เจ้าสาวแสนชัง

บทที่ 8

กลิ่นจันทร์มายืนที่หน้าตึกสูงระฟ้าสี่สิบชั้นของโรงแรมโมกขจร ทันทีที่เธอลงจากรถคนขับรถก็ขับรถกลับบ้านทันที เพราะคุณแม่บอกให้มาส่งเธอแล้วก็กลับ เท้าเล็กของเธอก้าวเดินเข้าไปในตัวตึกทีละก้าวๆ ช้าๆ ด้วยความไม่มั่นคงเท่าไหร่นัก ด้วยกลัวว่าจะโดนพายุอารมณ์โกรธของเจ้าของโรงแรม

เธอรู้ว่าห้องทำงานของเขาอยู่ชั้นไหน กลิ่นจันทร์เดินไปยังลิฟต์โดยสารแล้วกดเรียกลิฟต์ รอไม่นานประตูลิฟต์ก็เปิดออก เธอก้าวเข้าไปในลิฟต์พร้อมกดเลือกชั้นสูงสุดเพื่อไปห้องทำงานของผู้บริหารหนุ่ม ใช่ผู้บริหารคือสามีของเธอ และตอนนี้เธอก็มาหาเขา กลิ่นจันทร์แต่งตัวด้วยชุดเดรสซีฟองตัวยาวคลุมเข่าลายลูกไม้สีฟ้าอ่อน ผมยาวสลวยปล่อยสยายเต็มหลังพร้อมม้วนเป็นลอนวอลลุ่มสวยงามแบบผมสุขภาพดี

เมื่อโดยสารลิฟต์มาถึงชั้นที่เลือกแล้วประตูลิฟต์ก็เปิดกว้างออกเท้าเล็กๆ ที่ใส่รองเท้าผ้าใบสีขาวก็เดินออกมาจากลิฟต์ พร้อมกระเป๋าสะพายข้างใบเล็กใบเก่าของตัวเองเดินไปทางห้องทำงานของเจ้าของโรงแรม พอเดินมาถึงก็หยุดทักทายเลขาวัยกลางคนของเขาก่อน

“สวัสดีค่ะพี่พรรณี” เธอยกมือไหว้อีกฝ่ายด้วยความเคารพ

“สวัสดีค่ะคุณจันทร์ มาได้ยังไงคะเนี่ย” พรรณียกมือรับไหว้อีกฝ่ายด้วยความตกใจ เพราะตอนนี้ในห้องทำงานเจ้านายกำลังอยู่กับผู้หญิงคนอื่นที่ไม่ใช่ภรรยาของตัวเอง

“จันทร์มาหาคุณดีค่ะ คุณดีอยู่ข้างในห้องทำงานไหมคะ” เธอถามอีกฝ่ายในท้ายประโยค

“อะ...เออ...” ไม่รู้จะตอบยังไงดี คนนี้ภรรยาอีกคนก็แฟนสาวที่คบกันมานานของเจ้านาย

“ไม่ต้องตอบก็ได้ค่ะ งั้นจันทร์เข้าไปนะคะ” พูดจบเธอก็เดินไปเปิดประ๖ห้องทำงานของเขาผลักเข้าไป แล้วภาพที่มองเห็นเมื่อประตูเปิดกว้างออกคือภาพของธรรพ์และแฟนสาวกำลังจูบปากกัน เธอรีบถอยก้าวเท้าห่างจากประตูแล้วปิดประตูทันที

ปึก!

ใบหน้าสวยซีดเซียวตกใจและเจ็บปวดหัวใจเมื่อเห็นภาพที่ไม่ควรเห็น แล้วน้ำตาใสๆ ของหล่อนก็อาบคลอดวงตาสวยจนต้องยกมือขึ้นเช็ดคราบน้ำตาที่ไหลอาบแก้มออกแรงๆ ด้านคนในห้องที่เห็นเธอเปิดประตูเข้าไปก็ผละออกจากกันพร้อมกับธรรพ์เดินมากระชากประตูห้องทำงานของตัวเองเปิดออก

“มาแล้วเหรอ เข้ามาสิ” เขาไม่ได้พูดหรืออธิบายอะไรให้หล่อนฟัง เพราะเขาไม่แคร์หล่อนอยู่แล้ว และไม่คิดจะสนใจว่ากลิ่นจันทร์จะร้องไห้

“ค่ะ” เธอแหนเงยหน้ามองบนเพื่อให้น้ำตาตัวเองหยุดไหล เธอสูดลมหายใจแรงๆ เข้าปอดแล้วเดินตามเขาเข้าไปในห้องทำงานพร้อมปิดประตูห้องทำงาน

ใบตองมองภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของแฟนหนุ่มก็หน้าเศร้าเล็กน้อย ความสุขก่อนหน้าหดหายไปทันทีเมื่อผู้มาใหม่มาถึง

“ตองกลับห้องพักก่อนนะคุณดี” เธอบอกแฟนหนุ่มพร้อมหยิบกระเป๋าสะพายราคาแพงตัวเองขึ้นมาถือ

“ไปรอผมที่ห้องนะ คืนนี้เราจะไปดินเนอร์กัน” เขาบอกแฟนสาวพร้อมประคองหน้าสวยหวานของแฟนสาวให้แหงนเงยขึ้นรับจูบอ่อนโยนของตัวเอง ธรรพ์ตั้งใจแสดงความรักให้กลิ่นจันทร์เห็น เขาต้องการทำให้หล่อนรู้ตัวว่าตัวหล่อนนั้นไร้ค่ามากแค่ไหนในสายตาของเขา

“ตองจะรอนะคะ”

“ครับ” เขายิ้มทรงเสน่ห์ให้เธอพร้อมมองตามเธอเดินออกไปจนพ้นห้องนั่นแหละถึงหันมาสนใจคนที่ยืนนิ่งเป็นอากาศอยู่กลางห้องทำงานของตัวเอง

“มาทำหน้าที่เมีย?” น้ำเสียงอ่อนโยนก่อนหน้าเปลี่ยนเป็นห้วนทันที

“ไม่ค่ะ คุณแม่ให้จันทร์มา”

“แล้วเธอก็มา เป็นเด็กดีเชื่อฟังคุณแม่ดีจังเลยนะ” เขาแสยะยิ้มเย้ยหยันพร้อมเดินไปนั่งที่โซฟาพร้อมตบมือกับที่นั่งข้างๆ ตัวเองให้เธอเดินมานั่งด้วย กลิ่นจันทร์เม้มปากแน่นไม่โต้ตอบอะไรแต่ก็ยอมทำตามความต้องการของเขาเดินไปนั่งลงข้างๆ เขาแต่ก็นั่งห่างเป็นวาไม่ยอมนั่งใกล้เขา

หึ!

“นั่งไกลขนาดนั้นจะทำหน้าที่เมียได้ยังไง อย่าโง่หน่อยเลยจันทร์ แม่ฉันให้เธอมาทำอะไรเธอยังไม่รู้อีกเหรอ” เขาตบมือลงบนที่ข้างๆ ตัวเองเพื่อให้เธอขยับตัวเข้ามาหาตัวเอง

“คุณดีก็ทำไปแล้วนี่คะวันเข้าหอ” เธอบอกเขาเสียงเบา

“แล้วท้องรึยังล่ะ ถ้ายังไม่ท้องก็ควรขยับมา ฉันจะได้ทำหน้าที่ผัวให้เสร็จสักที อย่าลีลาให้มากน่าเบื่อ และฉันเองก็ไม่ได้อยากแตะต้องเธอหรอกนะแค่ความจำเป็นเท่านั้นถึงทำ”

ปากพูดแต่ตอนนี้เขาอยากดึงหล่อนเขามาบดจูบซุกไซ้ซอกคอหอมๆ เพราะกลิ่นหอมอ่อนๆ ของหล่อนมันกำลังปลุกเร้าอารมณ์ของเขาจนแทบจะนั่งไม่ติดแล้ว เป็นกลิ่นตัวของหล่อนเองที่ทำให้เขาเฝ้านอนไม่หลับตลอดสองคืนที่มานอนที่นี่ทั้งๆ ที่เขาบอกรักใบตองตลอดเวลา แต่สมองของเขากลับนึกถึงแต่หล่อน หล่อนคนที่เขาเกลียดชัง

“จันทร์ว่าเราควรรอให้ผ่านเดือนนี้ไปก่อนไม่ได้เหรอคะ ถ้าไม่ท้องเราค่อยทำแบบนั้นกันอีก” เธอต่อรองเขา

“เสียเวลา ฉันไม่ต้องการอยู่กับเธออีกแล้วจันทร์ ฉันอยากให้เธอท้องเร็วๆ จะได้แยกกันอยู่ ฉันเบื่อหน้าเธอ เกลียดชื่อเธอ เกลียดเธอได้ยินไหม ขยับมาหาฉัน และคืนนี้คุณแม่ก็ให้เธอค้างที่นี่กับฉันด้วยใช่ไหมล่ะ” น้ำเสียงห้าวหาญดังออกมาพร้อมกับชักสีหน้าไม่พอใจใส่เธอ

กลิ่นจันทร์หมดคำจะพูดเธอยอมทำตามที่เขาต้องการขยับพาร่างอ้อนแอ้นของตัวเองไปใกล้เขา พอมาถึงเขาก็คว้าร่างเธอเข้าไปหาพร้อมกับโมหน้าลงมาบดจูบปากเธอทันที เธอเม้มปากแน่นรังเกียจจูบของเขาที่จูบผู้หญิงคนอื่นมาก่อนหน้านี้ พยายามบิดเบือนส่ายหน้าหนี แต่ก็ถูกมือหนาของเขาบีบล็อกไว้ไม่ให้ส่ายหน้าหนี

“อ่ะ อื้อ”

