ชีวิตฉันมันคงถึงคราวเคราะห์ ดาวศุกร์เลื่อนทับดาวเสาร์แล้วโคจรรอบดาวพฤหัสบดีและมีดาวอังคารมาบังรังสีโชคดีของฉันอีกทีแน่ โอเค ช่างมันเถอะ มันแค่ความคิดเพ้อเจ้อของฉันเอง ฉันไม่มีวันสลัดไอ้ประสาทนี่ออกจากชีวิตฉันได้ง่ายๆ แน่
ฉันเลิกคลาสแล้วแต่เขาก็ยังคงแสร้งเดินตามอยู่ ทำตัวเหมือนชีวิตว่างทั้งวัน นอกจากหายใจและเดินตามก้นฉัน เขาก็ไม่คิดจะทำอะไรเลย นี่ถ้าฉันขอไปขี้ เขาคงอาสาไปช่วยถอดกระโปรงแน่!
“ไอ้ภามชวนฉันไปกินข้าวว่ะ” คนตัวสูงโพล่งออกมาขณะที่พวกเรากำลังเดินอย่างไร้จุดหมาย อันที่จริงก็ไม่ไร้จุดหมายเท่าไหร่หรอก ฉันพยายามสับขาเร็วๆ และหาจังหวะจะวิ่งแต่รังสีอำมหิตที่สถิตอยู่ด้านหลังมันทำให้ฉันกดดัน
“อ๋อเหรอ งั้นนายก็ไปกินข้าวกับเพื่อนเถอะ ฉันว่าฉันคงกลับไปนอนพัก” ฉันว่าแล้วยิ้มให้เขาอย่างเสแสร้ง ในใจภาวนาให้เขาไป
“ฉันว่าเธอคงไม่ง่วงเท่าไหร่หรอก” อีตาไลท์ยิ้มกริ่มด้วยนัยน์ตามารร้ายและคำพูดของเ
