Married แต่งแล้ว (อย่า) รัก 29
“น้องพลอย...” ป้าจิตเดินหายเข้าไปยังห้องครัวไม่นานป้านิรก็เดินเข้ามาใกล้พร้อมกับรอยยิ้ม ฉันรีบลุกขึ้นยืนแล้วขยับเข้าไปกอดท่านไว้
“แม่...”
“หนูกินข้าวหรือยัง?” ป้านิรเอ่ยถามเมื่อฉันขยับออกห่างแล้วพยุงท่านมานั่งด้วยกันที่โซฟา
“ยังค่ะ รอกินตอนเที่ยง แม่กินข้าวหรือยัง?”
“เรียบร้อยจ้ะ เจ้าลูกชายแม่ไปทำงานแล้วเหรอ”
“ใช่ค่ะ ไปแล้ว” ไปตอนไหนก็ไม่รู้นะว่าเพราะหลับไม่รู้เรื่องเลย นอนตอนตีสามแล้วก็ตื่นตอนแปดโมงครึ่งเมื่อกี้นี้แหละ
“เมื่อวานไปเที่ยวไหนกันมาลูก”
“อ๋อ ไปในเมืองมาค่ะ หนูไปซื้อของ”
“สนุกไหมลูก” ป้านิรมองด้วยรอยยิ้มแสนจะเอ็นดู ยกมือข้างหนึ่งลูบที่ผมฉันเบา ๆ
“สนุกมากเลยค่ะ แต่จะดีกว่านี้ถ้าลูกชายคุณป้ายอมให้หนูจ่ายเงินเอง” และฉันก็เริ่มบ่นลูกชายป้านิรให้ป้านิรฟัง แต่ไม่รู้ทำไมคนที่รับฟังฉันถึงได้หลุดหัวเราะออกมาแบบนั้น
“ให้พี่เขาใช้เงินหน่อยลูก ปกติ
