7
1434 คำ
“ศศิไม่ต้องการคำขอบคุณแบบนี้ ทุเรศ หยาบคายกับศศิมากไปแล้วนะ” คนตัวเล็กตวาดก้อง อาศัยจังหวะที่เจ้าพ่อหนุ่มงงค้างกับการแปลงร่างกลายเป็นแม่เสือดาวตัวน้อยๆ รีบกระถดตัวออก จับชายเสื้อลงให้เข้าที่แล้วกระโดดลงไปยืนอยู่ข้างเตียง
“นึกว่าชอบ แต่พี่เชื่อว่าเธอชอบ อย่ามาตีหน้าซื่อเลยแม่คนใจคด”
“ศศิไม่อยากเห็นหน้าไปให้พ้น” เสียงพูดและสายตาตัดพ้อจากหญิงสาวทำให้เจ้าพ่อหนุ่มสะอึก มองเห็นร่างบางที่พูดจบก็รีบวิ่งถลาไปที่ประตูแล้วเปิดออกราวกับไม่ต้องการใช้อากาศหายใจร่วมกับเขาแม้แต่วินาที
เสียงรัวฝีเท้าที่วิ่งหนีออกจากห้องไป และมาริโอ้ก็ไม่ได้รับคำสั่งให้กักตัวคุณหนูคนงามไว้ เจ้าพ่อหนุ่มสั่งเพียงแค่ให้เฝ้าหน้าห้องไว้เท่านั้น บอดี้การ์ดหนุ่มจึงปล่อยให้คุณหนูศศิวิ่งหนีผ่านหน้าไปได้อย่างสะดวก แต่ตัวเองก็รีบเข้ามาดูเจ้าพ่อหนุ่มภายในห้องอย่างเร่งด่วนตามหน้าที่
“ให้ผมตามคุณศศิไหมครับ”
“ไม่ต้อง ปล่อยศศิไป” อเล็กซานโดรสั่งเสียงเรียบหลังลงจากเตียงมาจัดระเบียบเสื้อผ้าตัวเองเรียบร้อยแล้ว ครั้งนี้เขาแค่ต้องการสั่งสอนศศิว่าไม่ให้มายุ่งเกี่ยวกับชีวิตส่วนตัวของเขาอีก ถ้าเธอยังไม่เข็ดและยังไม่หลาบจำเขาคงต้องกำราบเธอให้หนักกว่าเดิม แต่การลงโทษครั้งนี้ยังไม่จบสิ้นเพราะเหตุการณ์บนเตียงเมื่อครู่เขาแค่เขย่าขวัญศศิให้เตลิดเปิดเปิงไปเล่นๆ เท่านั้น เธอยังไม่เคยเจอของจริงเพราะถ้าเขาจะเอาจริงๆ อะไรก็ห้ามไม่อยู่
แต่ทำไมพอศศิประกาศก้องว่าไม่ต้องการเห็นหน้าเขาอีก เขาถึงรู้สึกวูบไหวเลือดในกายเกือบเย็นเฉียบหรือเพราะเสียหน้าคิดว่าเธอจะอ้าแขน อ้าขาให้ แต่ไม่มันไม่ใช่แบบที่คิด
บางทีอาจเป็นเพราะเขากำลังโกรธศศิ เจ้าพ่อหนุ่มบอกตัวเองอย่างนั้นและรับรองกับตัวเองว่าถ้าเขาต้องการสั่งสอนศศิจริงๆ แม่น้องสาวนอกไส้สุดสวยไม่มีทางหนีเขาพ้นไปได้แน่
เจ้าพ่อหนุ่มพ่นลมหายใจยาว เลิกกังวลกับความคิดฟุ้งซ่านแล้วพาร่างสูงตระหง่านของตนเดินออกมาโดยมีมาริโอ้ตามมาติดๆ
“เรื่องของศศิฉันจะจัดการเอง นายไม่ต้องบอกให้แด๊ดรู้”
“ครับดอน”
“ไปที่ห้องทำงาน ฉันกับนายเราคงต้องอยู่โยงกันที่นั่น มีหลายเรื่องที่เราต้องสะสาง และคลีนองค์กรของเราใหม่ให้สะอาดหมดจด เพื่อตอกหน้าไอ้ริคคาร์โดที่มันมากล่าวหาเรามั่วๆ มาริโอ้นายรวบรวมข้อมูลจากธุรกิจในเครืออบาเต้ทั้งหมดมาให้ฉัน และโทร.บอกคนของเราที่มีหน้าที่กำกับดูแลอยู่ให้เตรียมพร้อมที่จะประชุมผ่านวิดีโอคอนเฟอเรนซ์ในอีกสองชั่วโมงด้วย”
