เจ้าของบ้านหัวเราะเสียงดังอย่างไม่ยี่หระ พลางกวาดสายตาชื่นชมศาลาทรงไทยหลังงามของตัวเอง ศาลาหลังนี้เป็นที่เชิดหน้าชูตาของบ้านเพราะมูลค่ามหาศาลของมัน สมัยนี้นอกจากมีเงินแล้วยังต้องสะสมสิ่งเหล่านี้ไว้เสริมสร้างบารมีเพื่อโอ้อวดกันด้วย เขาจึงไม่สนใจสิ่งที่กำนันคำพูดเลยแม้แต่น้อย ซ้ำยังมองว่าเป็นเรื่องเหลวไหล ไร้สาระ จะมัวแต่มาถือเรื่องที่มองไม่เห็นพวกนี้ทำไม มีเรื่องมองเห็นให้สนใจและไขว่คว้าอีกเยอะแยะ
“ผมไม่ถือหรอกกำนัน ผมไม่ใช่คนหัวโบร่ำโบราณและงมงายกับเรื่องไม่เป็นเรื่องหรอกครับ ไม้พะยูงมีค่ามหาศาลกำนันก็ทราบดีอยู่แล้ว ไม่งั้นทางประเทศจีนคงไม่สั่งไม้ชนิดนี้จากประเทศเราไปเป็นจำนวนมากหรอกครับ กำนันรู้ไหมว่าทำไมทางจีนจึงสั่งไม้พะยูงไปเยอะแยะ”
กำนันคำส่ายหน้า “ผมไม่รู้หรอกครับ รู้แต่ว่าไม้พะยูงเป็นไม้หวงห้ามและมีข่าวเกี่ยวกับการลักลอบค้าไม้พะยูงไม่เว้นแต่ละวัน”
“จีนคือลูกค้ารายใหญ่ที่สั่งไม้พะ
