เสียงทักของนางพวงทำให้พรนับพันที่กำลังหัวเราะเจ้าหมาน้อยอยู่ถึงกับหยุดทันที ก่อนจะมองลงไปด้านล่าง ก็เห็นชายวัยกลางคนซึ่งมีรูปร่างสูงผอมที่เธอไม่เคยเห็นหน้ามาก่อนกำลังก้าวขึ้นบันไดมา โดยมีร่างสูงใหญ่ของคนที่กำลังอยู่ในหัวข้อสนทนาก้าวตามหลัง เธอเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมเวลาพูดถึงผู้ชายคนนี้ทีไร เขาจะต้องมาปรากฏตัวให้เห็นทุกครั้ง
‘ทำตัวราวกับพ่อมดหมอผีหรือผู้หยั่งรู้ทุกสิ่งทุกอย่างยังไงยังงั้น’
“กำลังฝอยอะไรอยู่หรือนังพวงทอง เสียงดังไปถึงข้างล่างโน่น” ชายวัยกลางคนที่เดินขึ้นมานั่งเป็นคนแรกเอ่ยแซวด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม ก่อนจะมองหญิงสาวแปลกหน้าซึ่งนั่งอุ้มลูกหมาอยู่อย่างพินิจพิเคราะห์
“พี่ปองก็พูดเกินไป ฉันหยุดพูดตั้งแต่ได้ยินเสียงรถแล้ว พี่จะได้ยินเสียงฉันได้ไง บอกตั้งกี่ครั้งแล้วว่าให้เรียกฉันว่าพวงเฉยๆ เรียกพวงทองทีไรฉันสะดุ้งทุกที”
นางพวงหรือพวงทองต่อว่าพี่ชายเสียงเขียว
คนถูกโวยวาย