“ครับดอน ผมจะจัดการให้เรียบร้อย”
“ดีมาก” ว่าแล้วทั้งเจ้าพ่อหนุ่มและลูกน้องมือฉกาจที่เป็นทั้งเลขาส่วนตัวและบอดี้การ์ดมือฉมังในคนเดียวกัน ก็พากันออกเดินทิ้งห่างไป ปล่อยให้คฤหาสน์ทางปีกซ้ายตกอยู่ในความเงียบสงบไร้เงาเจ้าของห้องที่จะมาพักไปอีกหลายคืน
จัตุรัสเดลเล แอร์เบ จัตุรัสสำคัญของเมืองเวโรนา รายล้อมไปด้วยตึกรามบ้านช่องอาคารเก่าแก่ที่ผ่านกาลเวลามานานนับร้อยปี ตัวอาคารโดยทั่วไปก่อด้วยอิฐแดงที่มองคล้ายกับเป็นเมืองสีส้มไปทั่วทั้งเมืองและอีกหลากหลายสีเมื่อมองจากมุมสูง
ภายในร้านกาแฟเล็กๆ ไม่ไกลจากลานน้ำพุพระแม่มารีที่ตั้งเด่นสง่าอยู่กลางจัตุรัส ร่างบางที่อยู่ในชุดทะมัดทะแมงกำลังนั่งจิบกาแฟพร้อมกับรอคอยคำตอบจากคนที่นั่งฝั่งตรงข้ามอย่างใจจดใจจ่อ
“ว่ายังไงคะบาร์บ ตกลงจะช่วยศศิหรือเปล่า ศศิอยากไปเดินแบบประจำที่มิลาน โรม หรือปารีสก็ได้บาร์บช่วยบอกเจ้าของห้องเสื้อให้เลือกศศิเดินแบบประจำได้หรือเปล่าคะ”
บาร์บ หรือบาร์บาร่า เกย์หนุ่มวัยดึกที่เป็นเอเจนซี่คอยหานางแบบป้อนให้กับห้องเสื้อหรือผลิตภัณฑ์สินค้าต่างๆ ที่ต้องการเรียกใช้นางแบบที่มีคุณลักษณะตรงกับสินค้าก็มักจะมองหาจากบาร์บาร่าเอเจนซี่ เพราะบาร์บาร่ามีสายตาที่เฉียบคม จับวางนางแบบได้ตรงกับเสื้อผ้า น้ำหอม หรือว่าจะเป็นเครื่องสำอางที่เจ้าของผลิตภัณฑ์ต้องการได้อย่างลงตัว ทำให้บาร์บาร่ามีงานวิ่งเข้าชนไม่ขาดสาย นางแบบที่อยู่ในสังกัดและการดูแลก็มีงานวิ่งเข้าชนตลอดเช่นกัน
เกย์หนุ่มถึงกับลอบนิ่วหน้าเกาหัวแกรก มองจากรูปร่างสูงโปร่งแบบบาง ส่วนเว้าส่วนโค้งที่ควรจะมีก็ครบครัน แถมหน้าตาก็สวยคมแบบที่หญิงสาวตะวันตกแท้ๆ ไม่มีทางสู้ลูกครึ่งเอเชียอย่างศศิได้เลย เรือนผมดำขลับกับใบหน้าสวยเย้ายวนที่มองกี่ทีก็ไม่รู้เบื่อ ความจริงแล้วเรื่องที่ศศิขอร้องไม่ได้เป็นปัญหากับบาร์บาร่าเลย แต่ที่เขาต้องเกาหัวหน่วงในหัวใจอยู่ตอนนี้คือนามสกุลอบาเต้ของเจ้าหล่อนต่างหาก ที่เป็นหนามแหลมขวางคอชิ้นสำคัญ
ใครๆ ก็รู้ว่าตระกูลอบาเต้นั้นทรงอิทธิพลมากขนาดไหน ถึงแม้จะเพิ่งมีข่าวว่าถูกกวาดล้างองค์กรอย่างหนัก แต่นั่นก็ไม่ใช่ปัญหาเพราะตอนนี้อเล็กซานโดรที่ขึ้นมาเป็นผู้กุมบังเ**ยนคนใหม่ได้จัดการสะสางปัญหาทุกอย่างจบสิ้นเรียบร้อย
