนี้ไม่เหมือนคนก่อนนะคะ พี่ชายจะไม่รู้จักเธอหน่อยเหรอ” ร่างเล็กพยายามจะออกไปดึงเพื่อนที่แอบอยู่ตรงมุมประตูให้เข้ามา แต่เธอก็ออกไปมากกว่านี้ไม่ได้เพราะคนของพี่ชายที่แตะต้องตัวเธอไม่ได้กำลังจะฉวยโอกาสปิดประตูไล่เธอทางอ้อม “แคทธารีนออกไป” เสียงใหญ่ดังขึ้นอีกครั้ง ครั้งนี้น้ำเสียงกังวานดังกว่าทุกครั้งแผ่ดังไปจนลั่นบ้าน เคโอเริ่มหมดความอดทนกับเรื่องไร้สาระพวกนี้ และเริ่มจะรำคาญพวกผู้หญิงไร้ยางอายที่ใจง่ายยอมให้แคทธารีนพามาเสนอตัวเขาถึงในนี้ “แคทเราออกไปกันเถอะ คุณนิกจะได้ทำงาน” โอลิเวียที่ขยับเข้ามายืนอยู่ในห้องทำงานใหญ่แต่เธอยังคงอยู่ในมุมที่มองเห็นเขาแต่เขาไม่เห็นเธอ ร่างเล็กเริ่มสั่นกลัว ชีวิตของเธอได้พบเจอคนมากมายแต่เธอไม่เคยเจอใครที่น่าหลงใหลและหวั่นเกรงตั้งแต่เพียงแรกเห็นในรูปภาพอย่างเขาคนนี้เลย “ใครใช้ให้เธอมาเรียกชื่อฉัน” ถึงเสียงนั่นจะเบาเพียงลมพัดแต่เขาก็ได้ยินมันหวานไพเราะอยู่ในหูของเขา แต่มันขัดหูขึ้นมาตรงที่เธอกล้ามาเรียกชื่อเฉพาะของเขาที่นอกจากคนในบ้านก็มีแต่คู่หมั้นเขาเท่านั้นที่เรียกได้คนอื่นเขาไม่อนุญาต “ขอโทษค่ะ ไปกันเถอะแคท” ร่างเล็กสะดุ้งเฮือกด้วยความหวาดกลัว หญิงสาวถูกเลี้ยงดูมาอย่างดีไม่เคยต้องพบเจอเรื่องหยาบคายแบบนี้เธอถึงกับน้ำตาปริ่มขอบตา ไม่อยากยืนอยู่ในห้องนี้อีกต่อไปกลัวเขาจะเข้ามาทำร้ายหรือพูดเสียงดังออกมาอีก “แล้วพี่ชายจะเสียใจ” แคทธารีนสะบัดหน้าพี่ชายของเธอที่ดุจนเพื่อนของเธอตกใจเสียขวัญ ลำพังเธอคงไม่เท่าไรเพราะได้ยินน้ำเสียงดุโหดแบบนี้มาตั้งแต่เด็ก “อย่าให้แคทธารีนเข้ามาใกล้ห้องทำงานกูอีก และก็เพื่อนของเธอด้วย” เขาจัดการสั่งกำชับลูกน้องเสียงดังให้ได้ยินกันทั่วบ้านและแน่นอนมันได้ยินถึงหูสองสาวที่เพิ่งจะก้าวเท้าออกไปจากห้องของเขาด้วย เขาจงใจให้มันเป็นเช่นนั้นเพราะไม่อย่างนั้นทั้งแคทธารีนและเพื่อนของเธอก็จะเข้ามายุ่งกับเขาอีก “ปู่ไม่ค่อยมานั่งมุมนี้นะครับ” ประตูห้องนอนของคนป่วยผู้ที่เป็นปู่ของเขาถูกเปิดกว้าง ร่างใหญ่เดินเข้ามาภายในห้องพร้อมกับบรรดาหมอและพยาบาลต่างทยอยกันออกไป เวลานี้ของทุกวันก่อนที่มื้อค่ำจะเริ่มขึ้นเขาจะเข้ามาเยี่ยมคุณปู่ญาติผู้ใหญ่เพียงคนเดียวของเขาและน้องสาวที่ยังหลงเหลืออยู่ “ก็วันนี้มีแต่สาวๆ” วิลเลียมกับร่างกายที่แก่ชราตามวัยไม้ใกล้ฝั่งกำลังนั่งมองวิวสวนหลังบ้านของตัวเองที่มีสาวสวยวัยเดียวกับหลานสาวของเขานั่งคุยกันอยู่ ความน่ารักและสดใสของพวกเธอทำให้เขาดูมีชีวิตชีวามากกว่าทุกวัน “เพื่อนของแคทธารีน” เคโอเดินเข้ามายืนอยู่ข้างปู่ของเขา สายตาคมจ้องมองไปที่หญิงสาวผิวขาวอมชมพูในตาสีฟ้าผมสีดำที่มีประกายสีทองบ่งบอกความเป็นเลือดผสมของเธอที่ได้มาทั้งพ่อและแม่ ปากอมชมพูของเธอกำลังยิ้มหวานหยดย้อยส่งให้กับกลุ่มเพื่อนที่ต่างเอ่ยพูดกันเจื้อยแจ้ว เธอสวยเกินบรรยาย จนเขาละสายตาไปไหนไม่ได้เลย ไม่เคยโดนผู้หญิงคนไหนร่ายมนตร์ให้เขาตะลึงได้นานขนาดนี้ “คนนั้นลูกสาวคนสุดท้องของแมกซ์แวลล์” วิลเลียมมองอาการของคนต้องมนตร์สะกดออกก็รีบเอ่ยแนะนำสาวสวยให้กับหลายชายได้รู้จัก ยังไงเขาก็คิดเหมือนแคทธารีนผู้เป็นหลานสาวว่าเคโอไม่ควรจะได้อีรีน่าเป็นเมียหรือเป็นคู่ชีวิต “คนตระกูลราเซ” ชื่อที่เขาเกลียดเข้าสมอง คนที่ไม่เคยพบหน้าแต่เขากลับไม่ชอบเพราะการแข่งขันทางธุรกิจและมันก็ทำให้เขาหลุดออกจากมนตร์สะกดของเธอทันที “ใช่ ไม่เจอกันแค่ไม่กี่ปี โตเป็นสาวซะแล้ว” วิลเลียมสนิทกับตระกูลราเซดีและเขาก็เคยพบหน้าโอลิเวียเมื่อครั้งยังเด็กหลายครั้งแต่ด้วยสุขภาพไม่เอื้ออำนวยทำให้เขาห่างหายจากบ้านราเซไป “พวกชอบตัดหน้า แยกของคนอื่น” ร่างใหญ่เมินหน้าหนีคนเบื้องล่างด้วยความชิงชังแม้เพียงแค่พบหน้า กี่ครั้งแล้วที่เขาต้องเสียผลประโยชน์เสียเงินมากมายไปตรงหน้าเพราะคนบ้านนั่น “แกว่าอะไรนะนิก ปู่ไม่ได้ยิน” ร่างชราลุกขึ้นยืนเซไปมาจนหลายชายต้องเข้ามาประคอง เดินกลับไปพักที่เตียงนอนใหญ่เหมือนทุกครั้ง เขาป่วยหลายโรคจนทำให้นั่งนานไม่ได้คงได้เพียงแต่ชมความน่ารักสดใสของหลานสาวและเพื่อนของเธอเพียงเท่านี้ “ผมไม่ชอบพวกราเซ” ร่างใหญ่ประคองปู่ของเขามาถึงเตียงนอนใหญ่ โอบกอดร่างใหญ่ท้วมให้ลงนอนราบไปกับเตียงด้วยความคล่องแคล่ว เขาเข้ามาที่นี้ทุกวัน และทำแบบนี้แทบทุกวันจนชำนาญเพื่อทำเป็นการทำหน้าที่หลายชายที่ดีและก็ช่วยต่ออายุของผู้เป็นปู่ที่พึ่งพิงคนสุดท้ายให้ยืนยาวถึงแม้งานเขาจะยุ่งมากก็ตาม “คนทำธุรกิจก็ไม่มีใครชอบราเซทั้งนั้น พวกนี้เก่งรอบด้าน แต่นอกธุรกิจเขาก็เป็นเพื่อนที่ดี” นึกถึงอดีตเขาก็เคยผ่านเรื่องแบบนี้มา เขาเป็นนักธุรกิจมาก่อนทำไมจะไม่เคยเจอความฉลาดของพวกราเซแต่สุดท้ายเขาก็เป็นเพื่อนกับพวกราเซอยู่ดี “แคทจะจัดงานอะไรครับ” สองมือใหญ่จับผ้าห่มตรงปลายเตียงขึ้นมาห่มให้คุณปู่ของเขา ใบหน้าของชายชราที่เขาเคยเห็นทุกวันกลับดูสดใสขึ้นผิดหูผิดตาอย่างน่าประหลาดใจ “น้องไม่ได้บอกหลานหรอกเหรอ” “เปล่าครับ” “งานเลี้ยงวันเกิดย้อนหลังนะ เห็นว่าจะมีเพื่อนมาอีกสามสี่คน แต่ไม่ต้องหวงทุกคนเป็นผู้หญิง” “งั้นฝากบอกแคทธารีนด้วยนะครับ ว่าผมติดงานด่วน”