บทที่ 17

877 คำ

แผลที่เท้าของเธอยังคงเจ็บและบวมอยู่แม้จะผ่านมาสองวันแล้วแต่ก็ยังเจ็บอยู่ เธอกลับมาที่บ้านและเขาก็กลับมานอนค้างที่บ้านเหมือนกันตั้งแต่ที่ใบตองแฟนของเขากลับกรุงเทพฯ ส่วนคุณแม่ก็ยังให้เธอพักผ่อนอยู่บ้านไม่ให้รีบไปทำงานเพราะอยากให้แผลที่เท้าของเธอหายดีก่อน “แผลเป็นยังไงมั่งลูก” คุณนายผิงถามลูกสะใภ้ที่กำลังนั่งปอกผลไม้ในครัวช่วยเด็กรับใช้อยู่ “ดีขึ้นแล้วค่ะคุณแม่ แต่ก็ยังบวมและเจ็บอยู่ค่ะ” เธอยิ้มหวานให้ท่านพร้อมกับตอบ “ดีแล้วลูก แล้วเนี่ยใส่รองเท้าเดินสะดวกไหม หรือยังเหมือนเดิม” “ดีขึ้นหน่อยค่ะวันนี้” “แล้วเรื่องของลูกกับคุณดีล่ะเป็นยังไงบ้าง” นางถามเพราะตั้งแต่กลับมาจากโรงแรมทั้งสองก็ไม่พูดไม่จากันทั้งๆ ที่หลับนอนห้องเดียวกัน “กะ...ก็เหมือนเดิมค่ะคุณแม่” “เหมือนเดิมของลูกหมายถึงเหมือนเดิมแบบไหนหึ” นางถาม “ก็....” “อย่าบอกนะว่าเหมือนเดิมคือหมางเมินกันเหมือนเดิม” “คุณแม่ก็รู้ว่าคุณดีเ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม