ตลอดค่ำนี้เธอต้องอดทนหลายอย่าง ตั้งแต่ก้าวเข้างานอเล็กซานโดรหยามน้ำหน้าเธอทั้งคำพูดและการกระทำ ทั้งยังปล่อยให้บรีอันดาดูถูกเธอ ซึ่งถ้าเธอเข้าใจไม่ผิด เดาว่าอเล็กซานโดรคงบอกกับบรีอันดาเรื่องที่สงสัยว่าเธอเป็นคนส่งข้อมูลให้ริคคาร์โดเป็นแน่ ไม่เช่นนั้นบรีอันดาคงไม่กล้าพูดกับเธอแบบนี้
“ยังทำร้ายศศิไม่พออีกหรือไง ศศิเจ็บ ศศิอายคนอื่นเป็นนะ ใครๆ เขาก็มองมากันหมด ถ้าดอนใจร้ายแบบนี้ให้ศศิไปอยู่กับแด๊ดที่ทัสคานีเถอะ”
“พูดไปพูดมาก็คือเธอจะหนีพี่ซึ่งเป็น...” จะพูดว่าผัวก็กลัวถูกเมียด่าว่าไม่สุภาพ มาเฟียใจร้อนจึงเปลี่ยนคำแทนตัวเองเสียใหม่ “เป็นสามีตามพฤตินัยของเธอ พี่ไม่มีวันปล่อยเธอไป แล้วความผิดของเธอวันนี้พี่ก็ยังไม่ได้สะสาง”
“ความผิด ความผิดอะไร”
“เดี๋ยวก็รู้ สงสัยไปเถอะว่าทำอะไรผิด ไม่รู้ตัวจริงๆ เหรอ”
“ดอนบอกศศิได้ไหมว่าศศิทำอะไรผิด”
อเล็กซานโดรยอมคลายมือ หัวเราะหึในลำคอกวาดมองทั่วลาดไหล่ล
