อยากตอบคำถามของเพื่อนๆ ว่าใครส่งมาให้ ครั้นพอเลิกงานก็ขับรถกลับบ้านตามปกติจนลืมว่ามีดอกไม้ช่อใหญ่ติดรถมาด้วย ทั้งที่ตั้งใจว่าจะเอาออกจากรถก่อนเข้ามาคอนโด แต่ก็ลืมจนได้
“I will alway love you... from Andrea”
เวียร์อ่านข้อความที่แนบมากับโน้ตการ์ดใบเล็กของร้านดอกไม้ที่พิมพ์ข้อความตามที่อังเดรสั่ง
“อังเดร... ไอ้นี่เป็นใคร... ”
เสียงถามคาดคั้นจะเอาคำตอบ
“บอสค่ะ... ”
รสาเกลียดการโกหกที่สุด หล่อนไม่รู้ว่าคิดถูกหรือเปล่า ที่ต้องบอกตรงๆ
“บอส... บอสไหน”
เวียร์จ้องตาเขม็ง
“บอสใหญ่มาจากบริษัทแม่ที่อังกฤษค่ะ”
รสาตอบ
“อย่าบอกนะว่าคุณไปทำงานกับไอ้บอสคนนี้”
เวียร์แสดงความหึงหวงออกมาอย่างเห็นได้ชัด รู้แล้วว่าอังเดรเป็นผู้ชาย
“ค่ะ... ”
ไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้รสาต้องบอกความจริง
“โอ้พระเจ้า... ผมอยากตาย... นี่อย่าบอกนะว่าคุณโดนมันเอามาแล้ว”
ความหึงหวงทำให้เวียร์สบถออกมาอย่างเหลืออด รสาไม่ได้ตอบอ
