“ผมยกจานนี้ให้” บดินทร์เลื่อนจานข้าวหนึ่งในสองจานที่ถือมาให้ “ตอนแรกตั้งใจจะกินสองจาน แต่คิดดูแล้วท่าทางจะไม่ไหว”
คนที่จู่ๆ ได้ข้าวมาโดยไม่ต้องไปรอคิวเช่นคนอื่น มองข้าวราดแกงเผ็ดปลาดุกใส่ใบชะพลู ซึ่งเป็นของโปรดที่ไม่ได้กินมานานแสนนานแล้วก็ต้องลอบกลืนน้ำลายดังเอื๊อก แต่จะรับมาง่ายๆ ก็ดูกระไรด้วยใจที่ยังตั้งแง่อยู่ ขณะกำลังเกิดอาการลังเลอยู่นั้น จ่าทัศน์ก็พูดโพล่งขึ้นมายิ้มๆ
“ผมเพิ่งรู้ว่าผู้กองชอบแกงปลาดุกนี่ด้วย ผมจำได้ว่าผู้กองบอกว่าไม่ค่อยชอบใบชะพลูนี่ครับ”
ร้อยเอกบดินทร์มองหน้าผู้ใต้บังคับบัญชา แล้วอยากจะควักลูกตายิ้มได้นั่นออกมานัก
“คนเราก็มีวันเปลี่ยนใจกันได้ไม่ใช่หรือจ่า”
“ก็จริงอย่างผู้กองว่าครับ” จ่าทัศน์ผู้มีเสียงโหดผิดกับใบหน้าทำทีเป็นเข้าใจแล้วจึงหันไปทางเพลินตา “ถ้าหนูเพลินไม่เอาอาขอแล้วกันนะ กำลังนึกอยากกินอยู่พอดี จะไปขอใหม่ป่านนี้ก็คงหมดแล้วมั้ง เมื่อกี้เห็นคนต่อคิวกัน