เสียงครางอู้อี้ดังลอดออกมาจากริมฝีปากของทั้งสอง ปากน้อยที่เม้มแน่นไม่ยอมเปิดปากเปิดทางให้ลิ้นของเขาสอดแทรกเข้าไปควานกินความหวานเขาก็ไม่ได้คิดจะสนใจ เขาขบเม้มริมฝีปากเธอเต็มแรงจนเธอเผลอร้องเจ็บออกมาก็ฉวยโอกาสจังหวะนั้นสอดแทรกลิ้นตัวเองเข้าไปในโพรงปากเล็กพร้อมกับไล่ต้อนลิ้นน้อยของหล่อนจนจนมุมแล้วตวัดเกี่ยวคลอเคลียดูดคลึง ความหวานของปากกลิ่นจันทร์บวกกับกลิ่นคาวเลือดและรสเค็มของเลือดที่ริมฝีปากของหล่อนที่เขากัดทำให้เขาชอบความเป็นธรรมชาตินี้

“อ่า อื้อ” เสียงหอบหายใจของทั้งสองดังประสานกันพร้อมกับธรรพ์โน้มตัวคร่อมร่างเล็กให้นอนราบไปกับโซฟา สองมือที่บีบคางเล็กก็เคลื่อนมาลูบไล้เรือนร่างเล็กพร้อมกับบีบเคล้นสองเต้าอวบอูมล้นมือของหล่อนไปมา

“อ่ะ อื้อ”เสียงครางกระเส่าดังลอดออกมาจากริมฝีปากอวบอิ่มที่บวมเจ่อเพราะรสจูบดิบเถื่อนของสามี เธอหอบหายใจแรงเมื่อได้รับอิสระ เธอเกลียดตัวเองที่ตอนนี้พ่ายแพ้ให้เขาและหัวใจเจ้ากรรมก็น่าสมเพชมันร่ำร้องต้องการเขามันรักเขาไม่เคยเปลี่ยนแปลงจนตอนนี้ก็ยังรักเขาทั้งๆ ที่เขาชังน้ำหน้าหล่อนยิ่งนัก

“อือ เห็นไหมเธอตอบสนองฉันดีแบบนี้แล้วยังคิดจะรอให้เดือนหน้าอีกเหรอ รีบทำหน้าที่เมียให้ท้องแล้วเราจะได้ตัดขาดกัน แม้ฉันจะหย่ากับเธอไม่ได้ฉันก็จะไม่อยู่กับเธอ และลูกฉันก็ไม่ต้องการเพราะฉันไม่ต้องการเขาตั้งแต่แรก”

น้ำคำของเขาเชือดเฉือนกรีดใจกลิ่นจันทร์ทุกครั้งที่เอ่ยออกมา และตอนนี้หัวใจของหล่อนมันเจ็บจนชินชาได้แล้วรึยัง หรือเท่าที่ผ่านมามันยังไม่พออีกเหรอกับความต้องการของเขา เธอกล้ำกลืนฝืนกั้นสะอื้นไว้ในอกเม้มปากแน่นพร้อมเช็ดเลือดที่เขากัดริมฝีปากตัวเองออก เธอเจ็บแต่ก็ไม่เจ็บเท่าหัวใจที่เขากรีดซ้ำแล้วซ้ำเล่าด้วยวาจาโหดเหี้ยมของเขา

“อย่ามาทำเป็นสำออยต่อหน้าฉัน ตอนนี้เรามาทำหน้าที่ผัวเมียกันดีกว่า ถอดเสื้อผ้าซะถ้ายังอยากใส่ได้อีกในครั้งต่อไป”

พูดพร้อมกับดึงเนคไทตัวเองออกจากคอแล้วปลดประดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวของตัวเองออกทีละเม็ดอย่างรวดเร็ว ด้านกลิ่นจันทร์เองก็ทำตามที่เขาบอกสั่ง เธอถลกดึงชุดเดรสตัวเองออกทางหัวจนตอนนี้เหลือเพียงชุดชั้นในที่ปกป้องความเป็นเพศของตัวเองอยู่

“ถอดออกให้หมด ฉันไม่อยากให้เสียเวลา” เขาสั่งเธอพร้อมกับมองจ้องสองเต้าอวบใหญ่ที่ดุนดันเบียดอัดกันแน่นในยกทรงสีดำของหล่อน

มือน้อยทำตามคำสั่งเหี้ยมของสามีทันที แม้เขาจะเกลียดเธอมากแค่ไหนแต่เธอก็ยังคงรักเขามากเหมือนวันแรกที่เจอกัน เขาคือคนเดียวที่อยู่ในหัวใจมาตลอดแม้ตอนนี้เขาจะชิงชังหล่อนมากมายแค่ไหนก็ตามมือเล็กปลดตะขอยกทรงที่อยู่ด้านหน้าออกพร้อมกับกางเกงชั้นในและกางเกงซับของตัวเองออกจนเหลือแต่กายเปลือย และเขาเองก็เหมือนกัน ตอนนี้เขาเปลื้องผ้าตัวเองจนเหลือแต่ร่างเปลือยแข็งแกร่ง เธอตาโตก้มหน้าซ่อนความอายเมื่อมองไปเห็นเจ้าวายร้ายกลางหว่างขาของเขา มันตื่นตัวแล้วมันตื่นตั้งพร้อมจะเป็นสามีเธอแล้ว