จากหน้าหนังสือพิมพ์ประจำท้องถิ่นหรือหน้าจอทีวีทุกคนได้เห็นดอนคนใหม่ออกมาให้สัมภาษณ์อย่างไม่ยี่หระว่าเป็นการเข้าใจผิดจากกรมตำรวจและรัฐบาล ตอนนี้ธุรกิจในเครืออบาเต้กลับมาดำเนินงานได้เหมือนเดิม ข่าวทั้งหมดที่รัฐบาลได้มาไม่มีมูลความจริง และอเล็กซานโดรยังอธิบายต่ออย่างไม่ถ่อมตนอีกด้วยว่าตระกูลอบาเต้เป็นตระกูลเก่าแก่ที่ปกครองเมืองเวโรนามาช้านานและไม่เคยทำเรื่องผิดกฎหมายอย่างที่ทางกรมตำรวจให้ข่าวผิดๆ ไปอย่างแน่นอน
และนั่นก็ไม่ทำให้ชาวเมืองเวโรนาหรือใครที่ติดตามข่าวรู้สึกสงสัยหรืองุนงงอีกต่อไป ตามที่เจ้าชายมาเฟียอเล็กซานโดรออกมาให้ข่าวนั้น สิ่งที่ออกมาจากปากเขาจะจริงหรือไม่จริงก็คงไม่มีใครสนใจอยากรู้ เพราะอำนาจบารมีที่ล้นเหลือจนไม่มีใครกล้าเข้าไปยุ่งเกี่ยวแตะต้อง กอปรกับตระกูลอบาเต้ก็ไม่ได้เป็นมาเฟียที่คอยสูบเลือดสูบเนื้อชาวเมืองเหมือนมาเฟียกระจอกข้างถนนรายอื่น กลับตรงกันข้าม ตระกูลอบาเต้อยู่ข้างฝั่งเดียวกับประชาชนและคนที่เดือดร้อนไม่ให้ถูกสูบเลือดสูบเนื้อจากปลิงตัวจริงเช่นกรมตำรวจ
บาร์บ หรือบาร์บาร่ากลับมาที่ความคิดของตัวเองอีกครั้ง เขาแทบไม่ได้ฟังสิ่งที่เจ้าชายมาเฟียพูดให้สัมภาษณ์ทางหน้าจอสี่เหลี่ยมๆ ของจอทีวีแอลอีดีขนาด 72 นิ้วนั่นเลย เพราะมัวแต่ใจเต้นระรัวไปกับใบหน้าหล่อเหลาราวกับรูปปั้นที่สลักเสลามาอย่างวิจิตรบรรจง คนอะไรหล่อเป็นบ้า บาร์บาร่าแทบคลั่งตายเพราะหลงใหลในเสน่ห์นั้นของเจ้าชายมาเฟียจนไม่สนใจว่าที่เขาพูดมาจะเป็นแค่ข้อแก้ตัวหรือว่าเรื่องจริง
“ว่ายังไงคะบาร์บ ตกลงจะช่วยศศิหรือเปล่า” ศศิดึงบาร์บาร่าให้กลับมาสู่หัวข้อสนทนาอีกครั้ง
“หืม...” เกย์หนุ่มเจ้าของชื่อหันมาตามเสียงเรียก แล้วนึกขึ้นได้
“อ้อ แล้วแด๊ดกับพี่ชายเธอเขาจะว่าอะไรหรือเปล่าล่ะถ้าเธอต้องไปอยู่ไกลๆ นานขนาดนั้น”
คนถูกมองว่ายังเป็นเด็กที่ต้องมีผู้ปกครองคอยรับรู้ทุกอย่างถอนหายใจยาว
“ศศิโตแล้วนะคะบาร์บ เรียนจบแล้วและก็อยากมีงานทำด้วย”
“พี่รู้ว่าเธอเรียนจบแล้ว แต่นั่นไม่ใช่ปัญหา แต่เรื่องที่พี่ห่วงคือพี่กลัวว่าพ่อกับพี่ชายเธอจะไม่พอใจที่ไม่บอกให้พวกเขารู้ก่อนแล้วโมโหพาพวกมาถล่มพี่น่ะสิที่เห็นดีเห็นงามให้เธอมาเป็นนางแบบ”
- ผู้เขียน
