ศูนย์ศิลปาชีพของบ้านห้วยม่วง ที่พรนับพันและเพลินตากำลังเดินเข้าไปนั้น เป็นอาคารชั้นเดียวทว่ามีหน้าต่างรอบด้าน พื้นที่ใช้สอยค่อนข้างกว้างขวาง งานฝีมือด้านต่างๆ ถูกจัดไว้เป็นหมวดหมู่และแบ่งแยกเป็นสัดส่วน สิ่งที่เห็นเป็นอันดับแรกคือส่วนที่เป็นแผนกเครื่องปั้นดินเผา ซึ่งเวลานี้มีชาวบ้านทั้งผู้หญิงและผู้ชายที่มากันแต่เช้ากำลังนั่งทำงานกันอยู่อย่างขะมักเขม้น ดูแล้วด้านนี้น่าจะเป็นงานหนักที่สุด
ถัดไปเป็นแผนกจักสานที่แต่ละคนนั่งทำงานอยู่บนเสื่อผืนใหญ่ ส่วนใหญ่จะเป็นหญิงวัยกลางคน และยังมีพวกตะกร้าที่ทำสำเร็จแล้ววางอยู่ข้างๆ ทั้งลวดลายและสีสันที่เห็นทำให้เพลินตาทึ่งไม่น้อย เพราะดูน่าใช้สอยมากกว่าตะกร้าแบบเดิมๆ
หญิงสาวหยิบตะกร้าใบเล็กสีสันสดใสขึ้นมาดูอย่างสนอกสนใจ
“ทำยากไหมจ๊ะป้า”
“ตอนทำครั้งแรกๆ ก็ยากหน่อย แต่พอทำครั้งต่อไปก็ไม่ยากแล้วจ้ะ” หญิงวัยกลางคนรูปร่างอ้วนท่าทางช่างพูดหน่อยเงยหน้าขึ้นตอ
