“แล้วจะให้ฉันแต่งตัวแบบแกกับแม่นี่หรือไงยะ”
ดวงลดาเยาะ ก่อนจะสะบัดหน้าใส่แล้วเดินตรงไปยังศูนย์ศิลปาชีพ ที่ด้านหลังทำเป็นครัวชั่วคราวสำหรับเลี้ยงคนที่มาช่วยงาน โดยที่ไม่ได้หยิบกระจกขึ้นมาดูหน้าตัวเองตามที่พรนับพันบอกแต่อย่างใด
พอดวงลดาเดินนวยนาดจากไปเพลินตาก็หัวเราะอย่างสะใจ
“ปล่อยให้หน้าเป็นคราบแบบนั้นน่ะดีแล้ว แต่งตัวไม่ถูกกาลเทศะเอาซะเลย ร้อนจะตายดันแต่งหน้ามาซะครบเครื่อง แถมยังนุ่งกระโปรงอย่างกับจะไปงานเลี้ยง เรื่องแบบนี้ยายดวงน่ะฉลาดนัก”
“ดูท่าทางเธอจะไม่ค่อยชอบดวงลดา” พรนับพันถาม จากที่เธอฟังทั้งคู่คุยกันหรือจะบอกว่าเถียงกันน่าจะเหมาะกว่า ซึ่งทั้งคู่คงลืมไปว่าเธอยืนหัวโด่อยู่ตรงนี้ด้วย
“ใช่...ฉันไม่ชอบ” เพลินตาพูดเสียงดังและเผลอเล่าเรื่องตั้งแต่เด็กจนโตให้อีกฝ่ายฟัง “ตอนเด็กๆ น่ะไม่เท่าไหร่หรอกแต่ยิ่งโตยิ่งนิสัยเสีย ชอบพูดอวดร่ำอวดรวยดูถูกคนที่ต่ำต้อยกว่าตัวเอง ว่าแต่เธอไปรู้จักด
