รีชม่อนเดินออกจากห้องหนังสือ ลังเลว่าจะรอเอลเลียตในห้องนอนหรือใช้เวทเคลื่อนย้ายไปที่โบสถ์ศักดิ์สิทธิ์ดี แบบไหนตัวเองถึงจะปลอดภัยมากที่สุด
ทว่าตอนที่เดินมาถึงทางเดินตรงหน้าห้องโถง ใครบางคนก็ปรากฏอยู่ตรงหน้า
ปราสาทจอมมารหลังใหญ่ ทางเดินจึงค่อนข้างทอดยาว แต่ระยะห่างจากพวกเขากลับเว้นประมาณสิบก้าว
พวกเขาเผชิญหน้ากัน เอลเลียตจ้องมองรีชม่อน ก่อนจะก้าวเข้าไปหาหนึ่งก้าว รีชม่อนกลืนน้ำลายอึก หลังจากตัดสินใจแล้วก็ก้าวขึ้นหน้าหนึ่งก้าว ระยะห่างค่อยๆ ล่นเข้ามา ก่อนทั้งสองจะก้าวยาวๆ และมายืนอยู่ในระยะประชิด
“จอมมาร ข้าน่ะ...”
“เอาก็เอาวะ!”
รีชม่อนที่ไม่ฟังคำพูดของเอลเลียต หลังจากพึมพำและตัดสินใจบางอย่างกับตัวเอง เขาก็กระชากคอเสื้อของชายหนุ่ม ก่อนจะเขย่งปลายเท้าและยื่นหน้าเข้าไปจูบ
ลิ้นสีชมพูน่ารักงัดรอยแยกของริมฝีปาก ก่อนจะสอดเข้าไป รีชม่อนเกี่ยวกระหวัดลิ้นกับเอลเลียตนานสองนาน พร้อมกับท่องเ
